Soms kruip ik stiekem onder de dekens, met mijn telefoon op de meest verduisterde stand en met het geluid uit, om eventjes mijn laatste whatsappjes te lezen, hopende dat mijn half-slapende kind niet merkt wat ik daar aan het doen ben. Andere nachten duurt het minder lang en is het niet zo erg, sterker nog, dan is het in één woord heerlijk!
Dan lig ik daar naast mijn kindje die aan het vechten is tegen zijn slaap en af en toe zijn ogen sluit. Ik kijk naar hem en zucht. Zo had ik me het ouderschap voorgesteld, voordat ik werkelijk moeder werd, voordat ik wist hoe vermoeiend en afstraffend het in werkelijkheid soms is.
Soms, als het helemaal stil en donker is, dan kruipt hij zachtjes tegen me aan en stopt hij zijn ijskoude voetjes tussen mijn benen, dan ruik ik zijn heerlijke net gewassen haar, voel ik zijn warme wangetjes tegen mijn nek en zijn kleine hartje wild bonzend tegen zijn borst. Op zo’n moment kan ik wel schreeuwen van geluk.
Ik ga bij mijn kindje liggen omdat hij dat graag wil, omdat dat is wat we altijd al hebben gedaan en ook al duurt het soms een eeuwigheid voor hij in slaap valt, achteraf zijn het maar 20 of 30 minuten uit mijn dag.
Ik ga bij mijn kindje liggen omdat tussen, school, werk, koken, huiswerk en allerlei andere afleidingen deze momentjes van stilte en geborgenheid, zeldzaam zijn.
dan ruik ik zijn heerlijke net gewassen haar, voel ik zijn warme wangetjes tegen mijn nek en zijn kleine hartje wild bonzend tegen zijn borst
Ik ga bij mijn kindje liggen omdat, nou ja, ik vind het ook niet fijn om alleen in slaap te vallen. Als mijn man weg is, dan kan ik ook niet slapen en ik ben bijna 42 jaar oud. Ik vind dat je een kindje van 3, 7 of zelfs 10 best dat extra halfuurtje van geborgenheid kan bieden.
Ik ga bij mijn kindje liggen omdat er genoeg avonden zijn dat mijn oudste me helemaal niet meer nodig heeft en me zelfs letterlijk haar kamer uit schuift zodat ze in haar eentje in slaap kan vallen. Maar ik zal wel bij haar gaan liggen als ze zich niet lekker voelt, als ze gestrest is over een opkomende toets of wanneer ze me gewoon nodig heeft en ze zelf ook geen reden kan bedenken.
Ik ga bij mijn kindje liggen omdat ik weet dat de dagen dat mijn kindje me nodig heeft genummerd zijn.
Ik ga bij mijn kinderen liggen omdat ze dat vragen en omdat ik het niet erg vind.
Ik geef toe, soms ga ik bij mijn kindje liggen en is dat de laatste plek op aarde waar ik op dat moment wil zijn. Dan ben ik druk, gestrest of heb ik honger. Soms lig ik met mijn kaken stijf op elkaar om te voorkomen dat ik uit pure frustratie begin te schreeuwen.
Maar dan realiseer ik me dat juist die momenten, dat mijn kindje langzaam wegzakt in een diepe slaap, warm in mijn armen, momenten zijn die hij koestert.
Dat zijn de momenten die ík koester en waar het allemaal om draait.
uitgelichte afbeelding: Shutterstock
