Als het niet lukt om op de natuurlijke weg zwanger te worden dan kun je in vaak kiezen voor bijvoorbeeld een IVF traject. Tijdens de eerste gesprekken met een arts komt er zoveel informatie op je af dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. In dit artikel beschrijven we welke informatie allemaal op je af komt en hoe dit wordt ervaren door een vrouw die midden in het IVF traject zit. Lees je mee?
Zij schudden elkaar de hand, het stel en de arts. Hij of zij heeft voorbereidingen getroffen door het dossier te bekijken, de informatie klaar te leggen en even het haar te fatsoeneren in de spiegel. Voor de persoon in de witte jas zijn dit soort gesprekken bijna dagelijkse kost. Voor de ‘patiënten’ aan de andere kant van het bureau een geheel nieuwe wereld. Vaak kennen zij elkaar al langer en is de reden van komst duidelijk. Het stel heeft de, meestal verplichte, algemene voorlichting van het ziekenhuis gehad en is op de hoogte van de lengte van een eventuele wachtlijst.
De arts zal hen eerst vragen hoe het gaat, tijd voor vragen komt na het praatje. De voorgeschiedenis laten zij waar mogelijk achter zich, de blik is gericht op de toekomst. Op naar de behandeling en een positieve instelling welke de angst naar de achtergrond zal verdrukken. Over onzekerheid wordt niet gesproken en de, vaak niet al te hoge, kans op slagen wordt tussen neus en lippen door herhaald. Zekerheid kan niemand geven, hier wordt eveneens niet over gesproken.
Lees ook het verhaal van Krystle. Zij schrijft op haar website over de lange weg die zij bewandelde en hoe ze uiteindelijk toch zwanger raakte door middel van Intra Uteriene Inseminatie.
GNRH-agonist of GNRH-antagonist
Hij of zij begint met praten en het verhaal is ongeveer als volgt:
“in de hormonale cyclus van een vrouw komt er normaal gesproken per keer een eicel vrij. Bij IVF willen we dat er meerdere eitjes tot rijping worden gebracht. De reden hiervoor is om de kans tot een bevruchting te vergroten. Door het follikel stimulerend hormoon toe te dienen in de vorm van injecties worden er, als het goed is, meerdere eitjes tot rijping gebracht. Dit gebeurt nadat we de eigen cyclus van de vrouw tot stilstand hebben gebracht. Dit gebeurt door het dagelijks injecteren van een GNRH-agonist of GNRH-antagonist (het tijdelijk stilleggen van de hypofyse). Hier wordt mee voorkomen dat er een vroegtijdige eisprong (ovulatie) optreedt.
Lees ook: “Ik ben 1 op de 6” een persoonlijk verhaal over onvruchtbaarheid
HCG hormoon injecties
Normaal gesproken reist de vrijgekomen eicel via de eileider naar de baarmoeder, hierin vindt ook de bevruchting plaats. De eileider is in feite de lopende band omdat eicellen, in tegenstelling tot zaadcellen, niet uit zichzelf bewegen. Wanneer de eicellen voldoende zijn gerijpt en het er niet te weinig of teveel zijn, kunnen ze worden gepuncteerd. Voor deze ingreep plaatsvindt, stopt de vrouw met de injecties. Maar niet voordat zij zichzelf eenmalig heeft geïnjecteerd met het HCG hormoon, bekend als het middel Pregnyl, wat de eisprong stimuleert. 36 uur na deze injectie vindt de punctie van de follikels (het ei blaasje) plaats. Met een holle naald wordt er door de vaginawand heen geprikt. Met behulp van echoapparatuur worden met deze naald de follikels aangeprikt en leeggezogen. Het resultaat: eitjes in buisjes. Terwijl de vrouw bijkomt van deze pijnlijke, meestal redelijk te verdoven ingreep, is het aan de man om zijn werk te doen. Na weken van machteloos toekijken ligt alle druk op zijn schouders en verdwijnt hij met een potje in een kamer. Na deze zeer essentiële laatste productie gaat het laboratorium aan het werk.
De eicel en de zaadcellen komen samen
De eicel en de zaadcellen worden in een petrischaaltje bij elkaar gebracht. De medewerker van het laboratorium zal dit goed monitoren. Een succesvolle bevruchting heeft plaats gevonden wanneer er zich in het embryo twee kernen bevinden en de chromosomen zich paarsgewijs schikken om tot celdeling te kunnen overgaan. Klinisch maar zeer elementair, wanneer dit niet gebeurt is er geen embryo in wording.
Progestron
In normale gevallen duurt het een week voordat de bevruchte eicel de baarmoeder bereikt via de eileider. Daar nestelen de cellen zich in de baarmoederwand om uit te groeien tot een embryo. In dit geval lastig aangezien de bevruchting buiten het lichaam plaatsvindt. De vrouw krijgt Progesteron toegediend om het baarmoederslijmvlies klaar te maken voor innesteling. In veel gevallen wordt er drie dagen na de punctie één embryo in de baarmoederholte geplaatst. Daarna is het een kwestie van wachten.”
Theorie versus praktijk
Met de folders, recepten, in te plannen afspraken en uitgewerkte schema’s in de hand verlaten zij verbouwereerd de spreekkamer. Vol van informatie en nieuwe hoop, verlaten zij hand in hand het ziekenhuis, wat de komende weken een veel bezochte plek zal worden door deze man en vrouw. Het bovenstaande verhaal in theorie klinkt mooi, maar de praktijk is helaas minder schematisch te omschrijven.
Nog even en dan gaan we ‘echt’ beginnen, zeggen zij tegen elkaar.
