Ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken: er is niets mis met Jesse uit de klas van mijn dochter (11). School dreigt Jesse te schorsen vanwege zijn laaghangende broek. Opstandig piept zijn boxershort dagelijks boven zijn broekband uit. Nou ja dagelijks. Inmiddels kruipt zijn broekband elke dag een stukje hoger en hangen zijn schouders een stukje lager. Want, onder dreiging van een schorsing – van de basisschool hè: daar hebben we het over – is het best moeilijk voor Jesse om stevig in zijn schoenen te blijven staan.
De afzakbroek: er schijnt van alles over te weten te zijn. Dat het een teken is in Amerikaanse gevangenissen om aan te geven dat je beschikbaar bent. De afzakbroek: er is van alles om te doen. In 2008 dreigden zowel Deense als Amerikaanse scholen leerlingen te schorsen die hun broek laag droegen.
Nel-Veerkamp-winterjas
Het verbaast me dat ik me er zo druk over maak. Ik bedoel: er zijn momenten dat ik mijn eigen kinderen met liefde zou schorsen vanwege hun kledingkeuze. Als zoon (8) in zijn trainingsbroek aanschuift aan het kerstdiner bijvoorbeeld. Of toen dochter afgelopen herfst per se een ‘Nel-Veerkamp-winterjas’ (tijgerprint) wilde hebben. Men, wat is dat ding lelijk en wat had ik hem graag verboden.
Cindy Lauper
En toch doe ik het niet: kleding verbieden. Wat me bijgebleven is, is mijn eigen jeugd. Met mijn haar geverfd als Cindy Lauper (roze, blauw en paars tegelijk) liet mijn moeder me (12 was ik) half punk/half alto naar school fietsen. Onbewust gaf ze me de ruimte om te spelen met mijn identiteit en imago. Of daar een grens aan zat? Niet bij mijn moeder en niet in Rotterdam. Ik kan me geen moment herinneren dat de school waarop ik zat zich druk maakte over de kledingkeuze van haar leerlingen. School had wel wat beters te doen.
Kakkers
Wat mijn moeder en Rotterdam in de jaren tachtig gaven was (zelf)vertrouwen. Ze gaven me het idee dat het wel goed zou komen met mij. Ze gaven me de vrijheid om puber te zijn en uit te vogelen wie ik wilde zijn. De vrijheid om te snuffelen aan verschillende groepen: punkers, kakkers, disco’s en alto’s. De vrijheid van toen levert me ook nu nog veel op. Wat ik leerde was mensen niet veroordelen om hun kledingkeuze. Wat ik leerde was ruimte geven, hoofd- en bijzaken onderscheiden (waar hebben we het in godsnaam over) en zelfstandig keuzes maken, ongeacht wat anderen vinden.
Holleder
Argh, daarom ligt het gedoe over de afzakbroek me zo zwaar op de maag. Jesse: de belletjestrekker, studiebol en afzakbroekdrager van nu <-> de Holleders van straks? Wat een onzin. Schorsing. Jesse groeit niet op voor galg en rad. Hij heeft geen greep uit de schoolkas gedaan. Hij heeft niet met een luchtbuks op de bak met guppies geschoten.
Vrijheid
Ik zie iets anders.
- Ik zie een slungelig, dapper, eigenzinnig jongetje dat de wereld verkent en zich onderscheidt. Heus niet alleen met die afzakbroek. Jesse is ook heel slim.
- Ik zie een school die kinderen onder dreiging (!) beperkt in hun (keuze)vrijheid. Welke aflevering van Pedagogie Magazine of Didactiek van Nu heb ik gemist?
- Ik zie een openbare school die laat zien dat uniformiteit beter is dan diversiteit. Daar gaat de theorie van de kracht van biodiversiteit.
- Ik zie een openbare school die kinderen leert dat je je moet conformeren aan normen die voor ieder mens anders zijn. We hebben het over kleding hè, niet over door rood fietsen, stelen en pesten.
En dat vind ik – kind van de jaren zeventig en tachtig – erg! Dat we ons drukker maken over kleding, dan over oorlogsmisdrijven (om een dwarsstraat te noemen). Dat we we niet bereid zijn onze eigen sentimenten over kleding opzij te zetten om de eigenheid van onze kinderen te bevorderen.
Afzakbroekvrij
PS 1 – Lieve dochter, mocht je van je Nel-Veerkamp-winterjas af willen? De container staat voor de deur. Geintje Gwenn. Natuurlijk kan ik je soms achter het behang plakken. Maar, ik ben vooral trots op je. Op je creativiteit, eigenheid en het vermogen om je kop boven het maaiveld uit te steken.
PS 2 – Beste Jesse, ken jij Einstein? Superslim was hij, maar ook eigenzinnig. Wist je dat hij altijd op blote voeten op de universiteit rondliep. Het was heus niet alleen zijn intelligentie die hem tot de relativiteitstheorie bracht. Het was ook zijn lef om zich te onderscheiden. En dat mogen we nooit vergeten.
PS 3 – Beste juf (ik bedoel: school), mocht u echt willen dat Jesse zijn broek voortaan netjes optrekt, trek dan zelf een laaghangend model aan. Zeker weten dat de hele school, inclusief Jesse, binnen een paar uur voorgoed afzakbroekvrij is. Behalve mijn jongste dan. Die heeft geen billen. Daar blijft geen enkele broek aan hangen.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
