Je moet je kinderen niet vergelijken met anderen wordt mij vaak gezegd en dat weet ik heus wel. Bovendien, meldt de wijze vriendin, weet je ook niet wat er achter de deur van je buren en vrienden gebeurd. Maar soms weet ik dat wel en erger nog, bij ons gebeuren die dingen niet eens achter de deur, maar gewoon in de tuin; waar iedereen ze kan zien.
Ik vergelijk helaas nog veel te veel. Mijn overburen hebben twee voorbeeldige jongetjes. Als moeder een keer zachtjes de namen roept dan komen de mannen van 8 en 10 naar huis lopen. Ze weifelen nog even, maar gaan dan toch braaf richting voordeur. Ik moet mijn kinderen als een viswijf naar binnen schreeuwen en dan nog blijven ze gewoon buiten op het plein spelen. Zelfs sancties als geen tv kijken of op je kamer zitten, helpen niet. Ik roep ook niet één maal. Nee ik bereid ze netjes voor: over 10 minuten gaan wij eten en moeten jullie naar binnen komen. Dan kom ik nog eens melden dat ze nu aanstalten moeten maken, maar dat mag allemaal niet baten. Mijn jongens hebben hele duidelijke opdrachten nodig en dan nog…
Mijn jongste is nog steeds niet gediagnostiseerd door de specialisten, maar iedereen ziet dat hij “anders” is. Hij stopt altijd midden onder het spelletje op het plein met de buurt kinderen. “Merijn is altijd boos”; zeggen de kinderen vaak. Hij kan moeilijk over zijn gevoelens praten en ik kan hem maar niet aan zijn verstand brengen dat hij met boos en afwijzend gedrag kinderen afstoot. Van de week gingen we met een stel kinderen naar het zwembad. Even wordt er fijn gespeeld en gezwommen. Dan duwen ze elkaar in het water en Merijn helpt daar fanatiek aan mee. Tot hij zelf in het water belandt. Boos komt hij uit het zwembad en gaat zich direct aankleden. De rest van de dag is er niet met hem te praten. Hij blijft boos en iedereen is stom!
Deze akkevietjes komen dagelijks meerdere malen voor. Dat betekent dus dat Merijn bijna altijd boos is en ook vaak roept:” ik heb een rotleven!” Daar heeft hij eigenlijk wel gelijk in. Het leven is rot als je moeilijk kunt praten, om alles boos wordt en daar ook nog eens niet uit kunt komen. Mijn hart huilt als ik naar hem kijk en het mij ook weer niet lukt om met hem te praten. De buurvrouw daar in tegen praat elke avond met haar kroost en dat gaat er ECHT anders aan toe dan bij mij. Ik kan het echt niet helpen soms ben ik net als Merijn ook boos omdat het bij ons niet allemaal van zelf gaat!
