Het lijkt nog zo kortgeleden dat Jasmijn in het kinderstoeltje voor mij op de fiets zat. Geweldig vond ik dat. Ik ben helemaal geen fietser maar dat kleine prulleke voor mij, heerlijk. Lekker veilig voorop en overal met dat knuisje naar wijzen. Alles benoemen waar je langs fietst en die kleine alles na brabbelen. Langs de weilanden, kijken naar de schapen en koeien. Nu woon ik daar vlak bij dus zulke afstanden waren het niet, gelukkig voor een antifietser, maar wel ontzettend genieten. Heb me wel vaak afgevraagd of ze er geen nekhernia aan over zou houden. De manier waarop die kleintjes vaak in slapen vallen tegen je arm aan, helemaal scheef en met een knik in dat nekje. Later zat ze achterop met zusje Merel voorop in het kinderzitje. Hoe ik ooit zo boodschappen heb kunnen doen? Twee kinderen op de fiets en aan mijn stuur de tassen met boodschappen. Maar ging altijd goed en was gezellig.
Van zijwieltjes naar rijbewijs
Dan het zelf leren fietsen. Met zijwieltjes ging het prima, zonder zijwieltjes was het een middagje achter haar aanrennen maar binnen no time had ze ook dat te pakken. Dus nu naast mama op de fiets. Slingerend door de straten, Merel achterop bij mij en mijn hand op de rug van Jasmijn als er iets te veel wind stond, of als we een hellinkje op moesten. Een klein duwtje in de rug. Het gaf een veilig gevoel, voor haar en ook voor mij. Nog veel later fietsten ze overal alleen naar toe en hoop je dat ze uitkijken en dat vooral de rest, die op de weg rijdt, ook goed uitkijkt. Het is toevallig wel jouw kind dat daar fietst.
Dan krijgen ze de leeftijd dat ze autorijlessen gaan nemen.
Het gaat ook allemaal veel te snel, zo ren je achter haar aan terwijl ze probeert te fietsen en zo mag ze rijexamen gaan doen. De dagen voor haar examen was ze druk, heel druk. Misschien een tikje zenuwachtig? Ik vond het een raar idee, naar mijn gevoel was het nog maar een paar jaar geleden dat ze met een wiebelhoofdje voor mij op de fiets zat. Nu zou ze, met een beetje mazzel, gewoon zelf achter het stuur mogen stappen.
Op de dag zelf was haar zusje nog zenuwachtiger dan Jasmijn. Volop goede raadgevingen want tenslotte had Merel al zeker zes lessen gehad en wist precies hoe het moest. Was Jasmijn nog niet zenuwachtig genoeg dan werd ze het nu tien keer zo erg. Eerst een uurtje les en daarna door naar het examen. Terwijl ze instapte schreeuwde Merel nog wat goede adviezen door het raam en stak ik een kaarsje aan. Ik weet het, tikje ouderwets maar het voelt gewoon goed, zo’n kaarsje. Het heeft geholpen want, voor de eerste keer op en geslaagd. Dolgelukkig kwam ze thuis. Nu lag de wereld voor haar open en kon ze overal naar toe, waar ze maar wilde. Ze zal wel eerst een auto moeten kopen maar over dat detail werd nog maar niet nagedacht, gebak moest er komen en het liefst de vlag uit.
En ik?
Ik was blij voor haar, heel blij. Super gedaan en super trots.
Maar toch? Ik weet het niet.
Dat handje op haar rug zal nu niet meer gaan. Was het maar waar dat ik als een soort beschermengeltje steeds naast haar kon gaan zitten en in zou kunnen grijpen waar nodig. Dan gaat ze straks de weg op, alleen. Hoe kan dat nou? Dat bolleke komt toch nog maar net boven het stuur uit en moet ze eigenlijk niet op zo’n verhoginkje zitten (het kind is net zo lang als ik).
Moeder de bijrijder
Het ergste is dat ik natuurlijk mee moet rijden, moet ik naast mijn kind zitten terwijl zij ons door het verkeer manoeuvreert. Zal ik dan, net zoals mijn moeder, mezelf vasthouden aan de deurklink en angstvallig iedereen en alles in de gaten houden. Bij elke weg rechts roepen dat er een auto aankomt. Dat ze uit moet kijken voor die fietser, die een kilometer of drie ver weg is. Dat er in de verte voetgangers lopen die heel misschien wel plotseling gaan oversteken. De snelweg. Oh jee. Daar rijden ze heel hard.
Gek werd ik daarvan, zo’n angstige moeder in de auto. Misschien moet ik dat maar in m’n achterhoofd houden en vooral niets laten merken. Mijn zweethandjes verstoppen onder m’n benen en in m’n hoofd een soort tantra opzeggen. Het zal vast allemaal wel meevallen en waarschijnlijk moet je daar gewoon aan wennen.
Maar he… ik heb er nog een dus over een jaar gewoon weer hetzelfde ritueel.
Oh god, wat verlang ik soms terug naar dat fietsstoeltje en die nekhernia.
Nog meer leuks lezen?
De tweede zondag van januari – op de 12e dit jaar – is al jaren dé dag waarop we en masse onze vakantiereis boeken. Maar: zit jij in 2020 met een mojito in je hand op een strand in Cuba of hobbelend op een kameel door de woestijn van Jordanië? Riksja Travel, dé reisorganisatie voor verre reizen, zet de reistrends voor 2020 op een rij*. Nederlanders reizen graag, gaan gemiddeld 2,4 keer per jaar op vakantie (bron: CBS 2019), zijn ongeveer 19 dagen per jaar op reis en hebben daar een steeds groter deel van ons salarisstrookje voor over. Want gaven we […] Razendsnel schuif ik Tony achter mijn laptop. Het is ochtend. Zeven uur pas. En middelste zoon daalt slaperig de trap af. Hij mag onder geen beding zien wat ik doe. Ik – Ik bedoel: WIJ zijn namelijk gestopt met suiker. Suiker is giftig, vertelde dr. Robert bij RTL late Night. En niet een beetje. Van roken krijg je longkanker. Van suiker krijg je andere kankers én diabetes. Zo eenvoudig is dat. En, dat wil ik voorkomen. Terwijl ik een gezond ontbijtje fix voor de kinderen (fruit, spelt, ei, mám-hoezo-moet-ik-tomaatjes-mee-naar-school) fluistert Tony C. zachtjes mijn naam. ‘Hee, pssst, lekker ding, wat sta […] Je hebt van die dagen dat uren slijten in een speelkrijspaleis aanlokkelijker klinkt dan thuis blijven met de kinderen. Dagen waarin het veel regent, dagen waarin de gevoelstemperatuur -10 is en dagen dat je te moe bent om zelfs maar een gezelschapsspelletje te spelen. Iets dat trouwens vaak ook niet zo gezellig is. Op die dagen slaan de kinderen elkaar ook graag de hersenen in zolang ze thuis zijn, dus het huis ontvluchten klinkt als de beste optie. Rust in het krijspaleis Hoe gek het ook klinkt in een krijspaleis (je zou het vanwege de naam niet denken) heerst vaak […]
Tweede zondag van januari: nationale vakantieboekdag
Mijn Second Love Geile Tony
Een middagje krijspaleis voor moeders
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
