Op het moment dat ik mijn eerste column schrijf voor moeders.nu, schijnt de zon de kamer in en dat voelt heerlijk. Ik stel mij even voor aan jullie. Ik ben Djoke ten Kate, ik ben moeder en oma, kraamverzorgster en heb een praktijk voor moeders voor, tijdens en na de zwangerschap. Ik ben 36 jaar getrouwd met een geweldige man. Zelf ben ik 54 jaar jong.
Moeder en oma
Mijn leven draait behoorlijk rond het moederschap. Vroeger als kind wist ik al vroeg, later wil ik moeder worden. Gelukkig is dit ook gebeurd en heb ik vier heerlijke kinderen die nu allemaal volwassen zijn. Op mijn 42e werd ik oma en dat was best moeilijk in het begin, ik vind en vond het heerlijk maar was nog zo jong. Nu is mijn oudste kleinzoon twaalf en zijn er nog zes kinderen bijgekomen tot nu toe en echt, het is geweldig. Ook ik heb veel meegemaakt als moeder en nog steeds loop ik tegen veel dingen aan. Ik vind het heerlijk om hierover te mogen schrijven voor jullie. Hieronder treffen jullie mijn eerste column aan.
Moederdag
Ik zit heerlijk in de zon deze column te schrijven voor moeders van nu. Wel achter glas helaas. Morgen is het Moederdag. Duizenden moeders krijgen dan een ontbijtje, bloemetjes, mooie versjes en kunstwerkjes van hun kinderen. Op het moment dat dit gelezen wordt is Moederdag weer voorbij en hoop ik dat iedereen een leuke dag heeft gehad.
Voel je niet verplicht
Ik roep al jaren dat ik Moederdag niet vier, ja vroeger toen de kinderen klein waren vond ik al die kettingen, handjes op klei en ontbijtjes super. Ik was een moeder die niet wilde dat haar kinderen zich verplicht zouden voelen hun hele leven met Moederdag achter mij aan te kleppen. Ik vind het leuker als ze zo spontaan komen. Zelf ga ik sinds jaar en dag altijd naar mijn moeder en schoonmoeder, anders voelt het niet goed voor mij. Ook zij zeggen voel je niet verplicht. Dubbel eigenlijk. Gedurende de jaren kom ik erachter dat ik het toch stiekem wel gezellig vindt allemaal.
Toch wel gezellig
Nu komen de kinderen met de kleinkinderen en die maken weer kunstwerkjes voor oma. En mijn moeder en schoonmoeder vinden het diep in hun hart ook wel erg gezellig. Raar dat we als mensen toch de neiging hebben de ander niet te willen verplichten. Door te zeggen “het hoeft voor mij niet” ontneem je je kinderen ook het vieren van zo’n dag. Mijn dochters zijn ook moeder, mijn schoondochters nog niet. En ik denk: vier de dag zoals je wilt met je eigen gezin. Maar het is ook gezellig de dag samen te vieren met taart en bloemetjes, grote cadeaus vind ik zelf niet nodig.
Wie weet nog dat je met poppen speelde?
Het is een dag van je liefde voor elkaar laten blijken, gezelligheid blij zijn met en voor elkaar. Iedereen moet maar zelf weten hoe hij het invult die dag, belangrijk is dat dit goed voelt voor jezelf. Ik ging nadenken door het lied van Karin Bloemen: Geen kind meer, toen dacht ik ja dat is zo, als je moeder er niet meer is weet niemand meer dat je met poppen speelde en hoe het was.
Daarom vier ik toch maar Moederdag, nu het nog kan en ze er nog zijn. Je hebt maar één moeder.
