Een poosje geleden kreeg mijn zoontje het spel “Animal Crossing: New Horizons” voor zijn Nintento Switch. Hartstikke leuk spel zo op het eerste gezicht. Normaal gesproken kijk ik altijd even wat het spel precies is en kijk ik of het spel leuk genoeg is om er een stukje over te schrijven op Moeders.nu. Dat deed ik ook bij dit spel. Ik zag wel dat het er leuk uitzag en dat mijn zoontje er leuk mee aan het spelen was, maar het was erg druk op de site en het hele spel raakte bij mij op de achtergrond.
Tot ik merkte dat niet alleen mijn jongste zoontje veel met het spel aan het spelen was maar nu ook mijn oudste het er vaak over had. Toen ik óók nog van een vriendin op het schoolplein hoorde dat zij zélf helemaal obsessief bezig is met Animal Crossings dacht ik, ik mis iets. Dus, ik ben het spel zelf gaan spelen. Dat had ik beter niet kunnen doen, want, tja, nu kan ik niet meer stoppen en maak ik ruzie met mijn (6 jarige!) zoontje over wie er op de Switch mag.
Wat is Animal Crossing: New Horizons
Laat ik vertellen wat Animal Crossing: New Horizons is.
Het spel Animal Crossing bestaat al bijna 20 jaar, maar dit jaar is het explosief gestegen. Je kunt niet door een social media-feed scrollen zonder een screenshot of video van iemands prachtig verzorgde onbewoond eiland te zien. Beroemdheden, waaronder Elijah Wood, hebben fans blij gemaakt door hun steden te bezoeken. Mensen die eigenlijk nooit echt bekend stonden als “gamer” hebben het opgepikt als leuke afleiding tijdens de Corona lockdown. Zo ook Lauren Laverne, die er enthousiast over was in haar Radio 6 Music-show. Het Amerikaanse congreslid Alexandria Ocasio-Cortez heeft het een paar weken geleden opgepikt en heeft een bezoekje gebracht aan de eilanden van haar twittervolgers.
Sinds de nieuwste game, New Horizons, op 20 maart uitkwam, is het een cliché geworden om te zeggen dat dit dé game is die we nu allemaal nodig hebben (tijdens de Lockdown). Maar als je naar de cijfers kijkt – het vestigt nieuwe records en de verkoopt staat inmiddels op ruim – dan is het absoluut waar.
Voor degenen die onaangetast zijn door de Nooks, even een uitleg. Met Animal Crossing: New Horizons kun je een alternatief leven opzetten op een aangenaam eiland met schattige dieren. Je kunt er vissen, insecten vangen, waterbloemen of fruitbomen planten en leuke dingen verzamelen waarmee je je huis kunt versieren en het eiland aankleden. Spelers hebben van alles gemaakt, van spookhuizen tot zentuinen tot kleine boerenmarkten en bibliotheken. Het is een ontspannend spel met een relaxte sfeer – in theorie.
Ook leuk voor volwassenen
In werkelijkheid zijn er veel (volwassen)spelers die het allemaal heel serieus nemen. Ze veranderen hun eilanden in luchtportretten van Sailor Moon, verdiepen zich in de hybride bloemenlandbouwtheorie of sluiten zich aan bij louche netwerken van raaphandelaren om rijkdom te vergaren op de ondergrondse markt van het spel. (Ja, dat is een ding.) Maar dit alles is voor mij wel wat Animal Crossing zo leuk maakt: je kunt het echt spelen zoals je wilt. Het kan je een paar uur per week bezighouden, rondscharrelen om onkruid te wieden en je pinguïnbuurman in te halen; of urenlang elke dag, rijkdom, meubels en kleding verzamelen tot je virtuele huis eruitziet als een fantasierijk droomhuis.
Ja, het is een obsessie geworden.
