Ik ben me al een tijdje aan het verdiepen in de zin en de onzin van het woord ‘sorry’. Mijns inziens het meest gebruikte woord aller tijden.
Sorry is zo’n woord waar je eens even bij stil moet staan, je kunt het uitspreken op vele manieren. Spreek het eens langzaam uit. Komt het je bekend voor? Is dit niet de manier waarop je perfecte buurvrouw haar sorry tegen haar al net zo perfecte kinderen uitspreekt?
Je kunt sorry ook heel snauwerig uitspreken. Kijk, dat is de vrouw die vanmorgen in de supermarkt met haar karretje tegen jouw schenen reed en je ook nog even vals aankeek terwijl ze je een sorry toesnauwde.
Zo heb je ook een zweverige manier om sorry te zeggen. Je kent ze vast wel, de antroposofische, geitenmelk drinkende moeder die haar sorry naar je uitzingt wanneer ze haar kind op woensdagmiddag aan jou meegeeft en zich verontschuldigt omdat haar kind echt geen ‘vieze E-nummer knakworstjes’ mag eten.
Of die met-sorry-strooiende-moeder, zij verontschuldigt zich al bij voorbaat voor de ongein die haar kind nog uit zal gaan halen.
Leg je oor eens te luister op het schoolplein, je hoort er de sorry’s zoemen: langzaam, snauwerig, zweverig of kwistig strooiend. Sorry wordt gehoord in alle toonaarden..
Binnen mijn vier-koppige-zonen-tellende-gezin gaat er regelmatig het een en ander mis. Regelmatig, nou ja, zeg maar gerust dagelijks of meerdere keren op een dag. Het is van groot belang om uit te vechten wie het snelst, het slimst of het stoerst is. Gestoeid wordt er ook. Woest, hard en met wilde kreten. Vier testosteron-bommetjes, vier honden die hun plaats in de roedel bevechten. Minstens zes keer bijt ik op mijn tong om niet te roepen: “Pas op dit gaat te hard”, of “stop ermee straks heeft er iemand echt pijn.” Vijf minuten later is het gestoei ontaard in een oorlog en grijp ik alsnog in.
Sorry hoor, ik kan niet alles over mijn kant laten gaan. En wanneer de strijden weer gestreden zijn, komt het bewust en verantwoord opvoeden om de hoek kijken. Na dertien jaar moederschap heb ik één ding geleerd: ga met jongens geen diep en ellenlang gesprek aan. Men dient het reflecteren op het gevecht kort en krachtig te houden. Drie keer ademhalen, elkaar in de ogen kijken, de hand schudden en sorry zeggen.
Ik weet niet hoe dat bij jullie is maar in ons gezin hebben we verschillende types ‘sorry-zeggers’:
Zo hebben we de ‘snelle-sorry-zegger’. Nog voor ik uit de doeken heb kunnen doen waarom ik vind dat er een excuses moet komen, roept deze zoon al ‘sorry mam.’ Waarna ik hem nog eens streng toespreek: ‘Heb je nu daadwerkelijk gehoord wat ik zei?’ en hij me nogmaals met een glimlach toezingt: ‘sorry mam.’
In ons huis loopt ook een ‘met-de-tanden-op-elkaar-sorry-zegger’ rond. Eentje die zich echt wel bewust is van zijn begane misdaad maar het o zo lastig vindt om dat ene woord echt luid en duidelijk uit te spreken. Het is dat ik hem al wat langer ken dan vandaag, anders had ik zomaar kunnen denken dat hij me ‘knorrie’ noemt of ‘slorrie’.
En dan hebben we de ‘niet-sorry-zegger’, hij bijt nog liever het puntje van zijn tong af dan dat hij dat ene woord zou uitspreken. Ik moet zijn spijt in zijn daden zien: een plotseling opgeruimde slaapkamer of een reep chocolade.
Daartegenover staat onze ‘sorry-schreeuwer’, nog vol adrenaline van het gebeurde, woest en verdrietig tegelijkertijd, schreeuwt hij zijn excuses de kamer door. Ik weet dat onder die woestheid een gevoelige kinderziel huist. Gelukkig maar.
Naast mijn vier jongens staat gelukkig nog een man. Mijn echtgenoot die mij met raad en daad terzijde staat. Samen krijgen wij dit vierkoppige jongensgezin wel groot. Met vallen en opstaan, stoeien en sorry zeggen. Ooit zal ik het mannenbrein begrijpen, ooit…
De man des huizes heeft in de loop der jaren geleerd om alvorens iets te zeggen eerst goed na te denken. Sorry zeggen gaat hem redelijk goed af. Misschien heeft hij af en toe iets weg van onze ‘snelle-sorry-zegger’. Maar dat vergeef ik hem.
En ik? Ik weet niet welk type ‘sorry-zegger’ ik ben. Sorry, mijn welgemeende excuses daarvoor.
Nog meer leuks lezen?
Zwanger zijn is fantastisch. Althans, als je geen last hebt van lichamelijke ongemakken en je vrolijk bovenop je roze wolk zit. Helaas ging het bij mij de tweede keer niet zo vlot. Ik kreeg al snel last van mijn bekken en ook mijn rug had het zwaar te verduren. En omdat ik op een gegeven moment wel echt topzwaar was, was douchen een hele opgave. Ik ging op zoek naar een hulpmiddel waarmee ik veilig kon douchen: de douchestoel. Een douchestoel? Ik ben toch geen 80?! Och, wat had ik het zwaar met het accepteren dat mijn lijf me enorm […] Jong geleerd is oud gedaan, moeten mijn ouders hebben gedacht. Ieder jaar als wij op vakantie gingen met de caravan, was er een heel kastje volgepropt met zoveel mogelijk spelletjes. Het was (en is nog steeds overigens) vaste prik om ’s avonds als het donker werd op de camping nog even met z’n vieren een spel te spelen. We leerden al vroeg Yahtzee en Tienduizenden, maar ook speelden we graag bordspellen zoals Monopoly, Scrabble en Levensweg. Overigens is de nieuwe campingfavoriet het Keezenspel, waarbij je met kaarten een soort Mens Erger Je Niet bord bespeelt. Welke bordspellen je echt eens […] Wie kinderen heeft, weet dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Veel ouders denken er bewust over na wanneer de juiste tijd is om die nieuwe dure designbank te kopen. Heel verstandig, want kinderen spelen veel en moeten nog veel leren voor wat betreft voorzichtigheid. Veel ouders weten niet precies hoe het zit met vergoeding van schadekosten. Zo zijn ouders in juridische zin aansprakelijk voor schade veroorzaakt door hun (minderjarige) kinderen. Maar wat als het je eigen spullen zijn die sneuvelen? Welke verzekeringen dekken schade die door kinderen is aangericht? Bij een ander Het is natuurlijk hartstikke vervelend als […]
Douchestoel: ideaal voor de zwangerschap en daarna
Leuke én leerzame bordspellen voor deze zomer
Schade door kinderen verzekeren
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
