Als mama van een peutermeisje heb ik het zwaar. Ja, ik zeg maar gewoon waar het op staat, want eigenlijk heeft elke peutermama het zwaar ook al doen we natuurlijk allemaal net alsof het fan-tas-tisch is, zo’n klein minimensje met een eigen willetje. Maar serieus, hoe overleef je die peuterpuberteit?
[ads/]Ik ben twee en ik zeg nee
Het liep bekant met de dag gelijk. Een paar weken terug is ze twee jaar geworden. Ze is uiteraard gruwelijk verwend met cadeaus, had een ontzettend leuk feestje en kreeg volop alle aandacht. En toen kregen wij een cadeautje terug. De welbekende ‘Ik ben twee en ik zeg nee’-fase. Nou is het Peutermeisje niet zo heel spraakzaam, of nou ja, ze kletst de oren van je kop en kan redelijk uitleggen wat ze wil, maar gewoon netjes ‘ja’ of ‘nee’ vertikt ze dan net weer. Het komt er dus op neer dat vooral ík heel veel nee zeg. En juist dát zorgt voor nogal wat strijd.
Driftbuien
Want als ik ‘nee’ zeg, trekt mijn dramaqueen de hele trucendoos open. Ze begint te gillen, te schreeuwen en om zich heen te schoppen. Dikke krokodillentranen stromen over haar wangen en gooit zichzelf op de grond. Ze geeft me blikken alsof ik net haar lievelingsknuffel in de fik heb gestoken en zelfs de honden hebben het te verduren wanneer ze weer eens driftig om zich heen staat te meppen. Mijn vriend lacht zich helemaal kapot. ‘Kijk schat, dit heeft ze duidelijk van jou!’. En bedankt, hè.
Peuterpuberteit
Mijn peuter heeft overduidelijk last van een dikke vette peuterpuberteit. Alles wat ik wil dat ze niet doet, doet ze natuurlijk wel en vice versa. De driftbuien, het nee-zeggen en het tegendraadse, het hoort er allemaal bij. Wat eraan te doen is? Niet veel. Sorry. Beetje jammer dat toen ik het begrip peuterpuberteit googlede, ik las dat dit nog wel tot haar 4e jaar kan duren. Kan iemand me komen redden?
[ads/]Geduld
Nu helpt het natuurlijk niet dat ze in haar gedrag flink op mij lijkt. Ik heb niet vooraan gestaan bij het uitdelen van geduld en mijn mini-me heeft dat duidelijk van mij geërfd. Zeker ook als ik minder lang of goed geslapen heb ben ik er gewoon sneller klaar mee. Maar ook mijn vriend heeft het er, na een dag werken, moeilijk mee als het peutermeisje weer eens zo’n bui heeft. En als dit al episode 7 is, raak je sneller geïrriteerd en het eerste wat dan in je opkomt is dan toch met ferme toon duidelijk maken dat je er niet van gediend bent. Niet dat het helpt, maar het lucht wel op.
De oplossing
Die is er niet. Je moet het gewoon uitzitten. Natuurlijk zijn er wel dingetjes die zouden kunnen helpen. De tactiek die met stip op nummer 1 staat is natuurlijk afleiding. Wil het mini-monster in kwestie de blokken door de kamer gooien terwijl jij net alles hebt opgeruimd, wijs het dan op die leuke boekjes, of zet even een filmpje aan. Gaat het als een wervelstorm door je huis, hup, jas aan en even lekker uitrazen in de speeltuin. Bedenk je ook dat je veel dingen kunt voorkomen. Ga geen boodschappen doen met een hongerig kind en probeer niet aan het einde van de dag nog een prikkelende activiteit te plannen. En ook al vinden sommige kids het niet nodig, dat middagslaapje werkt dus echt wel als een trein. Daarnaast, bedenk je dat de driftbuien van je kleintje grotendeels bestaan uit frustratie over dingen die ze nog niet kunnen uitleggen of verwerken. Terug schreeuwen helpt niet, afleiden en kalmeren dus wel.
[ads/]Lachen
Ze staat voor mijn neus en pakt een onderzetter van tafel af. Ze houdt ‘m met twee handen vast alsof het een eierkoek is en kijkt me uitdagend aan. ‘Nee, niet doen. Leg dat eens terug’ zeg ik nog tegen haar. Nog voordat ik mijn laatste woord heb uitgesproken neemt ze een enorme hap uit de onderzetter van kurk. Ze grijnst. Vervolgens kijkt ze heel vies. ‘Bah!’
Dan vind ik het knap als jij niet in lachen uitbarst. En ergens is het natuurlijk ook wel grappig. Dat kleine mini-mensje dat wil doen alsof ze al een hele meid is. En eerlijk, ik moet af en toe echt mijn best doen om mijn gezicht strak te houden en niet keihard in lachen uit te barsten als ze weer eens de complete ‘boos-kind-in-de-supermarkt’-act doet. Maar weet je, het komt wel goed, ooit. En dan begint nummer 2.
[ads/]Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
