Haar eerste kind, ze is onzeker. Ze gaf het kind om de 2 uur de borst, maar het liep niet fijn. Maar ze wilde doorzetten. De instructies waren echter duidelijk. Het kind moet nu echt aankomen en ze dronk blijkbaar te weinig. Ze voelde zich moe, nog steeds uitgeput en bezorgd. Dus belde ze het consultatiebureau weer eens op. ‘Dat zijn krampjes. Geef maar wat venkelthee’. Moet ik de baby maar laten huilen?
Gek wordt ze van al die tegenstrijdige adviezen. Je moet gewoon doen, wat goed voelt, is weer een ander advies. Dan ontdekken de artsen weer, dat er ‘iets’ met het hartje is. ‘Maakt u zich vooral niet ongerust, mevrouw, we willen alleen even zekerheid, iets uitsluiten’. Haar partner probeert ook weer eens wat, maakt zich zorgen en neemt vrij van zijn werk.
Bakerpraatjes
De term bakerpraatjes zegt eigenlijk al genoeg. De adviezen van goedbedoelende bakers waren die uit eigen ondervinding. Dat heeft uiteraard de waarde van de praktijk. Die praktijk wordt sterk beïnvloed vanuit de persoonlijke ondervinding en normen. Voor de bakers van vroeger zijn de kraamverzorgenden van nu gekomen. De vroegere bakers waren moeders uit eigen ondervinding met ruime ervaring en elke dorp had in de vorige eeuw nog zijn eigen bakers.
Dat kinderen uit de boerenkool kwamen en met de ooievaar werden gebracht, zijn typisch afschermmechanismen geweest om niet van de hoed en de rand te antwoorden als kinderen daar naar vroegen. Hiervan wist men uiteraard dat ze onjuist waren. In dat opzicht zijn bloemen en bijtjes dichter bij de waarheid.
Ofschoon je dus snel daardoor over bijgeloof kan spreken, zijn bijv. de voorspellingen over het geslacht ogenschijnlijk overtuigend. De kans dat je gelijk hebt is echter vele malen groter dan de straatloterij te winnen, nl. 50%. Dat overtuigt natuurlijk snel.
Zo gek nog niet
Anderzijds moeten we het verleden niet achterlijker voorstellen dan men was. Er zijn vele herroepingen geweest van opvattingen, die als hopeloos ouderwets zouden zijn gebleken. Waar men op terugkomt. Aan vroege navigatie op zee worden in National Geographic nog steeds hele afleveringen gewijd. Plantaardige geneesmiddelen hebben onverwachte unieke werkingen. En bepaalde culturen bezien baby’s als goddelijk, terwijl de baby nu in de wetenschap beschouwd wordt als de meest krachtige leermachine in het universum.
In vele gevallen is de oude geneeskunst, zoals de Chinese, op duizenden jaren ervaring gestoeld; en in mijn dagelijkse Nucleus praktijk vind ik voortdurend het grote gelijk van de oude meesters terug.
Ons standpunt is daarom, het oude niet op voorhand af te wijzen, maar gedegen te onderzoeken, vooral in de praktijk. De regel is, “wie geneest heeft gelijk”.
Effect en het verhaal eromheen
Verder kunnen we het beste een onderscheid maken tussen een effect en de verklaring. Geloofde men vroeger dat een streng knoflook boven de deur de boze geesten en de pest verjoegen, nu heeft de wetenschap wel aangetoond, dat een werkzame stof in de knoflook een krachtig desinfectans is. Ook het placebo-effect wordt momenteel zelfs als een geneesmiddel beschouwd. Ook dat kan aan het effect van vroegere bakerpraat hebben bijgedragen.
Een gezond scepticisme dus, maar wel de bereidheid na te gaan of het klopt, is een beter uitgangspunt. Vooral voor moeders, die uit onzekerheid niet in opstand durven komen tegen het advies van het consultatiebureau.
Want de andere kant is dat er in de oudere wetenschap de neiging is alles volgens de norm te willen doen en in hokjes te plaatsen. Op deze site komen er genoeg voorbeelden van langs, dat moeders niet gek zijn,of alleen maar overbezorgd e.d. De intuïtie geven we in ons programma voor 50% gelijk. Daarna is gezond verstand nodig om het gelijk te staven.
Zo ook is volkomen achterhaald, dat het ongeboren kind nergens weet van zou hebben. Toch wordt nog steeds door vele wetenschap opgeleiden de pasgeborene en ongeborene beschouwt als – in het ergste geval- zalig onwetend, tot een klompje ongevoelige cellen. ”Daar weet je gelukkig later niks meer van”, zal een gynaecoloog misschien denken bij een keizersnede.
Vanuit onze behandeling weten wij intussen wel anders. En gelukkig is er een groeiende groep wetenschappers, die zelfs een aparte tak van wetenschap is gaan beoefenen: de prenatale psychologie. Wij volgen dan ook met buitengewone interesse de bevindingen van hen. Terwijl wij op een zeer veel aangenamere manier dan laboratorium- en ander onderzoek rechtstreeks kunnen navragen, wat effecten van prenatale gebeurtenissen waren. Uit voorgaande artikelen mag blijken, dat men de vroegste evaringen op een bepaalde manier weet. En dat wij die vroegste ervaringen gewoon kunnen opvragen.
Daardoor wisten wij reeds voor de uitgebreide echo-onderzoeken dat er veel meer meerlingen ontstonden gedurende de zwangerschap, dan uiteindelijk geboren werden (daarover in een later artikel meer). Vanuit onze dagelijkse praktijk hoorden wij vele dingen, die niet standaard in de medische boeken stonden. Soms wel in bijv. de Chinese geneeskunde, die ongeveer 3000 jaar ervaringen nauwgezet heeft genoteerd. Ook hier zijn niet alle verklaringen voor ons te begrijpen, maar de effecten zijn er wel.
P.I.E.P.
De 20 geboden, die wij als eerste programma voor een emotioneel gezonde begeleiding van de zwangerschap hebben ontwikkeld, is in de praktijk getoetst. Hoe?
Iemand komt bij ons met een klacht. Wanneer blijkt dat deze uit de zwangerschap stamt, en we merken bij anderen dezelfde vroege oorzaak (kern=nucleus), is dat een eerste aanwijzing. Als dan na de behandeling de klacht sterk verminderd of zelfs verdwenen blijkt, trekken we de voorlopige voorzichtige conclusie, dat dit de oorzaak zou kunnen zijn. Bijv. dat ADHD gerelateerd kan zijn aan stagnatie tijdens de geboorte (waarover later meer).
Het interessante is verder dat veel cliënten navragen bij hun ouders of het één en ander klopt, wat ze zelf vertellen uit een Nucleus sessie. Dat weten ouders niet altijd, soms willen ze dat ook liever niet weten of ontkennen. Als in de loop van de weken echter iemand een sterk veranderd reactiepatroon heeft, overtuigt vooral. Vooral als die verandering objectief door anderen wordt opgemerkt. Aar vaak gaven ouders aan dat het precies klopt.
P.I.E.P. is een afkorting van Prenataal Integraal Educatie Programma en bestaat uit adviezen en emotionele begeleiding voor en tijdens de zwangerschap. Het hele programma is dus gebaseerd op vele honderden Nucleussessies met een goed effect . Als we bijv. merken dat een ongeluk voor veel latere ernstige rugklachten bij het ongeboren kind veroorzaakte, adviseren wij, ondanks de goede afloop van een (ook bijna-) ongeval deze te laten behandelen.
Deze veilige, in de praktijk getoetste adviezen, die we meegeven in de 20 Geboden, die vooral op gevoelsniveau het kind en de ouders goed doet, werkt preventief. De adviezen werken ook bij degenen, die veel later in een Nucleussessie zo’n gebeurtenis verwerkten.
De praktijk zal leren of na enkele jaren toepassing van P.I.E.P. een tendens van daling laat zien in klachten, die uit de zwangerschap dateren. Over eraan gerelateerde problematiek zullen we de volgende artikelen nader aandacht schenken.
Tot slot en belangrijke waarschuwing: P.I.E.P. is niet bedoeld als vervanging voor de gewone medische begeleiding en zwangerschaps- , kraam- , baby- , of kleuterzorg.
Samenvatting
Er is soms onzin uitgekraamd in vroeger tijd rond de zwangerschap, soms bewust, soms oprecht overtuigd. Daar heeft het verleden echter geen privilege voor. Ook de huidige wetenschap kan er soms wat van. Het gelijk behandelen van ongelijke individuen die wij zijn, heeft heel wat moeders in vertwijfeling gebracht omtrent hun vertrouwen in hun lichaam en intuïtie. Bovendien blijken vele adviezen van vroeger helemaal zo gek nog niet. Soms is alleen de verklaring wat excentriek.
In de 20 geboden zijn de adviezen eenvoudig, goed voelend, onschadelijk en in onze praktijk op het effect ervan getoetst. We hopen ermee op langer termijn dat een omschakeling in denken over de zwangerschap komt. En de aandacht aan emotionele gezondheid de groeiende uitwassen in de maatschappij zoals persoonlijkheidsstoornissen,kunnen verminderen.
