Bevallingsverhalen: Placenta

Ik zag een verhaal van een vriendin mama die ze geschreven had voor jullie site en ik dacht…laat ik dat ook eens toen, om te laten zien  aan andere mama’s dat een “slechte nasleep” geen einde betekent voor nog een kinderwens 😉 in iedegeval niet voor mij.
Op 13 januari 2014 is mijn 1e kindje, een dochtertje, geboren. Om 16:49 glibberde ze op mijn ‘lege’ bolle buik…

Hoe het begon

Ik had de avond voor de bevalling last van nesteldrang (dat blijkt nu achteraf hihi) Het was zondag en ik was pas 36 weken zwanger. Ik had 3 dagen eerder wel mijn slijmprop verloren maar aan de liggingsecho enzovoort te zien waren er geen alarm bellen. Maar ze lag er al wel klaar voor dus dat het geen weken meer ging duren wisten we wel, maar zo snel nog niet…

Nogal actief

Anfin, Ik was tot half 12 ‘s avonds bezig met mijn kast op te ruimen, sorteren en alles wat weg kon op de grond te leggen. Ook was er nog visite die tegen mijn vriend zei, “is zij wel goed bij, om steeds trap op trap af te rennen en haar kast nog op te ruimen op dit tijdstip? Ze is hoogzwanger!!! “. “Ehm tja…” was de reactie van mijn vriend, ze is nogal actief voor een zwangere eigenlijk haha… Wist hij veel… hihi.

Harde buik

Om 12 uur kwam ik naar beneden. Ik had last van mijn buik, voorweeën dacht ik en teveel gedaan, dit zei ik ook tegen mijn vriend. De visite ging  weg en zei  gekscherend: “nog even snel naar je buik kijken hoor! straks is hij weg!” Ik zei dat dat wel zou meevallen. Mijn vriend moest ook lachen.

Not amused

Wij gingen daarna ook naar bed. Ik had de laatste weken veel slaapgebrek, maar was nu zo moe dat ik direct in slaap viel. Om 3:35 werd ik wakker omdat ik moest plassen, dit was ik gewend rond dit tijdstip en ik was dan ook weer not amused om weer de trap af en op te gaan, echter ik voelde wat! Licht aan… grote natte vlek… ik sta op en ga zachtjes naar de wc zonder mijn vriend wakker te maken, onderweg laat ik een heel ‘slakkenspoor’ vruchtwater achter! haha…

Was ons meisje sterk genoeg? Was ze groot genoeg?

Op de wc zag ik dat mijn inlegkruisje en mijn boxer door en door nat waren, ik kon ze uitwringen. Ik dacht  “ja hoor sjips… m’n vliezen zijn gebroken!”. Met een handdoek tussen m’n benen geklemd ging ik als een pinguin naar boven om mijn vriend te wekken. Dit koste enige moeite maar na mijn woorden: “mijn vliezen zijn gebroken, voel maar naast je het is helemaal nat ook!” was hij wakker, maar vroeg nog slaperig: “heb je gewoon niet veel gezweet?” Ik werd boos en riep: “DIT IS GEEN ZWEET HOOR!” en duwde mijn natte boxer bijna in zijn gezicht whahaha. Toen sprong hij op en we belden de verloskundige.

Naar het ziekenhuis

baby-210194_640Om 4:00 kwam deze snel bij ons aan, ik begon al wat rare krampjes te krijgen die leken op weeën, maar omdat ik pas 36 weken zwanger was kon/mocht ze  niks voor me doen doen, toch het ziekenhuis maar gebeld en ik mocht komen.
Daar aangekomen ben ik snel aan de ctg gelegd en ik had inderdaad weeën en inmiddels 2 centimeter ontsluiting. Toen schrok ik wel, was ons meisje sterk genoeg? Was ze groot genoeg? Maar al snel kon ik niet meer nadenken want ik kreeg ondragelijke rugweeën. Echt de variant waar iedere bevallende vrouw voor vreest.  Die voelen alsof je uit elkaar gereten word bij je rug. Tot 4 cm heb ik weg kunnen puffen en douchen met hulp van mijn vriend. Helaas kreeg ik vreselijke weenstormen dat ik het niet meer hield en ben toch gezwicht voor een ruggenprik. So far so good dacht ik, maar helaas moesten ze 3x proberen omdat het niet lukte. Ach ik had het amper door die pijn.
Toen ik terug kwam van ok en weer op de verloskamer kwam had ik ineens al 7 centimeter ontsluiting! Dit ging rap. Ik voelde gelukkig niks meer en kon nog rusten, op de ctg zagen we de enorme weenstormen. Oef wat was ik blij dat ik ze niet voelde!

De laatste centimeters

Na anderhalf uur had ik het gevoel enorm te moeten poepen. Dit had ik al eventjes maar dacht het zal wel. De verloskundige kwam kijken en ik zeg dit tegen haar.  Ze gaat controleren en zegt nog, “Sta er niet van te kijken als je nog steeds maar 7 centimeter hebt hebt hoor want de laatste cm’s gaan vaak erg traag” Ineens vroeg ze: “HOELANG heb je dat poepgevoel al?”.  ik: “ehm uurtje ongeveer”. “JE HEBT PERSDRANG JE BENT ER JE HEBT AL 10 CENTIMETER!”
Ik en mijn vriend keken elkaar aan van huh? Nou alle toeters en bellen ingeschakeld en ik mocht gaan persen. Om 16:15 dit ging niet van een leien dakje helaas, door de ruggenprik voelde ik ze niet goed. Weeënopwekkers werden verhoogd en verhoogd en in de laatste perswee toen mijn dochters hoofdje stond, stopte de weeën. Ik dacht echt Neee oooh het deed zo’n pijn. Toen ik het woordje keizersnee hoorde perste ik met alle kracht die ik had mijn meisje eruit. Eindelijk! na 12 uur.

Nu de placenta nog

Daar lag ze dan mijn lieverdje het was het waard, maar nu hoor ik je denken? Dit ging toch goed? Ja. Maar nu de placenta nog. Die kwam niet, mijn baarmoeder was moe en kon niet meer. Ik bleef bloeden, blijkbaar 1,5 liter ben ik verloren. Echter ik was bezig met dat roze glibberige meisje wat op mijn buik lag. Ik kreeg er niks van mee.
Uiteindelijk kwam de placenta wel maar hij was gescheurd en ze konden niet zien of hij compleet was. Het ‘leek’ volgens de gyneacoloog wel zo te zijn maar omdat mijn meisje om 16:49 uur was geboren en om 17:00 uur de dienstwissel was had iedereen haast.
Zucht dit was de grootste fout die ze gemaakt hebben bij mij. Ik heb 4 maanden afgezien, 4 maanden gemist eigenlijk van de kraamweek, van mijn meisje, de mislukte borstvoeding en ga zo maar door. Ook geestelijk ben ik nu nog steeds aan het werk alles te verwerken.
Ik bleef maar vloeien
De echo mevrouw kwam even snel-snel over mijn buik en ging weer, Ik ben niet meer gecontroleerd en bleef maar vloeien. Na 6 weken op controle waar ik ook zei dat ik nog steeds vloeide. Weer een echo gemaakt, Bleek dat heel mijn baarmoeder nog vol met troep zat! Hij was nog zo groot als een voetbal! Geen wonder! Ik was na 2 weken afzien gestopt met borstvoeding, want dit kwam gewoon niet op gang (logisch als je lichaam nog denkt dat je zwanger bent!!) Ik kreeg 40 graden koorts en de kraamverbanden bleven vol.
Curretage werd meteen gepland en een week daarna was het gebeurd, ik was thuis en blij, na 2 weken dacht ik, nou ik ga eens lekker naar buiten met m’n meisje, mijn aller eerste rondje alleen! Daar ging ik dan. Maar onderweg voelde ik alsof ik in mijn broek plaste. Ik dacht;  “ach dat kan nog wat bloedingen zijn omdat ik nu meer beweeg”.

Ik liep leeg

surgical-instruments-81489_640Toch maar snel naar huis gegaan en ja hoor. Ik liep leeg. Het bloed liep zo mijn sokken in! Stolsel zo groot als een tennisbal en het stopte niet. Ik was doodsbang en alleen thuis. Ik heb dus 112 gebeld, ambulance was er gelukkig zo en die schrokken zo van het bloederige tafereel dat ik meteen ben opgeladen en naar het ziekenhuis gebracht.
Mijn vriend kwam snel naar huis om voor ons wonder te zorgen.  In het ziekenhuis konden ze niks vinden blijkbaar, mijn baarmoeder zat zo vol bloed dat ze niks konden zien, dus gaven ze me middelen om het bloeden te verminderen. De volgende dag kon in naar huis.
Ik liep leeg. Het bloed liep zo mijn sokken in
3 weken nog aangezien,  maar nee, het werd niet meer, maar ook niet minder. Ik werd steeds zwakker (ik had intussen alles bij elkaar dus 3,5 liter bloed verloren, geen wonder!). Op controle bij een andere gyneacoloog, wat bleek: ER ZAT NOG STEEDS EEN STUK PLACENTA REST IN MIJN BAARMOEDER! Ik ben die week ook meteen weer gecurreteerd (2x dus in 4 maanden tijd) Daar bleek dat het inmiddels was ingegroeid dus het werd echt een operatie.
Een hele flinke meid
Deze gyneacoloog heeft mij ‘gered’ . Ik was hierna schoon en ik heb mezelf een beetje bij eklaar kunnen rapen.
Nu is ze alweer 1 en toch, ondanks deze ellende kijk ik uit naar een broertje of zusje voor mijn meisje, Dit keer WEL met borstvoeding want ik kan dat wel! Ze was trouwens een hele flinke meid bij de bevalling, 3125gr en 44cm 🙂  Mama moest langer blijven dan haar meisje!
Groetjes,
Migster de Koning

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Visited 15 times, 1 visit(s) today

Borstvoeding en werken combineren

Borstvoeding is het beste voor je kind en je wilt hem daar graag lang van laten profiteren. Toch stoppen veel moeders wanneer de eerste werkdag ...