“Mamahaaaa, haal je ons vanavond op uit de stad? We gaan er met de bus naar toe.”
Daar gaan we weer. Taxichauffeur is my middle name.
Het is eigenlijk ook geen vraag meer, ze gaat er gewoon vanuit dat ik toch wel rijd en daar baal ik wel eens van. Kijk, we hebben er zelf voor gekozen om in zo’n uitgestorven dorpje te gaan wonen waar niets maar dan ook niets voor de jeugd te doen is. Daar waar de laatste bus om 18.20 door het dorp scheurt. Ze zouden ook kunnen gaan fietsen, iets wat ze ook regelmatig doen. Alleen niet ’s nachts door een donker bos dat vind ik niet zo’n fijn idee. Dus realiseer ik me echt wel dat de consequentie is dat er gebracht en gehaald moet worden.
[ads/]Een keertje nee zeggen kan best
Maar waarom ben ik altijd de enige ouder die rijdt? De andere ouders zeggen gewoon nee. Doen het niet. Geen zin in. Nee dus. Als ik een keertje nee zeg kijken mijn dochters me enigszins wazig aan. Zei ze nou nee? Ze weten toch wel dat ik overstag ga.
Ik weet nog precies hoe leuk het was om met vriendinnen door de stad te zwalken, de leuke jongens te spotten en samen de grootste lol te hebben. Ik gun mijn dochters dat van harte. Maar ik vind ook dat ik wel een beetje mag tegen sputteren en chagrijnig mag zijn omdat ik altijd weer de pineut ben.
Ik had zo’n zin om die avond op de bank te hangen, mijn voeten op tafel te leggen en de fles wijn binnen handbereik. Dat hangen zal nog wel gaan maar dat die fles niet geopend mag worden vind ik nog het ergst.
Het is ook wel makkelijk van die ouders. Gewoon alleen maar nee zeggen en klaar. Ik mopper me door de dag en krijg van manlief op m’n donder. Dan had ik maar voet bij stuk moeten houden en ook nee moeten zeggen. Ik mag dus niet zeuren als ik uiteindelijk toch toegeef en hij heeft gelijk. Maar ik heb nog geen zin om dat aan m’n dochters te laten merken. Ze zullen weten dat het heel zwaar voor me is om alweer te moeten rijden.
[ads/]Hebben jullie gedronken?
Rond half twaalf krijg ik een appje. Of ik dochter en vriendin wil komen halen. Het was gezellig in de stad maar niet zo druk. Of moeders meteen in de auto wil springen om ze te gaan halen, ze zijn al onderweg naar de afgesproken plaats. Met de auto door het bos, een slakkengangetje want er steken regelmatig reeën over en ik heb ze liever niet tegen mijn auto. Ondertussen krijg ik een telefoontje met de vraag waar ik blijf. Je zou ze toch! Mijn humeur zakt een paar graden.
Als ze in de auto stappen is mijn eerste vraag “Was het gezellig?” en de tweede “hebben jullie gedronken???” Niet dat ze dat mogen want ze zijn nog geen achttien maar ze zijn zo hyper. “Nee mam, alleen een blikje red bull.” Oh oké, alsof dat goed is maar het verklaart wel hun drukke gedrag. De radio wordt op een of andere vage zender gezet met het geluid voluit. Er schijnt Nederlands gezongen te worden maar ik versta er geen hout van. Die meiden wel. Uit volle borst wordt er ( flink vals) meegezongen en bij een “cool” nummer moet ik echt m’n mond houden want via Shazam wordt er dan achterhaald wie de artiest is.
[ads/]Even nagenieten
Zonder dat ze er erg in hebben zijn die meiden zo grappig. Hoe heerlijk is het om twee van die jolige meiden in je auto te hebben midden in de nacht. Dat valse gezang en dat gegiechel. Het proberen mee te dansen, voor zover dat gaat in een auto. Die handbewegingen op de maat van de muziek en het boze sssst mijn kant op als ik wat probeer te zeggen.
Ik word er op slag hartstikke vrolijk van.
Bij het voor de deur afzetten van vriendinnetje krijg ik een welgemeend ; “Dank u wel voor het thuis brengen! “ en roepen ze elkaar toe dat ze zo nog wel zullen appen. Ik draai me opzij naar dochterlief “ Appen? Je hebt elkaar net gesproken?”” Ja mam, maar dat doen we altijd, vinden we gezellig.”
De rest van de rit naar huis zingt ze nog flink vals met de radio mee en thuisgekomen duikt ze eerst nog de koelkast in, want ze heeft zo’n honger, om me daarna een kus te geven “Dank je wel mama, het was super leuk!”
Ik nestel me nog even op de bank, zo laat is het tenslotte nog niet. Pak die fles wijn en schenk een glas vol. Even nagenieten.
Maar de volgende keer zeg ik nee. Absoluut. Blijf Niet Bezig!
Lees ook: De Puberteit; zo herken je het
[ads/]Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
