Er wordt wel eens gezegd: een hond is je beste vriend. Ik kan het alleen maar beamen. Ik zou niet meer zonder mijn dieren kunnen. Alleen, hoe gaat dat wanneer er ook kinderen om de hoek komen kijken?

Meisjesdroom

Kun je je nog die reclame van het wc-papier herinneren, die waar die blonde pup met de wc-rol aan de haal ging? Ik denk dat ik op dat moment besloot dat ik hond wilde hebben. Jarenlang heb ik mijn ouders de oren van hun hoofd gezeur om een hond. En steevast was het antwoord: “Nee, dat doe je maar als je op jezelf woont.” En zo geschiedde. We schreven ons in bij diverse fokkers en hoopten dat er snel een bruin teefje beschikbaar zou zijn. Onze eerste Labrador haalden we in huis toen we goed 5 maanden samenwoonden.

LabraLoeder

Het opvoeden van dit kleine bruine beertje was een op z’n zachtst gezegd een klus. Dit lieve, schattige, pluizige wollebolletje was een regelrecht labraloeder. Ze sloopte alles waar ze bij stond. De speeltjes, de bench, de stroomdraden en bij tijd en wijlen zelfs de dikke muur tussen de woon- en eetkamer moesten eraan geloven. Hoeveel cursussen we ook met haar deden en hoeveel we ook met haar trainden, deze kleine madam had een compleet eigen wil. Nu ik dit schrijf zie ik overeenkomsten met het Peutermeisje, haha. Nachtenlang was ik met haar in de weer. Om de paar uur toch weer snel aankleden, hond op de arm en snel van 4 hoog naar beneden, plasje doen, en gauw weer naar boven. Tien maanden heeft het geduurd voordat ik weer nachten doorsliep. Wederom zie ik een overeenkomst.

Twee honden

Toen het bruine labraloeder ruim een jaar was, kwam de wens voor een tweede. Een tweede hond dan welteverstaan. We zochten de website van onze fokker op, en zagen dat er uit het nestje wat ze net had gekregen nog een teefje beschikbaar was. Na een goed gesprek was het duidelijk, dit wordt onze hond. In tegenstelling tot het labraloeder was dit een voorbeeldige pup. In twee weken was de zindelijkheidstraining geregeld en dit blonde bolletje was idolaat van ons. En van eten. Het is natuurlijk wel een Labrador.

Zwanger

De honden waren inmiddels ruim 5 jaar bij ons toen ik zwanger werd. Links en rechts kreeg ik de vraag wat we met de honden zouden gaan doen als de baby er eenmaal zou zijn. Ik snapte die vraag niet zo goed. Hoezo wat zouden we met ze gaan doen? Nou, gewoon, doen wat we normaal ook met ze doen. Knuffelen, uitlaten, eten geven en genieten van hun gezelschap. Ja maar wat nou als het niet goed gaat met de baby? Serieus?! Alsof mijn honden de baby zouden opeten? Wow. Sommige mensen zijn echt wel heel kortzichtig. Voor ons was er geen enkele aanleiding om de honden weg te doen. Sowieso, een huisdier doe je niet weg als het even niet meer uitkomt!

Mooie momenten

De nacht voor mijn bevalling zal ik nooit vergeten. Tegen middernacht kreeg ik weeën en ben ik beneden op de bank gaan liggen. Geen moment weken de honden meer van mijn zijde. Om en om kwamen ze bij me staan, staken even hun neus onder mijn arm of ik kreeg een likje onder mijn kin. Mijn meiden hadden dondersgoed door wat er met me aan de hand was, en zij waren er om me er doorheen te slepen.

Een baby in huis

De volgende avond kwamen we thuis met onze kersverse dochter in de Maxicosi. De honden kwamen nieuwsgierig kijken en snuffelden even aan haar. En vanaf toen was het goed. Ze hoorde erbij. Wij hebben verder niets bijzonders gedaan in die tijd. De honden kregen gewoon hun wandeling, hun koekjes, hun knuffels en we vroegen het bezoek wat binnenkwam ook altijd de honden even te begroeten, al kon je daar met twee enthousiaste stuiterballen eigenlijk niet omheen. In de periode daarna kwamen de honden regelmatig even buurten als ik zat te voeden, of staken ze hun neus door de spijlen van de box. En ook tijdens het wandelen liepen ze trots naast de kinderwagen. Naarmate onze dochter ouder werd, kreeg ze ook steeds meer belangstelling voor de honden. Even er naartoe lopen, aaien, soms zelfs een kusje. Wanneer de honden in de bench gaan als we weg gaan, wil zij de koekjes geven en als het etenstijd is, staat ze vooraan om het voer in hun bakken te gooien. Dikke maatjes hoor, onze meiden.

Oppassen

Natuurlijk moet je altijd oppassen met dieren en kinderen. Dieren zullen altijd dieren blijven en ze kunnen niet praten. Waar ik aan mijn honden kan zien wanneer ze zenuwachtig zijn of zich niet prettig voelen, kan mijn dochter dat niet. De regel is dan ook dat ze nooit alleen is met de honden los. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Natuurlijk is het Peutermeisje regelmatig omver gelopen door de honden en is ze ook wel eens geschrokken van een harde blaf maar dat heeft ze ook allemaal overleefd. Het meest moet ze uitkijken dat haar eten niet wordt gegapt. Het blijven natuurlijk Labradors!

Nog meer leuks lezen?

Wat is het beste kinder museum? [Top 5]

Posted: November 13, 2024

Musea zijn saai, overstelpen bezoekers met lange informatieteksten en zijn daarom niet geschikt voor een gezinsuitje met kinderen? Dat hoeft niet het geval te zijn. In deze blog ga ik in op de vraag: wat is het beste kinder museum. Top 5 tips voor het beste kinder museum. 1. Nederlands Openluchtmuseum Historische trams en vakmanschap – het openluchtmuseum in Arnhem neemt je mee terug naar de oudheid. Hoe leefden mensen vroeger? Welke kleding droegen ze? En welke klussen deden ze? Dit alles kan de bezoeker duidelijk beleven in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. Op een terrein van ruim 44 hectare […]

5 redenen waarom goede mondverzorging cruciaal is

Posted: April 5, 2024

Goede mondzorg is belangrijk, maar waarom eigenlijk? Waarom wordt er zo gehamerd op je tanden poetsen, flossen en regelmatig naar de tandarts gaan? Dat is zeker niet voor niets en in dit artikel gaan we kijken naar de risico’s die je loopt als je je gebit en mond niet goed verzorgt. De risico’s van het niet verzorgen van je gebit We weten allemaal dat het cruciaal is om ons gebit goed te verzorgen, maar het ontbreekt nog wel eens aan discipline. Laat die opsomming hieronder een waarschuwing zijn… Lees de grootste risico’s die je loopt als je je gebit niet […]

Onderzoek: Veilig Gebruik van Koptelefoon Essentieel om Gehoorschade bij Jongeren door Gamen te Voorkomen

Posted: January 19, 2024

Recent internationaal onderzoek wijst uit dat langdurig gamen kan leiden tot gehoorschade. Eerder onderzoek van VeiligheidNL toonde aan dat meer dan de helft van Nederlandse jongeren (10-15 jaar) een koptelefoon gebruikt tijdens het gamen, waarvan 38 procent dit zelfs dagelijks doet. De koptelefoon wordt niet alleen gebruikt om de geluiden in het spel te horen, maar ook om met medespelers te communiceren. Helaas gebeurt dit niet altijd op een veilig volume, aangezien een kwart van de jonge gamers luistert op een hoog volume (70 procent of harder), wat kan leiden tot gehoorschade. Gehoorschade ontwikkelt zich doorgaans geleidelijk door blootstelling aan […]

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock