Over zindelijk worden is al veel gezegd en geschreven. Eigenlijk zo veel, dat je door al die meningen ook niet echt veel wijzer meer wordt. Zindelijkheidstraining bestaat eigenlijk uit een aaneenschakeling van dooddoeners. Je weet wel, van die uitspraken waar wij Loedermoeders gelijk korte metten mee maken.
Zindelijk worden
“Lieverd, wat ben je aan het doen?” vraag ik mijn rood aangelopen peuter van bijna 3. “Ik ben aan het poepen, mama!’’ Helaas, dit geluid komt niet uit het toilet waar mijn oudste telg keurig haar ‘drollie’ in de ‘Wiej-siej’ deponeert. Nee joh, die van mij staat vrolijk voor de tv, gezicht zowat tegen het scherm aan en laat zich door niets of niemand van haar favoriete poepplek wegjagen. Je las het goed hoor, ze is bijna 3 jaar oud, en dus nog niet zindelijk. Interesseert het mij dan ook maar iets? Nee, komt vanzelf wel. Ik ga me er niet druk over maken.
Draagt ze nou nóg luiers?
Ja, mijn kind draagt dus nog steeds luiers. Vind ik dat een probleem? Nee, eigenlijk niet. Ik heb geen idee wanneer ik zelf zindelijk werd, dat zal ik eens aan de opperloedermoeder (aka Oma) vragen. Nu hebben we links en rechts al wel geprobeerd om haar op het potje te krijgen. Om haar voorzichtig de kant van #teamzindelijk op te dirigeren. En dat potje, daar zit ze ook heerlijk op hoor. Met luier, zonder luier, na het douchen, met een leesboekje maar telkens zonder vulling van het potje. Doen we dan toch iets verkeerd?
Dooddoener nummer 1:
Als het kind er klaar voor is, wil het niet meer rondlopen in z’n vieze luier
In den beginnen van het leven van mijn kind was daar het huiltje. Het onmiskenbare huiltje van een vieze luier. De kleine dame redde het niet met de voorzichtig geschatte 10 luiers op een dag, zoals veel prenatale artikelen je doen geloven. Neuh, met 16 of 17 kwamen wij eerder in de richting. Maar langzaamaan werd ze ouder, hoefde niet meer elke luier direct verschoond. Tot we op het huidige niveau aankwamen. Die luier zit prima en ik wil echt niet elke keer m’n kleren uit doen en met de billen bloot. Doei!
Dooddoener nummer 2:
Als het kind er klaar voor is, gaat het interesse tonen in het toilet
Als sinds dat het kleine spook echt kan lopen met een maand of 14/15, tref ik haar met regelmaat in het toilet aan. Want daar is het leuk! Er staat een prullenbak die open en dicht kan en waar je op kunt zitten. De toiletbril kan naar boven en beneden, de klep open en dicht. De wc-rol is uitermate geschikt om mee te spelen en de uitvinding van de laatste weken: de wc-borstel is fantastisch om te vloer mee te dweilen. Kom op mensen. De wc is fascinerend voor elk kind. Water binnen handbereik en als je slim bent en de deur dicht doet, duurt het best wel even voordat mama je weer gevonden heeft.
Dooddoener nummer 3:
Als het kind er klaar voor is, gaat het interesse tonen voor de toiletbezoekjes van zijn ouders
Lees dooddoener nummer 2. En daarbij, zit jij ooit nog wel eens rustig op de wc? Nou, ik niet. Te pas en te onpas komt het kleine loeder binnen, gaat pontificaal náást het potje op het vuilnisbakje zitten en durft zelfs nog te zeggen dat het gezellig is bij mama op de ‘wiej-siej’. Nu moet ik ook eerlijk toegeven, dit is ook te wijten aan het feit dat onze toiletdeur niet op slot kan, maar dan nog. Jij doet iets, op die enorm fascinerende plek met water en daar moet dat kind gewoon bij zijn.
Dooddoener nummer 4:
Als het kind er klaar voor is, wil het graag ondergoed aan
Uhm, wil jouw kind kleren aan? Bij mij is het juist altijd een wedstrijdje wie alles als eerste weer uit heeft. Wat dan overigens niet bijdraagt aan het zonder broek of luier op het potje zitten. Hoe weet mijn kind dat er behalve rompers meer bestaat aan onderkleding? Oh, wacht, misschien lag daar voor mezelf nog een taakje, bedenk ik me nu.
Dooddoener nummer 5:
Als het kind er klaar voor is, gaat het vanzelf
Natuurlijk ken je een andere mama die je vertelde dat ze op een dag besloot haar kind gewoon geen luier meer aan te doen en dat haar kind de boodschap in een keer snapte. En hoor je links en rechts om je heen dat kids van bevriende stellen alláng zindelijk zijn, zelfs ’s nachts. Kun jij daar wat mee? Nee, geen bal dus. Oh, en het kind in z’n blootje laten lopen is een leuke voor in de zomer, maar niet echt handig in de winter als het vriest en je woont in een oud huis met enkel glas. Laat staat dan ik zin heb om achter mijn peuter aan te blijven dweilen. Blijkbaar is mijn kind er nog niet klaar voor om afscheid te nemen van de luiers. Komt wel. Vanzelf.
Zou het dan toch?
Ik krijg toevallig nét een filmpje opgestuurd van haar papa. Van ons meisje op de wc. ‘Mama, ik ga plassen!’ zegt ze, terwijl ze stralend de camera in kijkt. Ik stuur een duimpje omhoog terug. Zie je wel, het komt vanzelf, zeg ik tegen mezelf. Een paar minuten laten piept mijn telefoon weer. Ik verwacht nu toch wel een soort van euforisch filmpje van plasje op het toilet. Echter, niets is minder waar. Een teleurgestelde smiley en de woorden ‘Niks hoor, geen drupje’. Nou ja, we bekijken het maar positief. Mijn kind kan in ieder geval wél heel goed haar plas ophouden.
Uitgelichte foto “Zindelijkheidstraining” Door d13 / Shutterstock
