Mensen zijn geneigd om snel etiketjes te plakken op andere mensen en omstandigheden. Iedereen heeft wel een oordeel of mening ergens over. En ja ik maak me er ook weleens schuldig aan. Al probeer ik wel iedereen te accepteren en in zijn of haar waarde te laten.
Laatst hoorde ik van een moeder dat de juf op school met haar wilde praten. Het gaat goed thuis en op school met het desbetreffende kind. Hij speelt en heeft vriendjes. Maar het is wel een kindje dat graag de kat uit de boom kijkt en niet gelijk op je af komt rennen. Hij houdt van spelletjes doen en geniet van het buiten spelen met vriendjes en zusje en broertje. Maar de juf vindt hem te introvert en misschien moet er extra aandacht aan geschonken worden, hij kon weleens Asperger hebben. Het is een kindje met een hoog IQ die niet altijd zin heeft om te doen wat de juf zegt en weleens doet of hij niets hoort. Hij kan ook lekker ondeugend zijn met zijn neefje, stampen in de plassen en inderdaad soms net doen of hij niets hoort, ook thuis. Maar gelijk een etiket plakken is jammer.
ik weet nog dat mijn eigen zoon graag met een boek in een hoekje zat. Iedereen sprak me daar op aan. Nou het is helemaal goed gekomen hoor. Natuurlijk zijn er veel kinderen die inderdaad iets hebben en daar moet je alert op blijven als ouders en school. Maar om nu direct te gaan zeggen dat er iets mis is gaat wel ver misschien. Kinderen hebben het druk tegenwoordig, moeten aan veel eisen voldoen en op jonge leeftijd al toetsen maken. Kinderen moeten ook gewoon kind kunnen zijn en lekker spelen en niet alleen maar moeten. Kinderen hebben hun uitdagingen nodig, maar ik denk dat veel kinderen overbelast zijn en dat ze dan gewoon soms geen zin hebben in het gezeur van volwassenen.
Het is goed om kinderen in de gaten te houden en hun signalen op te pikken en er voor ze zijn en naar ze luisteren. Maar laat een kind ook zich zelf kunnen zijn en plak niet gelijk een etiketje.
