Veel ouders leggen in de loop der jaren een spaarpotje aan voor hun kind. Niet geheel ten onrechte: wanneer je telg op zichzelf gaat wonen, kan hij of zij wel een appeltje voor de dorst gebruiken. Maar hoeveel spaar je, en wanneer geef je je kind de beschikking over zijn of haar spaartegoed? Natuurlijk hangen de antwoorden op deze vragen af van je financiële situatie en je eigen wensen en ideeën. Vaak zie je dat ouders hierbij ook uitgaan van hetgeen wat zíj meekregen van hun eigen opvoeders. In mijn geval zou dit betekenen dat ik voor mijn kind zo’n € 10.000,= zou moeten reserveren; toen ik 18 werd, kreeg ik van mijn ouders zo’n 18.000 gulden mee. Uiteraard is alles sindsdien alleen maar duurder geworden, en de 18.000 gulden van toen is schoon opgegaan aan het inrichten van m’n huisje, het nemen van rijles en het bekostigen van mijn levensonderhoud gedurende mijn studie. Ook voor de sparende moeders van nu is het belangrijk om na te gaan hoeveel geld je opzij wilt zetten, hoeveel tijd je daarvoor denkt nodig te hebben, en waar het geld uiteindelijk voor bedoeld is. Hoort het behalen van het rijbewijs wel of niet bij de opvoeding? Verwacht je dat je koter gaat studeren?
Ook de spaarvorm is van belang. Een kleine rondgang op internet leert dat er vele, vele spaarrekeningen beschikbaar zijn, elk met eigen voorwaarden en condities. Je kan bijvoorbeeld kiezen voor een spaarrekening waarbij je een bepaald bedrag vastzet voor een x termijn. Op vastgezet spaargeld ontvang je over het algemeen een hogere rente dan op spaarcenten die vrij opneembaar zijn. Vastgezet spaargeld is alleen op te nemen tegen betaling van een boete.
Verder zal je moeten beslissen op wiens naam de rekening komt te staan. Veel vaders en moeders, maar ook grootouders, kiezen ervoor om de spaarrekening voor hun kind op naam van de begunstigde, dus de telg zelf, te zetten. Een kleine kanttekening hierbij is wel, dat op die manier het kind vanaf zijn of haar 18e direct over (al) het spaartegoed kan beschikken. Ingrijpen wanneer je kroost het geld er lukraak doorheen dreigt te draaien, is er dan niet meer bij! Met een spaarrekening op naam van de ouders heb je dat probleem uiteraard niet, maar dat wil niet zeggen dat het belastingtechnisch ook de beste oplossing is.
Heb je besloten op wiens naam de rekening komt te staan en bij welke bank je een rekening wilt openen, dan wordt het tijd voor het volgende ‘dilemma’: hoe ga je de rekening spekken? Wanneer je je kroost een fiks bedrag wilt geven, is het aan te raden om in een vroeg stadium te beginnen met sparen. Zeker met rente op rente kan dat een mooi bedrag opleveren. Je kan er voor kiezen om periodiek een bedrag over te maken, zoals een maandelijks bedrag of (een gedeelte van de) kinderbijslag. Ook opa’s, oma’s en andere ‘liefhebbers’ (suikeroompjes bijvoorbeeld?) kunnen indien gewenst eenmalige of periodieke stortingen op de rekening verrichten. Zeker wanneer jij type (schoon)ouders hebt die jouw spruit verpesten door het te bedelven onder wagonladingen speelgoed, kan je op die manier een acceptabel halt toeroepen: gewoon vragen of ze voortaan nog maar een x bedrag uitgeven aan het volgende arsenaal meuk speelgoed en het restant overmaken op de spaarrekening van de kleine. “Dan heeft hij/zij er later ook nog plezier van!” en andere enthousiaste kreten doen het ongetwijfeld goed. Een moeder moet tenslotte geraffineerd zijn!
Dan het “voorbereiden” van je kind. Bij een kleuter is dit natuurlijk niet aan de orde, maar wanneer je thuis -net als ik- een (pre)puber hebt rondhangen, is het wel zo handig om hem of haar op de hoogte te stellen van het feit dat jullie een spaarpotje aanleggen voor later. Dit voorkomt het verrassingseffect van op zijn/haar 18e ineens “heel veel” geld te hebben, een idee dat over het algemeen niet bevorderlijk is voor de houdbaarheid van de spaarrekening. Wanneer je puber ouder wordt, kan je uiteraard ook samen bespreken wat hij of zij van het geld moet kunnen bekostigen en waar de rekening voor bedoeld is. Schroom hierbij niet om je puber haarfijn voor te rekenen wat het (ongeveer) kost om op jezelf te wonen, en wat je allemaal nodig hebt om je huisje een beetje leuk in te richten.