Opvoeden is kinderspel, toch?

Perfect kind

Af en toe ontmoet ik andere moeders van hele jonge kinderen. We praten dan over hoe we het doen, waar we trots op zijn en wat tegenzit. Soms ontmoet ik moeders die precies weten hoe het allemaal moet. Ik word daar altijd een beetje recalcitrant van. Ten eerste omdat het mij confronteert met mijn eigen visie op opvoeden en de vraag hoe perfect die visie nu eigenlijk is. Ten tweede omdat ik diep van binnen denk te weten dat er geen perfecte manier van opvoeden is. Want wat voor soort kinderen krijg je dan van die perfecte manier? Oftewel hoe is volgens jou het perfecte kind?

Het perfecte kind

In mijn opinie is dat een kleine Boeddha. Een kind zonder egocentrische neigingen, met een volledig ontwikkelde intuïtie en wijsheid, vol van vreugde en mededogen, zonder angst of welke storende emotie dan ook. En ja ik hoor je denken; ‘Dat kan helemaal niet!’.

De perfecte opvoeding

Omdat dus dat perfecte kind niet door een opvoeding gecreëerd kan worden, geloof ik niet in 1 manier om je kind richting te geven. Zo hoorde ik van ouders die hun kind nooit achterna rennen wanneer hun kleine dreumes op de stoep richting stoeprand loopt, vertrouwen daar gaat het om.

Andere ouders weigerden bij thuiskomst hun kind enthousiast te begroeten, een kind mag niet het middelpunt van de aandacht zijn, ‘Kom van dat podium!”. Weer andere moeders lieten hun kind nooit even huilen voor het ‘inslaapvallen’, want laten huilen is wreed, daar krijg je getraumatiseerde kids van.

En ik ontmoette moeders die de kinderwagen vervloekten en hun kind den ganzen dag in een draagdoek met zich meezeulden, zo doen natuurvolkeren dat ook, dan zal het dus goed zijn.

Mijn eigen stijl

Ikzelf kan er ook wat van. Zo mag mijn minidochter absoluut geen suiker, is ze bewust ingeënt tegen alle kinderziektes, krijgt ze nog steeds ‘s morgens en ‘s avonds hello Tittymelk en neem ik haar slechts bij hoge uitzondering ‘s avonds mee op bezoek bij familie wanneer ze normaal gesproken reeds slaapt.

Maar ja ik laat haar wel af en toe een beetje huilen omdat ik dan denk te weten dat ze gewoon moe is en zo in slaap valt, wat dan ook gebeurt. En van mijn kinderwagen heb ik zo veel plezier ik kan uren met haar wandelen terwijl ik in de bak onder de kar allerlei spullen prop die ooit van pas zullen komen tijdens de rit.

Zodra ik na een dag werken thuiskom word ik zo enthousiast begroet door mijn meisje dat haar negeren niet alleen door haar hart maar zeker ook door mijn eigen hart zou snijden.

Andere manieren

En toch vind ik de boeken over bijzondere manieren van opvoeden hartstikke interessant. Ik pik er meestal wat uit dat bij mij, mijn kind en mijn gezin past. En praten over opvoeden met ander moeders zal ik ook altijd blijven doen, want al zijn de manieren nooit perfect, leuke kinderen krijg je er wel van zo te zien.

Visited 9 times, 1 visit(s) today

Geld besparen op een vliegvakantie

We zijn de laatste weken flink aan het werk geweest. We schrijven veel eropuit tips en reisverslagen voor jullie en natuurlijk moeten we veel van deze ...