Ik ben me al een tijdje aan het verdiepen in de zin en de onzin van het woord ‘sorry’. Mijns inziens het meest gebruikte woord aller tijden.
Sorry is zo’n woord waar je eens even bij stil moet staan, je kunt het uitspreken op vele manieren. Spreek het eens langzaam uit. Komt het je bekend voor? Is dit niet de manier waarop je perfecte buurvrouw haar sorry tegen haar al net zo perfecte kinderen uitspreekt?
Je kunt sorry ook heel snauwerig uitspreken. Kijk, dat is de vrouw die vanmorgen in de supermarkt met haar karretje tegen jouw schenen reed en je ook nog even vals aankeek terwijl ze je een sorry toesnauwde.
Zo heb je ook een zweverige manier om sorry te zeggen. Je kent ze vast wel, de antroposofische, geitenmelk drinkende moeder die haar sorry naar je uitzingt wanneer ze haar kind op woensdagmiddag aan jou meegeeft en zich verontschuldigt omdat haar kind echt geen ‘vieze E-nummer knakworstjes’ mag eten.
Of die met-sorry-strooiende-moeder, zij verontschuldigt zich al bij voorbaat voor de ongein die haar kind nog uit zal gaan halen.
Leg je oor eens te luister op het schoolplein, je hoort er de sorry’s zoemen: langzaam, snauwerig, zweverig of kwistig strooiend. Sorry wordt gehoord in alle toonaarden..
Binnen mijn vier-koppige-zonen-tellende-gezin gaat er regelmatig het een en ander mis. Regelmatig, nou ja, zeg maar gerust dagelijks of meerdere keren op een dag. Het is van groot belang om uit te vechten wie het snelst, het slimst of het stoerst is. Gestoeid wordt er ook. Woest, hard en met wilde kreten. Vier testosteron-bommetjes, vier honden die hun plaats in de roedel bevechten. Minstens zes keer bijt ik op mijn tong om niet te roepen: “Pas op dit gaat te hard”, of “stop ermee straks heeft er iemand echt pijn.” Vijf minuten later is het gestoei ontaard in een oorlog en grijp ik alsnog in.
Sorry hoor, ik kan niet alles over mijn kant laten gaan. En wanneer de strijden weer gestreden zijn, komt het bewust en verantwoord opvoeden om de hoek kijken. Na dertien jaar moederschap heb ik één ding geleerd: ga met jongens geen diep en ellenlang gesprek aan. Men dient het reflecteren op het gevecht kort en krachtig te houden. Drie keer ademhalen, elkaar in de ogen kijken, de hand schudden en sorry zeggen.
Ik weet niet hoe dat bij jullie is maar in ons gezin hebben we verschillende types ‘sorry-zeggers’:
Zo hebben we de ‘snelle-sorry-zegger’. Nog voor ik uit de doeken heb kunnen doen waarom ik vind dat er een excuses moet komen, roept deze zoon al ‘sorry mam.’ Waarna ik hem nog eens streng toespreek: ‘Heb je nu daadwerkelijk gehoord wat ik zei?’ en hij me nogmaals met een glimlach toezingt: ‘sorry mam.’
In ons huis loopt ook een ‘met-de-tanden-op-elkaar-sorry-zegger’ rond. Eentje die zich echt wel bewust is van zijn begane misdaad maar het o zo lastig vindt om dat ene woord echt luid en duidelijk uit te spreken. Het is dat ik hem al wat langer ken dan vandaag, anders had ik zomaar kunnen denken dat hij me ‘knorrie’ noemt of ‘slorrie’.
En dan hebben we de ‘niet-sorry-zegger’, hij bijt nog liever het puntje van zijn tong af dan dat hij dat ene woord zou uitspreken. Ik moet zijn spijt in zijn daden zien: een plotseling opgeruimde slaapkamer of een reep chocolade.
Daartegenover staat onze ‘sorry-schreeuwer’, nog vol adrenaline van het gebeurde, woest en verdrietig tegelijkertijd, schreeuwt hij zijn excuses de kamer door. Ik weet dat onder die woestheid een gevoelige kinderziel huist. Gelukkig maar.
Naast mijn vier jongens staat gelukkig nog een man. Mijn echtgenoot die mij met raad en daad terzijde staat. Samen krijgen wij dit vierkoppige jongensgezin wel groot. Met vallen en opstaan, stoeien en sorry zeggen. Ooit zal ik het mannenbrein begrijpen, ooit…
De man des huizes heeft in de loop der jaren geleerd om alvorens iets te zeggen eerst goed na te denken. Sorry zeggen gaat hem redelijk goed af. Misschien heeft hij af en toe iets weg van onze ‘snelle-sorry-zegger’. Maar dat vergeef ik hem.
En ik? Ik weet niet welk type ‘sorry-zegger’ ik ben. Sorry, mijn welgemeende excuses daarvoor.
Nog meer leuks lezen?
Zelden heb ik zo’n mooi boek gezien! Middag van Rébecca Dautremer. Ik kreeg dit prentenboek van uitgeverij Davidsfonds Infodok zodat ik het boek kon beschrijven in mijn maandelijkse overzicht van de mooiste kinderboeken. Maar dit boek verdient een op zichzelf staand artikel en ik zou het ook niet zomaar een kinderboek noemen. Klopt, het is een boek dat je heerlijk samen met je kind kunt lezen, maar het is meer dan een kinderboek. Het is een kunstwerk dat ik koester. Middag van Rébecca Dautremer Jacominus Gainsborough Het boek verteld het verhaal van Jacominus Gainsborough. Jacominus gaat op reis, maar wil voordat […] Ik heb vorige week al mijn vooroordelen over cruisevakanties voor gezinnen over boord gegooid. Letterlijk! Ik was namelijk uitgenodigd voor een speciaal evenement om de maiden call van het allernieuwste cruiseschip van MSC Cruises, de MSC Grandiosa te vieren. We mochten de hele dag van alle faciliteiten van dit enorme schip gebruik maken en in de avond werd er voor ons een mega feest georganiseerd. Gelukkig mocht ik ook blijven slapen, want het was een latertje geworden. Ik heb genoten van een heerlijke nacht in mijn super-de-luxe balkonhut. Ik wil jullie in dit artikel vertellen over mijn vooroordelen over cruise-vakanties […] Nadat alles is gedaan om je het leven te geven dat je hebt (je weet wel, het baren van jou en je broer en zus), verdient de belangrijkste vrouw in je leven het om verwend te worden met iets dat nóg meer betekenis heeft dan die geurkaars van vorig jaar. We weten dat je je moeder best wilt verrassen met iets leuks, maar dat het vinden van een bijzonder cadeau een overweldigende taak kan zijn. Daarom hebben we, om je te helpen, de beste cadeau-ideeën voor moeders gevonden (of voor welke andere supervrouw in je leven dan ook). Blader door […]
Middag van Rébecca Dautremer
Cruisen met kinderen op de MSC Grandiosa
Een cadeau voor je moeder
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
