Wanneer je stopt met roken en elke keer dat je zin hebt in een sigaret een krentenbol eet, word je dik. Ik wel, tenminste. Dus ik begon met hardlopen. Sinds die tijd ben ik twee keer moeder geworden en de krentenbollen voer ik aan mijn kinderen. Maar ik loop nog steeds hard.
Er zijn best veel redenen om met hardlopen te beginnen. Bijvoorbeeld omdat je er een jaar na de bevalling nog steeds een beetje zwanger uitziet. Of omdat je heel lamlendig bent ’s avonds. Of omdat je, als je je kind naar bed brengt, altijd even boven aan de trap moet uitrusten. Beginnen met hardlopen is niet zo makkelijk, maar het kán wel. Een paar tips voor beginnende hardloop-moeders.
Smoesjes
Verzin geen excuses om niet te gaan. Er is trouwens maar één excuus om niet hard te lopen. Als het zo hard giet van de regen dat je al bij de eerste stap verkleumd en doorweekt bent, dan hoef je niet. Want dan word je niet meer warm, hoe hard je ook doordraaft. Maar tropische regenbuien komen in Nederland niet voor, dus dit excuus gaat bijna nooit op.
Verder zijn er een heleboel nep-excuses. Smoesjes, dus. Bijvoorbeeld: ‘Het is te koud om hard te lopen’. Als het koud is, doe je extra kleren aan – handschoenen zijn fijn, want je handen worden meestal pas als laatste warm. Geen wollen wanten, natuurlijk.
Of deze: ‘Er ligt metersdikke sneeuw’. Door pasgevallen sneeuw lopen gaat juist heel goed. Het knerpt lekker onder je voeten, het is nog niet glibberig, en je bent de enige die buiten is om ervan te genieten.
Of: ‘Ik heb écht geen tijd’. Bedenk wat je anders zou doen in dat half uurtje. Waarschijnlijk had je een afwas gedaan, via Facebook foto’s bekeken van een baby van een kennis die je tien jaar geleden voor het laatst hebt gesproken, of een programma over te dikke mensen gekeken op televisie.
Hardlopen is een eitje
‘Ik heb geen geld om hard te lopen’ is er nog zo een. Hardlopen kost alleen een paar goede hardloopschoenen. Zorg ervoor dat je niet op versleten schoenen loopt, of op een paar dat je van je zus leent en die een maat te groot zijn. Bij professionele hardloopwinkels kun je precies laten uitzoeken welke schoenen voor jou het beste zijn. En verder heb je niet veel nodig. Je kunt hardlopen in een oude joggingbroek, of in een strak roze pakje. Je kunt een T-shirt en een vestje aantrekken, maar ook een wind werend, zweet absorberend jasje. Uiteindelijk krijg je toch een rood hoofd, of je er nou kek uitziet of niet.
Hoe ver wil je gaan?
Nu bedenk je wat je wil bereiken. Hoe vaak wil je gaan per week? Wil je straks 5 kilometer achter elkaar kunnen lopen, of over een half jaar de marathon? Er zijn verschillende
sites waarop je voor jezelf een trainingsschema kunt berekenen. Dat klinkt misschien bedreigend, maar het is vooral handig. Die schema’s zorgen er namelijk voor dat je niet te hard van stapel loopt. Check ook apps voor hardlopen. Een hele leuke is de ‘Figurerunning’. Je loopt dan een route in een patroon, bijvoorbeeld van een dier. Je kunt bijhouden hoe ver je elke keer bent gekomen met je route (‘Schat, ga even mijn konijn afmaken.’)
Meeloper
Goed, je hebt je excuses opzij gezet, schoenen gekocht en bedacht wat je wil. De belangrijkste vraag is nu natuurlijk: hoe hou je het vol? Zoek een meeloper. Dat is niet de fitte vriendin die, terwijl jij rood-wit gevlekt voort strompelt, honderduit babbelt over wat ze gedaan heeft. En dat als ze vraagt: ‘En jij?’ je geen adem hebt om te antwoorden. Vraag iemand die hetzelfde tempo loopt en met wie je ondertussen kunt kletsen. Misschien een andere moeder die het ook lastig vindt om te beginnen.
Eitje
Als je het goed aanpakt, kom je na het hardlopen zo thuis: je bent blij, want je hebt gesport, ook al regende het, lag er sneeuw en had je eigenlijk willen facebooken. En je
hebt weer bijgepraat met je hardloop-collega. Over die ene moeder van de crèche. Over die nieuwe dvd-serie. En over wat je allemaal nog wil in je leven. En dat voor de prijs van een paar hardloopschoenen. Hardlopen is een eitje.
