We hebben allemaal zo’n vier tot vijf maanden doorgebracht in een toestand waarin we niet konden grijpen. Toch moet dat zo geweest zijn want onze kinderen hebben nog steeds zo’n grijploze periode aan het begin van hun leven.
Waarom grijpt een kind pas vanaf vier á vijf maanden?
Nemen we Fannie. De eerste keer dat ze grijpt, is ze net 4 maanden oud. Ze ligt naar haar rammelaar te kijken. Ondanks dat hij binnen handbereik ligt, grijpt ze er aanvankelijk niet naar. Maar dan beweegt ze toevallig haar rechterhand ook in haar blikveld komt. En dan gebeurt er iets wonderlijks. Haar ogen gaan enkele keren heen en weer tussen die hand en de rammelaar en vervolgens brengt ze de hand naar de rammelaar om die te pakken!
We gaan terug naar Fannie van ongeveer een maand. Toen begon ze niet alleen te glimlachen maar ook te staren en te knijpen.
Ze kon staren omdat de spieren rond haar oogbollen en de cellen achterin haar ogen, op neurologisch vlak een systeem met elkaar vormden. Daardoor kon ze haar ogen op iets interessants blijven richten als dat door reflexmatige spiertrekkingen uit beeld dreigde te geraken.
En ze kon knijpen omdat de spieren en de tastzintuigen in haar vingers eveneens een neurologische eenheid vormden. Daardoor kon ze haar vingerspieren weer aanspannen als het voorwerp waarop ze kneep, uit haar hand begon weg te glijden wanneer ze minder hard kneep.
In beide gevallen werden iets zintuiglijks en iets motorisch op elkaar betrokken. Rond vier maanden gebeurt iets dergelijks met Fannies staar- en knijpsysteem. Dan kan ze haar hand naar iets brengen waar haar oog op valt. Tussen een en vier maanden kon ze dat niet: toen stonden handen en ogen los van elkaar.
Als Fannie net 4 maanden oud is, gaat haar blik dus heen en weer tussen haar rechterhand en de rammelaar. Tegelijk krijgt ze het idee ‘behalve naar dat leuke ding kijken, kan ik er misschien ook naar grijpen’. Ze voert het idee uit en het blijkt te kunnen! Ze kan dat idee krijgen omdat op neurologisch vlak haar ogen en handen met elkaar verbonden zijn geraakt.
Van dat grijpen zal ze de rest van haar leven honderdduizenden keren plezier hebben.
Ewald Vervaet werkt bij Histos, een stichting die psychologisch onderzoek verricht en bevordert.
<p style=”text-align: right;”><span style=”color: #999999;”><em>Uitgelichte afbeelding: <a style=”color: #999999;” href=”http://www.shutterstock.com/” target=”_blank” rel=”nofollow”>Shutterstock</a></em></span></p>
