Ben je eindelijk zwanger, hang je vooral boven de WC-pot. Wat is dat toch, die zwangerschapsmisselijkheid? Is het een kwestie van doorbijten of kun je die zwangerschapsmisselijkheid verhelpen?
Je bent niet de enige
Ben je zwanger en flink misselijk? Een schrale troost is dat je niet de enige bent. Maar liefst 60% tot 70% van de vrouwen heeft er last van. Het kan van de een op andere dag toeslaan. Sommige vrouwen hebben zelfs al als ze nog maar 3 weken zwanger zijn van misselijkheid! Zelf schepte ik in de zesde week van mijn eerste zwangerschap nog op tegen mijn man. Misselijkheid? Ik had nergens last van. ‘Die misselijkheid waar iedereen het over heeft is gewoon een mentale zwakte’, opperde ik stoer, terwijl ik aan een cappuccino nipte. Reden voor triomf was er een dag later niet meer. Ziek van de misselijkheid was ik ‘s nacht wakker geworden. ‘Een griepje’, probeerde ik eerst nog. Maar het bleek het begin van een kleine nachtmerrie.
Vanaf wanneer ben je misselijk tijdens de zwangerschap
Bij de meeste zwangeren begint de misselijkheid rond de 6e week van de zwangerschap. ‘Even doorbijten’, was de geruststellende opmerking die ik toen veel hoorde, ‘na het eerste trimster ben je er vanaf.’ Helaas gaat die vlieger vaak niet op. Ook bij mij niet. De klachten verdwenen pas, zoals bij de meeste vrouwen, ergens tussen de 16 en 20 weken. Sommigen hebben grote pech: zij zijn misselijk tot aan de bevalling.
Een andere ‘wijsheid’ die ik in die tijd als onwaar ontmaskerde, is dat de misselijkheid alleen in de ochtend voorkomt. De term ‘ochtendmisselijkheid’ is hoogst misleidend. De misselijkheid kan namelijk de hele dag aanhouden. Bijna de helft van de vrouwen is zo misselijk dat het overgeven tot gevolg heeft. Voor hen is het erg belangrijk om ondanks de misselijkheid toch iets te eten. Op die manier verliest je lichaam niet teveel vocht en gewicht. Bovendien houd je zo je energieniveau – zo goed en zo kwaad als het kan tijdens een zwangerschap – op peil.
In onze zwangerschapskalender lees je meer over de zwangerschapskwaaltjes in iedere week van je zwangerschap
Waarom ben je misselijk tijdens de zwangerschap
Wie op zoek gaat naar de oorzaak van misselijkheid stuit al snel op theorieën die en verband leggen met de aanwezigheid van zwangerschapshormonen in het bloed. Prima, die fysieke oorzaak, dacht ik bij mezelf toen ik groen en geel van de misselijkheid op de bank hing. Maar wáárom is misselijkheid een van de zwangerschapskwalen: heeft het ook een functie?! Hierover is in de literatuur weinig bekend. Wel is er veel geschreven over de natuurlijke afkeer die de meeste zwangeren hebben van voedsel dat niet goed voor je is tijdens een zwangerschap. Dat de geur van koffie, (rauw) vlees of andere voedingsmiddelen je doet kokhalzen, heeft een beschermende werking. Maar op de vraag waarom zelfs vers fruit en kamillethee me naar de WC-pot deden snellen, heb ik tot op de dag van vandaag geen antwoord kunnen vinden.
Tips tegen misselijkheid tijdens de zwangerschap
Zwangerschapsmisselijkheid komt voor in verschillende gradaties. Er bestaande milde vormen van misselijkheid maar soms is de misselijkheid ook zeer ernstig. In het eerste geval zijn er meerdere beproefde manieren waarop je de misselijkheid kunt verminderen. Zo is het van belang om geen grote hoeveelheden voedsel tegelijk naar binnen te werken. Eet steeds kleine porties en kies voor licht verteerbare voedingsmiddelen. Zorg ervoor dat je voldoende vocht binnenkrijgt en leg een beschuitje of cracker naast je bed. Door liggend iets te eten voordat je opstaat, kun je voorkomen dat je maag in opstand komt. Luister bovendien goed naar je lichaam. Heb je ergens géén trek in, laat het dan staan en kies voor iets anders. Volg naast je gevoel ook je verstand. Misschien snak je naar vette worstjes of een paar tompoezen, laat die behoefte dan even voor wat het is. Neem in ieder geval niet meer dan een klein stukje en daag je maag niet uit.
Wanneer een arts raadplegen
Als je last hebt van ernstige misselijkheid waarbij je vaak moet overgeven, helpen bovenstaande tips niet meer. Het is in dat geval verstandig een arts te raadplegen. Veel overgeven kan namelijk leiden tot veel gewichtsverlies en uitdroging. Omdat mijn verloskundige me vertelde dat misselijkheid er nu eenmaal bij hoorde heb ik zelf te lang gewacht met het inschakelen van hulp. Want, dacht ik, het hoort erbij en er valt niets aan te doen: doorbijten dus.
Nu ik zwanger ben van de tweede en zich rond de 6e week een herkenbaar fenomeen voordeed, bezocht ik wel een arts. Deze schrok van mijn ernstige misselijkheid en schreef meteen een medicijn voor dat ik tot de 16e week gebruikt heb. Hoewel dit middel de misselijkheid niet volledig wegnam, was het overgeven voorbij. De arts kon ik wel zoenen máár, zoals het een zwangere betaamt, de verloskundige die mijn klachten tijdens een eerdere zwangerschap had weggewuifd trok ik bij een volgend bezoek bijna over de balie. Immers, ernstige misselijkheid kan je zonder moeite van je roze wolk af laten glijden. En dat is behoorlijk ellendig, zeker als dat met de medicatie van vandaag de dag nergens meer voor nodig is.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
