Ik ben een van die “een op de drie” moeders die een foto van haar pasgeboren kindje op social media plaatste nog voor het kindje vier uur oud is. In de eerste weken plaatste ik foto na foto – van het eerste badje, haar mooie oogjes, met dat schattige rompertje van oma – allemaal voor het, in mijn beleving, dankbare publiek van familie en vrienden.
Na verloop van tijd ging ik wat minder posten en wat meer nadenken over wat ik op social media deelde. Tegen de tijd dat mijn middelste geboren werd was ik een stuk behoudender. Maar ik plaats nog steeds regelmatig een foto van een van mijn kinderen.
Ik voelde me dan ook behoorlijk aangesproken toen ik een poosje geleden las dat ouders in Frankrijk gewaarschuwd worden voor het plaatsen van foto’s van hun kinderen op social media. En afgelopen week dat rare verhaal over Baby role playing .
Het ding met ouders is, we zijn gek op onze kinderen en we willen aan de rest van de wereld laten zien hoe geweldig ze wel niet zijn. Alle commotie rondom kinderfoto’s op internet heeft me wel aan het denken gezet en ik kwam tot de conclusie dat ik het allemaal nogal wat overdreven vind. Ik zie geen kwaad in het posten van foto’s van mijn kids en zal dat ook blijven doen. Wel moet ik daarbij een kanttekening plaatsen. Ik denk dat we moeten nadenken over wàt voor foto’s we online plaatsen en daarbij altijd de gevoelens van onze kids bovenaan plaatsen. Mijn richtlijn is altijd “hoe zouden ze het vinden als hij of zij 16 is”.
Volledig bloot zoontje
Laatst kwam ik op Instagram een moeder tegen die zonder schaamte haar volledig blote zoontje van een jaar of 5 plaatste. Dat zou ik dus nooit doen, maar ja, ieder zijn ding. Ik zou ook nooit foto’s plaatsen van mijn kindje op het potje of mijn oudste dochter die iets doet waarvan ze zelf echt niet wil dat het online komt. (Dat soort foto’s laat ik afdrukken en plaats ik in een traditioneel album dat ik later aan haar vriendje laat zien).
Ik denk dat het zelf delen van foto’s ook kan helpen bij de opvoeding. We leven in een tijdperk dat alles online komt. We moeten onze kinderen leren hoe daarmee om te gaan. Ik leg uit aan mijn kinderen welke foto’s ik plaats: “Omdat je hier zoveel plezier hebt” of “omdat je hier je zo mooi zingt en wij zijn daar zo trots op” en waarom en welke foto’s ik absoluut niet plaats: “wij plaatsen geen blote foto’s want dat is privé”.
Hopenlijk leren onze kinderen, die opgroeien in deze hypermoderne tijd, van onze beslissingen over social sharing en zullen zo minder snel geneigd zijn te gaan sexten of andere angstaanjagende zaken waar ik liever niet aan denk. Ouders zouden hun kinderen moeten vragen, “vind je het goed als ik dit online zet?” Uiteraard, bij kleine kinderen is dat lastig, de beslissing ligt daar bij de ouders, net zoals vele andere beslissingen bij de ouders liggen.
Viezeriken
Okay, ik weet dat je er op zit te wachten… Je hebt natuurlijk ook nog de enge verhalen van foto’s die in de verkeerde handen vallen. Maar er worden miljoenen foto’s van miljoenen kinderen iedere dag op internet gezet. Ik denk niet dat de actie van een paar viezeriken de goede bedoelingen van zo vele van ons moeten ondermijnen.
Hoe ga jij om met het plaatsen van foto’s van je kinderen op social media?
