Het was 12 mei 2014 en ik was zwanger van de middelste. Ik lag in totale schok naar mijn baby in mijn buik op het scherm te kijken. Wat was er dan? Waar moest ik naar kijken? Waarom liep zij de kamer uit om er een tweede specialist bij te halen? Zei ze nou dat het voetje van mijn baby afweek qua stand? Stand van voet? Welke voet? Er zitten er toch 2 en alle tenen zijn aanwezig!

De uitgelichte foto is een stockfoto, dit is niet het voetje van Alessa

Mijn kind heeft een klompvoetje

Tijdens de 20 weken echo kwam de verloskundige erachter dat ons tweede kind een meisje was wat geboren zou worden met een klompvoetje. Jaarlijks worden er in Nederland ongeveer kinderen geboren met een klompvoet. Jongens hebben 2x zo vaak als meisjes en vaker ook aan 2 voeten.

Vanaf de 9e week had ik last van bloedingen en zei ik tegen mijn partner dat ik voelde dat er iets mis was. Gek om te zeggen maar ik heb er echt wakker van gelegen. Ergens wist ik het maar ik voelde ook dat het goed zou komen dus stopte ik het gevoel weg. Op 12 mei hoor je klompvoet en word je als ouders naar huis gestuurd met een echofoto van een krom voetje. Binnen een week zouden wij worden gebeld voor een uitgebreide echo.

Ik huilde zachtjes en mijn partner bleef maar over zijn voorhoofd wrijven alsof er iets zat wat eraf moest. Alsof hij zo zou kunnen uitwissen wat wij net hadden vernomen. Ik kreeg een noodnummer mee en die avond was het al zover. Niet kijken op Google tot de eerste echo bij het AMC, werd ons geadviseerd. 5 dagen moesten wij dus afwachten. Toen mijn partner de oudste ging ophalen bij de opvang zat ik al op internet en tegen de tijd dat hij thuiskwam was ik een wrak.

Wat weet jij van klompvoeten?

Dat eerste plaatje zie ik nog steeds zo voor me als ik eraan denk en mijn ogen sluit. Dat was geen foto van een baby met 2 klompvoeten, dat had nog meegevallen. Dit was een baby gefotografeerd van bovenaf en in de rug. Op de linker foto was een baby van nog geen half jaar te zien met 2 naar binnen gedraaide ieniemienie fragiele voetjes. Op de rechterfoto zag je haar rug met daarop een vlammend rood litteken vanaf de helft van haar onderrug tot stuitje. Mijn partner werd in eerste instantie boos dat ik toch gekeken had. Hij was eigenlijk meteen overgeschakeld op de oudste. Hij had niet eens tijd gehad om het allemaal te beseffen. Toen hij echter zelf op internet ging kijken heeft hij het noodnummer gebeld en zo konden wij de volgende dag al terecht bij het AMC.

Wat weet jij van klompvoeten? Nou wij wisten niets. Allebei wisten wij niet dat zoiets bestond. Niemand in onze omgeving wist er wat van dus we waren blanco toen wij bij het AMC aankwamen. Wat wij al de vorige dag hadden gehoord werd nogmaals door een derde specialist bevestigd, alleen zat de klompvoet niet links maar rechts. Blijkbaar waren de 1e en 2e specialist zo geschrokken, het was ze niet eerder overkomen, dat zij dit verkeerd hadden gezet in hun systeem. Maakt ook niet uit maar even een moment toen de 3e naar haar linkervoet keek en niets zag dacht ik eind goed al goed. Maar dat was dus niet zo want het was haar rechtervoet.

Alleen een klompvoet of nog meer?

Het was nog steeds een nachtmerrie. Maar het werd nog erger. Tot mijn bevalling moest ik zo vaak worden gecontroleerd. Ze was klein, ik sliep slecht, at nauwelijks door de stress en als klap op de vuurpijl is het niet helemaal mogelijk om alles uit te sluiten vanaf een echo. Dat betekende dus maandenlang denken aan hoe ernstig het zal zijn. Ieder klompvoetje is anders en er zijn gradaties. Heeft ze het heel erg of valt het mee? En nog erger, een klompvoet is soms niet op zichzelf staand. Er kan dus meer aan de hand zijn. Bij ons was dit gelukkig niet het geval, bleek bij de geboorte van Alessa Leah.

Alessa is nu 4 jaar en vorige week kreeg zij het blijde nieuws. Na 1 ingreep, 6 gipsjes, 1 loopgips, Ik weet niet meer hoeveel schoentjes inclusief brace en 1 operatie waarbij ze onder narcose moest (toen was ze 3),  mag zij eindelijk slapen zonder corrigerende schoentjes. Dat klinkt even makkelijk. Ik weet nog heel goed hoe bijdehand ze naar mij keek bij geboorte en die houding heeft ze altijd gehad. Iedereen ziet een pittige, vrolijke meid, heel weinig weten/ beseffen dat er iets is.

De behandeling van een klompvoetje bij een kindje

Als je haar voet ziet, zijn er alleen een paar zichtbare littekens. Alleen wij weten beter en dan nog niet eens. Hoe voelt het om als baby van nog geen week oud om ineens een prik en vervolgens een snee bij je hiel te voelen? Hoe is het om 4 jaar lang vaste gast te zijn bij een ziekenhuis? Hoe ervaart zij het om wakker te worden naast mama in een vreemde ruimte met roze gips en papa mag er niet bij zijn? De slapeloze nachten omdat ze blaren kreeg van nieuwe schoenen die wij niet goed aan hadden gedaan. Alleen maar op je rug kunnen slapen en iedere keer wakker worden omdat de schoenen vast zitten in de dekens. Ik weet wel dat hoe ouder ze werd, des te meer last ze kreeg van haar schoenen. Haar oplossing, gewoon zelf iedere keer uitdoen.

Klompvoet operaties

De laatste operatie had ze het denk ik het moeilijkst. Ze maakte het allemaal bewuster mee. Van iedereen hoorden wij dat zij nergens last van leek te hebben. Dat ze zich niet liet tegenhouden door haar loopgips. De eerste weken van herstel moest zij echter doorbrengen op de bank. Een keer was zij heel lief aan het spelen met haar poppen over buiten spelen en toen brak ik.

Voor een ouder is het ook niet makkelijk, ondanks de begeleiding die je krijgt. Je voelt onmacht, boosheid, je zoekt een kwaaie om tegen te tekeer te gaan en die is er niet, maar al die emoties hield ik binnen. Voor ons gevoel staan wij vaak langs de zijlijn te juichen dat alles goedkomt met de kleine prinses, dat we er bijna zijn, als we nog 3 maanden zonder schoenen kunnen slapen zonder dat haar voet krom trekt. Je merkt ook niet wat je in 4 jaar even te verwerken krijgt. De operatie was bijvoorbeeld niet zeker.

Stockfoto – dit is niet het voetje van Alessa

Niet ieder kind heeft zo een laatste zware correctie nodig. De kans bestaat dus wordt dit al bij het doornemen van het stappenplan bij het eerste consult besproken. Het is toch een ander gevoel als je o.k. moet verlaten, de schuifdeuren sluiten en je nog net een glimps van je meisje opvangt die daar stil op de operatietafel ligt met allerlei specialisten om zich heen. En ik vond het moeilijk om de o.k. te verlaten maar prijs mij gelukkig dat ik erbij kon zijn. Papa wilde er ook bij zijn maar allebei mocht helaas niet. Omdat ik zo ongeveer vastgeplakt zat aan Alessa mocht ik. Voor hem was het nog zwaarder denk ik. Hij is van ellende rondjes gaan lopen door het AMC en toen Alessa ontwaakte had hij geen bereik. Toen hij dit wel had, zag hij alle gemiste oproepen en ja dan paniek hé. Ik denk dat dit voor hem misschien wel het moeilijkste moment van alles was

Laat het op je af komen

Hoe nu verder na zulk goed nieuws? Geen schoenen meer, althans voor 3 maanden. Duimen dat daarna alles nog goed staat. En dan. Ik denk een groot feest, een vakantie, een reis naar de maan. Ik zou het niet weten. Voor nu zijn wij nog aan het bijkomen van het blijde nieuws. Hoewel we allen blij zijn, voor ons komt nu pas het moment van besef. Het moment dat je denk, sjeesus wat is er allemaal gebeurd? Ik denk dat ook weinig mensen aan mama, papa en grote broer zien maar wij zijn niet voor niets zo beschermend wat de kleine prinses betreft. Maakt ze ook goed misbruik van, zodanig zelfs dat ze nu vaker troela dan prinses wordt genoemd ?. Ze zit nu ook op school en soms vraag ik mij af of ze nu wel last zal hebben, bijvoorbeeld tijdens gymles. Maar één ding heb ik geleerd en dat is dat je het op je af moet laten komen.

“Een klompvoetje is een mooi voetje met alles erop en eraan dat verkeerd is gegroeid en specialistische zorg nodig heeft.”

Quote: De Nederlandse Vereniging klompvoetjes