Je wordt er met een beetje geluk meermaals voor gewaarschuwd en met nog meer geluk ontkom je er zoveel mogelijk aan. Je ontwijkt het gesprek, praat je eronder vandaan of loopt uit voorzorg met een grote boog om elke moeder heen. Als je ze wel hebt gesproken galmen hun woorden nog dagen in je hoofd na: de Moedermaffia. Heb jij ze al ontmoet?
Onschuldig
Het leek allemaal zo onschuldig, advies vragen aan andere moeders. Daarom meldde ik me toen mijn oudste een paar maanden oud was ook aan op verschillende moedergroepen op Facebook. Het begon eigenlijk na mijn zoektocht of meer mensen opvoedde hoe ik dat deed. Ik liet mijn zoon namelijk niet huilen, we sliepen samen en hij was vaak bij mij. Het ging allemaal heel natuurlijk maar omdat mijn omgeving het best raar vond hoopte ik op internet bevestiging te vinden. Na een tijdje zoeken kwam ik op een forum over Natuurlijk Ouderschap uit. Ik meldde me aan zodat ik mee kon lezen en het was allemaal heel herkenbaar. Super leuk, dit was echt iets voor mij.
De draagdoekenmaffia
Algauw opende ik een topic over het dragen van mijn kindje. Ik had namelijk een drager maar kreeg na een uurtje dragen last van mijn nek en schouders en ik vond dat mijn zoon er zo in hing. Of ze misschien tips hadden? Het uur daarna zat ik kei hard te huilen achter mijn computer. Werkelijk waar, de reacties die daar op kwamen waren niet mals. Of ik me wel goed had ingelezen? Dat ik “dat ding” direct weg moest gooien want ik deed mijn zoon pijn en hij kreeg op deze manier last van zijn heupjes. Dat ik zelf toch ook wel snapte dat het niet klopte dat ik zo snel last er van kreeg. Of ik niet eerst had kunnen Google-en voor ik überhaupt zo’n ding aanschafte.
moest ik even een paar dagen laten bezinken. Gelukkig relativeer ik snel en besloot ik dat ik er wel graag meer van wilde weten. Zo rolde ik in de wereld van draagdoeken en ergonomische dragers, een wereldje apart. Algauw verzamelde ik draagdoeken en kwam ik erachter dat mensen zonder blikken of blozen €500 of meer voor een “exclusieve” draagdoek uitgaven. Redelijk bizar nu ik het zo opschrijf. Ik zag mensen elkaar tot de grond toe afbranden vanwege de soort drager die ze hadden en zag aan de andere kant hoe hecht deze community was. Het was en is een wereld apart. Uiteindelijk weet je zelf ook dat een bepaalde houding voor baby’s beter is en is het moeilijk mensen er niet op aan te spreken. Daar kwam ik gelukkig snel op terug, als mensen gaan twijfelen aan hun manier van dragen of überhaupt opvoeden gaan ze vanzelf wel een keer informatie opzoeken. Dat deed ik tenslotte ook.
De borstvoedingsmaffia
Een ander punt dat verhitte discussies onder moeders veroorzaakt is borstvoeding. Of je het nou wel of niet gegeven hebt, je hebt er een mening over. En als je er geen mening over hebt zorgen anderen wel dat je die krijgt. Zo kwam ik via het bovengenoemde forum op een Facebookgroep over borstvoeding, daar kon ik natuurlijk niks fout doen want ik gaf borstvoeding! Fout gedacht. De harde kern daar was het over een paar dingen eens: je geeft je kind minimaal 2 jaar borstvoeding, laat ze drinken wanneer ze willen en bij-voeden met kunstvoeding is absoluut “not done”.
Het eerste lukte bij Quinten met gemak en de rest leek ook goed te komen. Leek, want stress bevorderd je melkproductie niet en met alle respect, een kind van 1,5 jaar laten drinken wanneer hij wil past niet bij mij. Hij dronk destijds alleen nog ‘s avonds en dat was voor mij het maximale. Toch rolde ik op een gegeven moment zelf in de rol van maffia omdat ik voor een grote borstvoedingsorganisatie medebeheerder werd van de Facebookpagina. Hier zaten we om ouders advies te geven en ik merkte dat ik steeds meer “pro borstvoeding” werd, want dat gaf je toch gewoon? Dat is tenslotte het beste voor je kind!
Toen mijn dochter geboren werd, werd ik algauw met mijn neus op de feiten gedrukt. Haar voeden was een drama en na elke categorie deskundige gezien te hebben ben ik overgegaan op fulltime kolven. Een jaar lang, terwijl mijn productie om te huilen was. Het hele gezin had stress maar ze moest en zou moedermelk krijgen. Achteraf besefte ik: moedermelk is niét het beste voor het kind als het hele gezin er onder lijdt. Moedermelk is bewezen voor kinderen de beste voeding, maar kunstvoeding is een prima alternatief en soms zelfs een betere keuze.
Eerlijkheid
Zo werd ik vanzelf eerlijk naar andere ouders toe als zij mijn mening vroegen. Ik gaf mijn visie op bepaalde zaken, al dan niet wetenschappelijk onderbouwd maar benadrukte dat zij de keuze moesten maken die het beste bij hen past. Zo heb ik vrienden die wel straffen (wij kiezen ervoor om dit nauwelijks te doen), hun kinderen wel laten huilen en met de kunstvoeding groot brachten. Maar ik heb ook vrienden die geheel biologisch eten, hun kinderen suikervrij opvoeden en nog net geen bomen knuffelen. En dat is allemaal prima.
We respecteren elkaar en steunen elkaar als het nodig is. Want opvoeden is niet makkelijk en voor welke opvoeding je ook kiest, zonder steun of herkenning van anderen kom je er niet. Uiteindelijk willen we namelijk allemaal maar een ding: dat onze kinderen gelukkig zijn, de weg ernaartoe is voor iedereen anders. Wij zijn de maffia, de gelukkige-kinderen-maffia in alle soorten en maten en zijn er voor elkaar. Kom je erbij?
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
