Het leek gisteren toen ik mijn zoontje zonder zijwieltjes leerde fietsen. En vandaag kwam hij thuis met de boodschap dat hij een brommer ging kopen. Dat was wel even slikken. Maar, ach, ik had zelf ook een brommer op die leeftijd en hij was geslaagd voor de middelbare school dus ik ging akkoord. Eerst nog even zijn bromfietsrijbewijs halen. Ik beloofde dat ik deze zou betalen. Hij deed er drie keer over, maar ik had nou eenmaal gezegd dat ik zou dokken en dus hield ik me eraan. Het rijbewijs kwam er, nu de brommer nog.
Blauw of geel
Er zijn brommers met een blauw kenteken en er zijn er met een geel kenteken. Met het blauwe kenteken mag je zonder helm 25 km per uur rijden, met het gele 45 km en dan is het verplicht een helm te dragen. Als je zonder helm 25 km rijdt, moet de brommer ook afgesteld staan op 25 km, anders krijg je een bekeuring. Natuurlijk vond ik 25 km genoeg, hij niet. Na een zoektocht op internet waar ik legio mogelijkheden vond om de brommer op te voeren tot 70 km per uur, leek het me beter om goede afspraken te maken over “niet opvoeren”, en een brommer met een geel kenteken toe te staan. Hij was dan in ieder geval verplicht om een helm te dragen.
De aanschaf
We waren overeengekomen dat hij de helft van de brommer zou betalen en ik de andere helft. Die helft had hij nog niet, maar hij bracht iedere ochtend kranten rond om zijn deel zo snel mogelijk bij elkaar te sparen. Iedere dag keek hij op internet naar de laatste modellen en kon maar niet besluiten. Hij was laaiend enthousiast en ik keek gezellig mee. Hij lette op details waar ikzelf nooit aan gedacht zou hebben. Als ik de brommer had uitgezocht om hem te verrassen, dan was het de verkeerde geworden.
Bromfiets verzekeren
Wat ik was vergeten waren afspraken over de bromfietsverzekering, benzine en onderhoudskosten. Achteraf gezien hadden we het daar ook over moeten hebben, want hij stopte met de krantenwijk toen de brommer er eenmaal was en ging ervan uit dat ik wel zou schuiven, zoals hij het noemde. Toen de hilarische blijdschap eenmaal was gezakt, kregen we daar ruzie over. We kwamen overeen dat we ieder de helft voor onze rekening zouden nemen, maar dat was wat aan de late kant, zodat ik min of meer gedwongen tot die regeling kwam. Maar ja, hij was er zo blij mee!
Een oogje in het zeil
Ik lette erop dat hij zijn helm opzette en had gedreigd dat als hij een keer zonder reed, ik de brommer zou verkopen. Dat opvoeren zat me niet lekker. Andere kinderen hoef je misschien niet zo te controleren, maar mijn zoon was nauwelijks opgewassen tegen vrienden die konden opvoeren, dat wist ik gewoon. Als hij naar school was, hij ging te voet, de school was om de hoek, haalde ik zo nu en dan de brommer uit de schuur en reed een rondje om te controleren of de maximum snelheid 45 km was. Hij heeft me een keer betrapt. Zijn mond viel open toen hij me zag, nooit gedacht dat zijn moeder brommer kon rijden. Ik reed vanaf mijn 16e met de brommer naar school, bovendien is het niet moeilijk, het mag als je een gewoon rijbewijs hebt en… het is best leuk!
Brommer zijn zeer gewild bij boeven
We hadden bij de aanschaf van de brommer echt een goed slot uitgezocht en ’s avonds stond hij in de schuur en die ging op slot. Mijn zoon zette heel secuur zijn brommer op slot als hij ergens naar toe ging. Toch werd de brommer na drie maanden, midden overdag, weggehaald bij de plaatselijke supermarkt. Het kostte me een hele middag om aangifte te doen samen met mijn zoon. De agent gaf ons weinig hoop dat de brommer nog ooit terug zou komen. Na de hilarische vreugde was het een diep gat. We hadden dan wel een bromfietsverzekering en hij kreeg een nieuwe, maar het was niet meer zo leuk om een nieuwe uit te zoeken. Hij besefte dat een brommer een onzeker bezit was. Meestal stond het ding met drie sloten erop in de schuur. Als hij uitging pakte hij zijn fiets. Na een half jaar verkocht hij de brommer, gaf mij eerlijk de helft van het geld en ging van de rest op vakantie met zijn vrienden.
