Vreemde titel misschien, maar denk er eens over na. Ik woon in de Achterhoek en ben opgegroeid tegenover een paardenwei. Tegenwoordig hebben mijn ouders koeien als overbuur. Koeien zijn nieuwsgierige beesten en je kan er prima mee knuffelen. Tenminste..als ze niet in een stierlijk vervelende bui zijn. Klinkt bekend, toch? Het eet alsof het zeven magen heeft of zit te uren te herkauwen en speelt graag in de wei. Jouw kind eet misschien geen gras maar kan wel uren zitten te kauwen op een kauwgom en grote kans dat hij of zij toch ook graast. Nieuwsgierigheid gewekt?
Nadat er iets met suiker is gegeten of gedronken werkt kauwgom met xylitol een zuuraanval snel weg.
Gebidsverzorgend
Ken je die reclame over gebitsverzorgende kauwgom? Wat is daar nou waar van, vraag je je misschien af, terwijl je naar je smakkende kind kijkt. Een niet bijzonder charmant gezicht en je denkt terug naar die tijd dat je kauwgom moest krabben van de conciërge. Eigenlijk is het idioot dat je niet mag kauwen onder een proefwerk. Het stimuleert namelijk de hersenactiviteit. Je ziet ook vaak studerenden boven hun boeken hangen met naast hen een potje dropjes of iets dergelijks. Dementen worden zelfs minder dement als ze flink aan het kauwen worden gezet. Dus ik vind die kauwgom zo gek nog niet. Maarrrrr…(daar istie weer…)…met mate! Kauwen kan namelijk ook de spieren overbelasten en dat kan hoofdpijn veroorzaken. Ook is het wel zo slim om suikervrije kauwgom te gebruiken. Nadat er iets met suiker is gegeten of gedronken werkt kauwgom met xylitol een zuuraanval snel weg. In zoverre is kauwgom met xylitol inderdaad gebitsverzorgend.
Wanneer is die beker eindelijk leeg?
En nu het grazen. Dat is helaas al een poosje een trend. Er wordt dan niet keurig drie keer daags gegeten en hier en daar een stuk fruit, maar de hele dag door en dat is bij de beesten af. Een slokje zus en een hapje zo, een sipje dit en een sapje dat, een borreltje hier en een vorkje daar. Vraag je eens af, hoe lang doet jouw kind over zijn limo? Een slokje, even spelen, een slokje, even klieren, een slokje, even knuffelen, een slokje, even tekenen, een slokje, even door de kamer wandelen enzovoorts. Wanneer is die beker eindelijk leeg? Wanneer is die zak chips soldaat? Wanneer is die Energy, waar ze eigenlijk al genoeg van hebben, opperdepop? Eigenlijk was die regel bij mijn ouders thuis niet zo slecht. Pas als het op is, van tafel af en geen tv aan tijdens het eten.
En tot slot: BOE!
Schrok je? Jah! Je moet ook niet te snel eten hè?
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
