Simultaansessies, geen hocus pocus
Een moeder komt met een dreinend kind voor een Nucleus sessie omtrent de geboorte van de baby. Deze ging niet zo voorspoedig en de moeder had veel angsten gehad, dat het weer zo ging als met de eerste. ‘Oh ze heeft honger, zal ik hem eerst voeden?’
De verloskundige zegt dat dit niet het probleem is, want ze hebben het net over die moeizame geboorte gehad. En de baby reageert hier direct op. Elke keer als het daarna over die geboorte gaat wordt de baby onrustig en alert.
Dan komen ze in de fase dat de verloskundige de suggesties doet, zoals de moeder het graag had gewild. Nu wordt de baby rustig, ze zien vervolgens hoe de baby de spildraai nabootst,gevolgd door rimpeling in het voorhoofd, die de uitdrijving verbeeldt. Om vervolgens een glimlach te voorschijn te toveren, als de moeder voorstelt, hoe de vader de baby hartelijk ontvangt.
Dit tafereel maken we regelmatig mee en verloskundigen die in de Eerste Hulp Bij Bevallingen (EHBB) zijn bijgeschoold, zien het regelmatig voor hun ogen gebeuren: de baby beeldt de bevalling 1 op 1 uit zoals de moeder het vertelt of ‘omzet’ in een gewenste bevalling.
Soms zijn effecten ervan subtiel en merk je een paar dagen of weken later dat je kind rustiger is of anders reageert. Maar vaak zijn de effecten direct zichtbaar in een tevreden slapende baby. Of zoals we bij een ouder ADHD kind zagen gebeuren, die rustig bij zijn moeder gaat staan en fysiek contact zoekt.
Simultaansessie
We noemen dit type sessie een simultaansessie omdat je gelijktijdig de moeder en het kind behandelt. Dit is deels afgekeken van de manier waarop men in China zieke baby’s behandelde.
Een moeder in het oude China brengt haar zieke baby naar de Chinese arts.
De arts neemt de baby vriendelijk terzijde, na bv. gelaatskleur en zijn wijsvingertjes te checken . Dan wordt de moeder behandeld ter wille van de baby.
Geneesheren in China werden betaald voor het gezond houden van hun cliënten. Werd de vrouw of de man ziek, kreeg hij geen geld. Hij was er dus op gebrand zo vroeg mogelijk in te grijpen,
Banden
Er bestaat dus een verbinding tussen moeder en kind, die gegevens uitwisselt over de gezondheid. Dit is nogal expliciet bij de moedermelksamenstelling, die varieert naar gelang de baby iets nodig heeft; niet alleen de hoeveelheid maar ook de kwaliteit ervan past zich aan.
Die uitwisseling van persoonlijke gegevens kennen we natuurlijk ook bij meerlingen, die ongeacht de afstanden, gegevens uitwisselen. Dat zijn geen concrete gegevens, maar ze hebben wel invloed. Tweelingen die tegelijkertijd op een ander werelddeel dezelfde kleding kopen; of aanvoelen dat er met de ander wat aan de hand is.
Deze uitwisseling zijn naar onze opvattingen vooral activiteiten van de rechter breinhelft, niet concreet, met wel met gevoel te maken. Iedereen kent die uitwisselingen wel, bij heel goede vrienden en echtparen, maar ze zijn blijkbaar het sterkst bij genetisch nauw verwanten. Of die verbindingen sterk blijven, is wel de vraag.
Wanneer er intussen veel verschillende evaringen zijn opgedaan, er cultuurverschillen ontstaan en andere latere veranderingen plaatsvinden; zal die band dan blijven bestaan?
We denken waarschijnlijk wel, want in onze ervaringen gebeuren veranderingen zoals die bij baby’s gelden, ook bij oudere kinderen en volwassenen.
Zo weten we hoe een volwassen dochter die een stroeve verhouding met haar moeder had, na één sessie al, verrast werd door een hartelijk welkom van haar moeder.
Ook van deze voorbeelden kennen wij er velen, waarvan de effecten soms subtiel, soms heel duidelijk, direct maar ook na maanden duidelijk worden. Om die reden besteden we ook aandacht aan de diepere oorzaken van relatieproblemen tussen bijv. ouders en hun kinderen, soms te herleiden tot zwangerschaps- of geboorteproblemen.
Voordelen
De onbewuste communicatie die we met elkaar, vooral onze verwanten hebben, wisselen blijkbaar onze geschiedenissen uit, zoals al blijkt bij baby’s. Pijnlijke herinneringen worden zo ook uitgewisseld. Eén er van kan zijn dat de hechting niet heeft plaatsgevonden door een keizersnede of andere spoedeisende ingreep.
De baby leert nog -niet gerelativeerde- simplistische lessen, zoals: ‘jij was er niet, toen ik geboren werd’. Dit verwijt kan, zo bemerken wij, het hele leven als storing in de (on)bewuste communicatie voortdurend een rol spelen.
In Nucleussessies veranderen we die onbewuste uitwisseling van pijnlijke historie met een prettige variant ervan. Dat maakt direct verschil in gevoel tegenover elkaar.
Je kunt je voorstellen hoe je jouw baby al kan helpen via jou. Ook misschien onbehandelbare kinderen zouden op deze manier via de ouder een eindje op weg geholpen kunnen worden.
Omdat en leeftijd en afstand in de onbewuste communicatie geen rol speelt,kun je zelfs ten behoeve van anderen iets doen op andere plekken of zelfs werelddeel. Ik heb dat op latere leeftijd zelf ervaren. De ander hoeft zelfs niet eens te weten dat jij iets aan de communicatie met de ander verbetert.
En vaders dan?
Die vraag was een experiment waard met een ADHD zoon, waar ik de vader op een andere plek, en zonder medeweten van de zoon, zijn geboorte hielp herschrijven in een rustig verlopen bevalling. Diezelfde avond had de vader een ongewoon lang gesprek met deze zoon, toen hij thuiskwam en registreerde verdere veranderingen.
We denken wel, dat vaders een andere,meer mentale band hebben met hun kinderen hebben. Maar mogelijk zijn er ook verschillen in zoons en dochters. Dat zou een interessant onderzoek kunnen zijn. In een EHBB sessie speelt de vader een zeer belangrijke rol bij het als eerste ontvangen van zijn kind. In eerder genoemde epigenetische blauwdruk hoort een vader er te zijn. Ook al is hier soms vaak geen sprake van, we hebben gemerkt hoe goed het kind én moeder doet, als in de herbeleving de vader zijn rol neemt.
Samenvatting
In EHBB sessies zien we hoe baby’s direct uitbeelden waar de moeder het over heeft. Dat de baby met gebaren, geluiden en lichaamstal over de geboorte vertelt. We kunnen ook direct zien wat de uitwerking is van een veranderde prettig verlopen bevalling, als die de traumatische geboorte vervangt. Die band met verwanten blijft, ongeacht leeftijd en afstand en is er ook met vaders. De toepassingen van dit type zogeheten simultaansessies zijn vele, zoals bij onbehandelbare, erg jonge of drukke of gedraggestoorde kinderen. En ze hoeven daarvoor geen kind meer te zijn, of in de buurt , of het zelfs te weten…
