Nadat de beslissing om te gaan voor IVF is genomen en je een stortvloed aan informatie hebt ingewonnen is het nu tijd voor het echte werk! De theorie in praktijk brengen!
De theorie is prachtig. Maar, de praktijk blijkt altijd anders in elkaar te zitten. De voorlichting is geland, de planning rond en de koelkast ligt vol met zeer prijzige medicijnen die deze omslachtige bevruchting wellicht gaan bewerkstelligen.
Dan gaat het echt beginnen. Let wel, de schema’s en de duur van de stimulatie kan verschillen, evenals de doseringen of namen van de medicijnen. Maar er zit altijd een basis in welk elk stel/vrouw zal beleven. Iedereen ondergaat het op zijn eigen manier.
Keuzes
Van tevoren zullen een aantal keuzes moeten worden gemaakt. Zijn we er open over naar de omgeving toe, of houden we het voor onszelf? Hoe zal de werkgever er mee om gaan? Is er de mogelijkheid om tijdens werkuren naar het ziekenhuis te gaan. Verzin je dan een smoes of is het beter om eerlijk te zijn? Is het ziekenhuis vlakbij of moet er ver gereisd worden voor elke echo en ga zo maar door. Dilemma’s die voor de een makkelijker te beantwoorden zijn dan voor de ander.
De prikken
De aftrap: de eerste cyclus onderdrukkende spuit. Deze is bot en wanneer het direct vanuit de koude koelkast gezet wordt, brandt het lekker net onder de huid. Langzamerhand zullen er kleine blauwe plekjes komen op de plekken waar er geprikt is. De meest gehoorde bijwerkingen kunnen zijn: stemmingswisselingen (lees: niet altijd meer voor rede vatbaar zijn), hoofdpijn en opvliegers onder begeleiding van zweten.
Na een periode van de onderdrukkende prikken vindt er een uitgangsecho in het ziekenhuis plaats om te kijken hoe het er voor staat. Nu is het tijd om de boel flink te stimuleren en komt de tweede spuit erbij. Deze is minder bot en prikt makkelijker, soms zelfs geleverd in een gebruiksvriendelijke prikpen.
Follikels
Nu gaat het echte werk beginnen en mogen er hopelijk veel follikels (waar de eicellen in zitten) ontstaan, die gepuncteerd kunnen worden. Niet teveel want dan wordt het gezondheidsrisico voor de vrouw groter en kan de poging zelfs worden afgebroken. Deze prikperiode gaat gepaard met dagelijks de twee injecties en meer echo’s. De buik kan gaan opzetten, de vrouw kan vocht gaan vasthouden en een vol gevoel krijgen. Ondertussen ontstaat er een mooi stilleven van blauwe plekjes op de buik, gaan bij bovenstaande bijwerkingen de borsten misschien zeer doen en wordt de vrouw hormonaler. Het kan zijn dat in de laatste dagen/week van prikken, er om de dag een echo gemaakt moet worden in het ziekenhuis om te kijken wanneer de eieren rijp zijn voor punctie. In sommige ziekenhuizen is bloedafname onderdeel van het protocol om te controleren of bepaalde bloedwaarden niet te hoog worden, waardoor alles moet worden stopgezet.
De grote finale prik
Al prikkend en echoënd is het wachten op de dag dat het –eitjes laat los- hormoon geprikt mag worden en de rest niet meer hoeft. Dit is de grote finale prik. Hij kan een mooie pijnlijke plek als resultaat geven, mits de vrouw hem met veel liefde en geduld in de buik zet. Twee dagen later ondergaat zij de punctie. Dit gebeurt onder plaatselijke verdoving, vaak in combinatie met medicatie tegen de pijn. Hoe dit aanvoelt wordt wederom verschillend ervaren, prettig is het nooit. Sommigen ervaren het als zeer pijnlijk en anderen vinden het alles meevallen. Als gevolg van het gepor en eieren opvangen is de buik een paar dagen pijnlijk en beurs. Er wordt geadviseerd om het iets rustiger aan te doen en de eierstokken de tijd te geven om te herstellen. Er is immers wel geprikt in dit gebied.
Wachten op de bevruchting
Nu is het wachten op een bevruchting en de kwaliteit van de embryo’s, geheel buiten de macht van het stel om. Drie zeer bewogen, spannende dagen waarin er gewacht wordt op een telefoontje met instructies wat betreft de terugplaatsing. Tegelijkertijd is er gestart met het laatste helpende hormoon. Dit zorgt voor groei van het baarmoederslijmvlies om de baarmoederwand zo mooi mogelijk te maken voor een eventuele innesteling. Meestal in de vorm van bolletjes die drie keer daags vaginaal ingebracht worden. Heel mooi omschreven, maar vergelijk het in de praktijk met drie keer daags een tampon inbrengen in combinatie met niet aan te slepen inlegkruisjes. De bijwerkingen kunnen lijken op beginnende zwangerschapskwalen, zeer handig in de wachtweken voordat er een ongesteldheid optreedt of een zwangerschapstest gedaan kan worden.
Ideale situatie
De meest ideale situatie komt neer op een terugplaatsing van een mooi gegroeid embryo in wording. Dit kan wanneer er een bevruchting heeft plaats gevonden en er geen complicaties zijn opgetreden. De terugplaatsing is een ‘eitje’ in vergelijking met de punctie. Met een embryo in de buik verlaat het stel het ziekenhuis.
Wat volgt zijn de twee langste wachtweken van hun leven.
