Of ik gek in m’n hoofd geworden ben en of ik soms meeding naar een eerste plaats op de ranglijst ‘strengste moeders aller tijden’? Je staat tegenover me je schreeuwt al je woede over me uit.
Als ik mijn ogen dicht doe zie ik je voor me: een lief, schattig en aanhankelijk driejarig jongetje dat vol verwondering zijn blauwe oogjes naar me opslaat en zegt: “Mama, jij bent de liefste.”
Ik zie kleine snorhaartjes op je bovenlip en mijn oog valt op het puistje precies op het puntje van je neus.
Wat kon je heerlijk kletsen terwijl je speelde en wat hield je ervan als we lekker op de fiets naar oma gingen.
Of ik wel weet dat echt niemand van je klas zulke strenge ouders heeft. En of ik wel weet dat echt iedereen zijn mobiel mee naar boven mag nemen. Holbewoners zijn we, middeleeuwse, achtergebleven ouders.
Weet je nog dat je altijd zo genoot wanneer we samen een eitje bakten, jij mocht het eitje tikken, ik viste de schilletjes uit de pan.
Of ik een goede reden kan noemen waarom je om tien uur ‘s avonds niet meer over straat mag zwalken me je vrienden, een goede reden. Ik hoor hoe je stem af en toe overslaat, je krijgt de baard in de keel.
Wat was je welkom in ons leven, jij ons eerste kind, onze oudste zoon. Met jouw komst werd mijn moeder-zijn geboren.
Of ik niet door heb dat ik de meest zeurende moeder van de hele planeet ben. En of het niet heel vermoeiend is om altijd maar iets te zeuren te hebben vraag je je af.
“Ik blijf voor altijd bij jou wonen mama, ook als ik heel groot geworden ben”, zei je terwijl je je nog dichter tegen me aan drukte.
Dertien ben je nu, onze eerste puberzoon. Je bent geen kind meer maar ook nog geen man. Je bungelt ergens tussen wal en schip.
Achtendertig ben ik en voor het eerst een pubermoeder.
[ads/]Kan iemand mij vertellen waarom er juist in deze fase geen consultatiebureau bestaat? Ik zou er meteen naartoe rennen en al mijn vragen droppen bij de alleswetende verpleegkundige. Tenslotte wist zij dertien jaar geleden ook precies wat mijn pasgeboren baby nodig had. Ik vertrouwde volledig op haar kundigheid en ik deed precies wat zij me voorschreef: hij mag nu diksap en begin maar voorzichtig met brood. Het lijkt me heerlijk, ik drop al mijn vragen bij haar, zij geeft mij duidelijke richtlijnen ‘hoe om te gaan met een puber’, ze geeft me antwoord op al mijn vragen en ik ga vol vertrouwen huiswaarts.
Je trainster belt, je bent gevallen tijdens de training en het ziet er niet goed uit. Als ik bij je kom, lig je op de grond, je houdt je groot maar ik zie dat je ontzettend veel pijn hebt. De ambulance komt je halen, je moet naar het ziekenhuis. “Mam, blijf je bij me”, vraag je. Natuurlijk blijf ik bij jou. Je bijt op je lip als de ambulancebroeders een infuus aansluiten en je voorzichtig op een brancard tillen. Op de spoedeisende hulp wordt je verder onderzocht, ze moeten je omdraaien om foto’s te kunnen maken. Je schreeuwt het uit van de pijn. Ik mag je hand vasthouden en ik streel je haar. “Mam, echt niet weggaan”, zeg je. Je hebt je heup gebroken en je moet geopereerd worden. Ik zie dat je bang bent, ergens ver weg, glinsteren tranen in je ogen. “Huil maar” zeg ik… Mijn grote, kleine puberzoon.
[ads/]Nu ben je thuis en het herstel gaat lang duren. Je bent een gekooid dier. Bewegen wil je, sporten en op pad met je vrienden. De rolstoel is je vijand en de fysiotherapeute is misschien wel je allergrootste vijand, zij vertelt je keer op keer dat je niet over grenzen moet gaan want dat belemmert je herstel. Ik zie hoe je worstelt met de situatie die we niet kunnen veranderen. Je leeft op wanneer je vrienden langskomen en je meenemen naar buiten. Heel even sluit je dan vriendschap met je rolstoel. Heel even..
En ik? Ik ben je taxichauffeuse, je serveerster en je verpleegkundige.
Of ik wel weet dat ik de meest zeurende moeder aller tijden ben. En of ik wel in de gaten heb dat ik hele dagen alleen maar: “pas op” en “niet doen” roep…
Ik weet het, je bent en blijft tenslotte mijn kind. En alsjeblieft pas op, je krabt je puistje open!
Nog meer leuks lezen?
Musea zijn saai, overstelpen bezoekers met lange informatieteksten en zijn daarom niet geschikt voor een gezinsuitje met kinderen? Dat hoeft niet het geval te zijn. In deze blog ga ik in op de vraag: wat is het beste kinder museum. Top 5 tips voor het beste kinder museum. 1. Nederlands Openluchtmuseum Historische trams en vakmanschap – het openluchtmuseum in Arnhem neemt je mee terug naar de oudheid. Hoe leefden mensen vroeger? Welke kleding droegen ze? En welke klussen deden ze? Dit alles kan de bezoeker duidelijk beleven in het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. Op een terrein van ruim 44 hectare […] Goede mondzorg is belangrijk, maar waarom eigenlijk? Waarom wordt er zo gehamerd op je tanden poetsen, flossen en regelmatig naar de tandarts gaan? Dat is zeker niet voor niets en in dit artikel gaan we kijken naar de risico’s die je loopt als je je gebit en mond niet goed verzorgt. De risico’s van het niet verzorgen van je gebit We weten allemaal dat het cruciaal is om ons gebit goed te verzorgen, maar het ontbreekt nog wel eens aan discipline. Laat die opsomming hieronder een waarschuwing zijn… Lees de grootste risico’s die je loopt als je je gebit niet […] Recent internationaal onderzoek wijst uit dat langdurig gamen kan leiden tot gehoorschade. Eerder onderzoek van VeiligheidNL toonde aan dat meer dan de helft van Nederlandse jongeren (10-15 jaar) een koptelefoon gebruikt tijdens het gamen, waarvan 38 procent dit zelfs dagelijks doet. De koptelefoon wordt niet alleen gebruikt om de geluiden in het spel te horen, maar ook om met medespelers te communiceren. Helaas gebeurt dit niet altijd op een veilig volume, aangezien een kwart van de jonge gamers luistert op een hoog volume (70 procent of harder), wat kan leiden tot gehoorschade. Gehoorschade ontwikkelt zich doorgaans geleidelijk door blootstelling aan […]Wat is het beste kinder museum? [Top 5]
5 redenen waarom goede mondverzorging cruciaal is
Onderzoek: Veilig Gebruik van Koptelefoon Essentieel om Gehoorschade bij Jongeren door Gamen te Voorkomen
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock