‘Oma worden is geweldig,’ zei iedereen die het al was tegen me. Toen mijn dochter vertelde dat ze zwanger was, was ik blij voor haar en voor mijn schoonzoon. Ik wist dat ze een gezin wilden. Dat ik oma werd, daar was ik niet zo mee bezig. Ik volgde de zwangerschap met interesse en probeerde tot steun te zijn. Ze raadpleegde me over klachten die ze had en ik voelde me moeder, zoals altijd.
En toen kwam de baby
Het zou een topmoment zijn volgens de ervaringsdeskundigen. Mijn dochter had een zware bevalling gehad. Mijn eerste zorg was voor haar en ik was ongelofelijk opgelucht dat ze weliswaar moe, maar verder gezond was. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik mijn kleinzoon een mooie baby vond maar daar bleef het bij. Wel was ik dolgelukkig dat hij gezond was, omdat zijn ouders anders zo’n verdriet hadden gehad. Het echte omagevoel bleef uit. Mijn schoonzoon bleef drie weken thuis en daarna zou ik drie weken gaan helpen.
Leren moederen
Het was een bijzondere ervaring. We moesten allemaal onze bakens verzetten. Mijn dochter was net zo onzeker als ik bij mijn eerste baby. Mijn moeder had van die onzekerheid gebruik gemaakt en me de baby zo ongeveer uit handen genomen om te laten zien hoe het moest. Daar heb ik veel verdriet van gehad. Ik wilde wel advies, maar het was mijn kind!
Die fout maakte ik niet bij mijn dochter. In eerste instantie was ik dus de moeder die haar kind hielp om te moederen. Ik kwam alleen in actie als mijn dochter het vroeg.
Mijn dochter was onzeker
Soms kreeg ze de baby niet stil en met alle kunstjes die ik in de loop van de tijd had geleerd, lukte het mij wel. Daar werd ze verdrietig en onzeker van. Ik legde haar uit dat het alleen maar maniertjes waren. Wiegen, een boertje laten, een schone luier, weten wanneer er een dokter nodig is, dat leer je gewoon. En snel. Ze geloofde me niet helemaal, maar wel een beetje. Ze had veel gelezen over babyverzorging en wist hoe ze het wilde doen. Dat niet alles even praktisch was, daar kwam ze al doende achter en dan vroeg ze me hoe ik het vroeger had gedaan. Er ontstond een mengelmoes van nieuw en oud en het voelde voor iedereen goed.
Oma worden is een klus
Het heeft veel van me geëist, want haar hormonen waren nog lang niet tot rust en soms vroeg ze me iets en wilde toch geen antwoord omdat ze het op haar eigen manier wilde doen. Het was haar kind, dus wilde ze alles beter doen dan ik. Ik moest een wijze vrouw worden die niet op iedere slak zout legde, want ik wilde dat ze zich zekerder zou voelen dan ik toen ik haar kreeg. De hormonale wisselingen en snibbigheden liet ik over me heen gaan. Toen ik na drie weken wegging zei zie: ‘Misschien kan ik het niet alleen.’ Even had ik het gevoel dat mijn missie mislukt was en ook wist ik dat ik geen seconde langer moest blijven. Ze was fit en kon het lichamelijk aan. Ik ging. Oma voelde ik me eigenlijk nog niet.
Eindelijk echt oma
Na een half jaar kwamen ze een lang weekend logeren. Wat een verandering. Mijn dochter en schoonzoon waren zeker van zichzelf, vulden elkaar aan en zorgden prima voor een supergezonde baby. Ik was ongelofelijk trots. Ze vroegen me of ik een avond op wilde passen en natuurlijk wilde ik dat doen. Mijn dochter gaf me duidelijke instructies, vertelde me wat mijn kleinzoon wel en niet leuk vond en ging uit eten met haar man met het idee dat de baby wel door zou slapen. Dat deed hij niet. Alsof hij vond dat hij eindelijk een oma verdiende, begon hij te huilen. Toen ik hem uit zijn bedje haalde, de luier omdeed die mijn dochter had klaargelegd, de fles klaarmaakte volgens instructie, kreeg ik eindelijk het omagevoel. Ik had niet de verantwoording, als het me teveel werd, kon ik mijn dochter bellen. Ik mocht genieten van een klein manneke dat naar me glimlachte alsof hij wist wie ik was, zijn oma. Na een half uur sliep hij weer, maar hij had mijn hart veroverd. Toen zijn ouders thuis kwamen, kon ik in alle rust gaan slapen, ik had de verantwoordelijkheid niet meer. Het is een andere rol, oma. Je hoeft geen beslissingen meer te nemen, je kunt met je kleinkind spelen en ervan genieten.
Mijn dochter is veranderd
Waar ik het meest aan heb moeten wennen is dat mijn dochter zo veranderd is. Ze is helemaal gericht op de baby (net als ik overigens toen ik haar kreeg). Ieder gesprek gaat over de baby. Het was dan ook heerlijk om een middag met haar te gaan winkelen terwijl mijn schoonzoon oppaste. Even was het weer als vanouds en was ze helemaal ontspannen. Naast een kleinzoon heb ik dus ook nog steeds een dochter.
