Een onvervulde kinderwens. die heb ik niet. Ik heb er namelijk 3 en dat ging in mijn geval best makkelijk. Makkelijk omdat ik geen vruchtbaarheidsprobleem heb. Tegenwoordig heeft echter blijkbaar iedereen die geen piemel betrekt bij de conceptie een vruchtbaarheidsprobleem, om het even grof te zeggen. Want, hoe slim zijn wij weer met zijn allen. We schaffen gewoon de vergoeding af voor vruchtbaarheidsbehandelingen als je geen vruchtbaarheidsprobleem hebt. Ja maar hallo, denk alleen al aan lesbische stellen. Noem je dit geen vruchtbaarheidsprobleem dan? Of een alleenstaande vrouw die besluit alleen voor een kind te gaan? Ik geloof dat er wat ontbreekt om een kind te maken… Dan heb je toch een probleem met vruchtbaarheid? 😉
Vergoeding vruchtbaarheidsbehandeling voor vrouwen, punt.
Waarom de één wel en de ander niet? Het krijgen van kinderen is een fundamenteel recht wat toch niemand zou mogen worden ontzegd? En als er manieren zijn waardoor iedere vrouw (maar ook zeker mannen mogen wij niet vergeten. Die schijnen ook een kinderwens te hebben. DUH!) kinderen kan krijgen die dit wilt, why not zou je denken. Het voelt zo maf als je weet dat iemand een kinderwens heeft, daar al lang mee worstelt en dat er bewust gekozen wordt om het deze dames nóg moeilijker te maken. Maar wie ben ik? Ik weet er immers weinig van, behalve dat ik een paar van zulke dames ken. Ik heb hen daarom ook hun mening en verhaal gevraagd. Vanuit hun optiek hun verhaal, hun weerstand tegen het nieuwe besluit. Mijn mening is duidelijk, maar wat denken zij hier nu van en wat is hun persoonlijke verhaal?
Ik ga moeder worden???
Al vanaf kleins af aan wist ik, ik wil moeder worden. Altijd bezig met kinderen, ook in mijn werk als pedagogisch medewerker bij een opvang. Maar wanneer komt de dag dat je het besluit alleen te gaan doen? Het is niet wat ik in mijn hoofd had, ik wilde ook gewoon huisje, boompje beestje en een kind met een man. Maar hoe lang ga ik hier nog op wachten? Op m’n 35e heb ik het besluit genomen, een relatie krijgen kan altijd nog maar een kind krijgen niet. Ik heb zoveel liefde in mijn hart die ik zo graag aan mijn kindje zou geven.
Maar Kim liep tegen van alles aan:
- Wachttijden, er is een gemiddelde wachttijd in Nederland van 3 jaar!
- Donoren zijn steeds schaarser want doneren mag niet langer anoniem. Veel mannen haken af omdat zij anoniem willen blijven, ook over 20 jaar wanneer een kind wil weten wie zijn of haar vader is.
- Kim schreef zich in Utrecht en Arnhem in, ze probeerde zelf inseminatie maar dit was te stressvol en zij is hiermee gestopt.
- En toen was daar ineens de optie Denemarken, snel omdat er geen wachtlijst is en anoniem! Alleen betaalt zij heel veel hiervoor.
“Toen kwam Denemarken in beeld. Dan zou ik geen wachtlijst hebben en je kan via internet je eigen donor uitzoeken. Met mijn vriendinnetje 1000 profielen bekeken en iemand gevonden die mij aansprak. Na heel veel moeten betalen, vooral voor het speciale vervoer, kon ik eindelijk beginnen. En na de eerste keer was het raak, gewoon zwanger! Helaas na 8 weken ging dit mis, nog 2 pogingen over. Niet meer gelukt daarna. Dus ze waren weer op dus opnieuw moeten bestellen en nu deze nieuwe wet. Als deze wet erdoor komt kan ik dus niet meer verder. Ik betaal al zoveel voor het zaad dat het dan ophoudt. Ik kan het niet geloven en ben boos op mijn lichaam dat het niet gelukt is. Moeder worden opgeven is geen optie, maar hoe dan is de vraag als het er doorheen gaat komen.”
“Ik blijf hopen en bidden dat dit mij gegund gaat zijn en niet dat iemand van de VVD gaat bepalen dat het hier voor mij ophoudt!”
I asked God to send me a man who will always love me. So, He gave me a son
.
.Dan is er Danitsja, of Dani, een hardwerkende vrouw die net uit een relatie komt en ál 35 is.
“Het besef kwam echt toen ik 35 werd, inmiddels 5 jaar geleden. Ik had een kinderwens maar mijn relatie was voorbij! In het verleden merkte ik altijd gekscherend op dat als ik geen partner zou hebben en wel een kinderwens, ik naar een spermabank zou stappen. En dit werd werkelijkheid…Ik kwam terug uit Suriname in januari 2014 en het gevoel was zo sterk. Naast het feit dat mijn biologische klok verder tikte, zat ik ook nog met wat medische akkefietjes. Ik voelde aan mijn water dat ik niet meer moest wachten in de hoop dat ik iemand zou ontmoeten. Immers, die prins kon altijd nog, het kindje niet…Ik ben toen op zoek gegaan naar informatie en kwam zo terecht op de website van een privé-fertiliteitskliniek. Het fijne was dat er geen onderscheid werd gemaakt in hetero-koppels, lesbische koppels en alleenstaande vrouwen. Voor iedereen gold dezelfde wachttijd! Tijdens het traject heb ik ook gesprekken met de psycholoog gevoerd (het advies van de psycholoog weegt zwaar mee in de beslissing om het continueren van het traject). Met mijn ICSI behandeling was het in 1 keer raak.”
Dani is nu een bewust alleenstaande moeder van een zoon van bijna 4 met een fijn sociaal netwerk om haar heen. Oma’s, tanties en oompies die maar al te graag een rol in het leven spelen van haar zoon. Zij kampt echter met vragen die denk ik veel vrouwen zich afvragen.
“Is het een egoïstische daad geweest? Kan ik hem zonder vader laten opgroeien? Dit heb ik me heel vaak afgevraagd voor en tijdens de zwangerschap. Tot nog toe wijkt de emotionele en sociale ontwikkeling en kwaliteit van het leven van mijn kind niet af van die van kinderen die wel opgroeien met een vader. Ik gun dit alle vrouwen die een kinderwens hebben, maar niet in een (hetero) relatie zitten of op een andere manier zwanger kunnen/willen raken. Als dit niet meer vergoed wordt, moet een groot aantal vrouwen straks worstelen met een onvervulde kinderwens. Met alle gevolgen van dien….”
Toon jouw steun
Ik heb de petitie meteen ondertekend en dat hoef jij niet te doen, maar het zou wel mooi zijn want het is toch te zot voor woorden dat dit überhaupt speelt? Wat houdt het ondertekenen in? Nou het volgende,
Wij
Iedereen die zelf of in zijn omgeving heeft ervaren wat de impact is van een onvervulde kinderwens
constateren
- Dat het Zorginstituut het uitgangspunt hanteert dat vruchtbaarheidsbehandelingen zonder medische noodzaak voor alleenstaande en lesbische vrouwen niet meer vergoed worden.
- Dat dit zorgt voor een kostenbesparing in de zorg.
- Dat deze beslissing alleenstaande en lesbische vrouwen met een diepe kinderwens uitsluit van behandeling.
- Iedere afwezigheid van zaad is echter een medische noodzaak, of je nu een man hebt zonder zaad of een vrouw als partner of geen partner.
en verzoeken
ervoor te zorgen dat vruchtbaarheidsbehandelingen voor alle vrouwen met een kinderwens en hun eventuele partners weer vergoed worden. Net als voorheen, dient dit vergoed te worden voor alle vrouwen, ongeacht geaardheid of het hebben van een relatie.
Samen kunnen wij ervoor zorgen dat een al tergend lang en moeizaam proces niet nog erger wordt. Wij hoeven het niet te hebben ervaren om steun te betuigen. Het is namelijk helaas de werkelijkheid dat wij allen bewust of onbewust iemand in onze nabijheid kennen die worstelt met dit probleem. Dit zou toch niet hoeven, of wel? En dat om een beetje geld te besparen? Er moet een andere manier zijn. Vrouwen als Dani en Kim verdienen meer begrip en steun in dit al zo zware traject. Dit zijn slechts 2 voorbeelden, maar hoeveel vrouwen kampen met dit probleem?
Let’s make shit happen en onderteken die petitie gewoon.
Klik om de petitie te tekenen
