Je hebt er geen kind aan – vroege lessen in relatiekunde
Ze hebben twee totaal verschillende kinderen, Katherine is wat teruggetrokken, beleefd, zegt netjes “dankuwel”. Ze doet het goed op school en de grootouders hebben dan het commentaar, dat het goed opgevoed is. Ze hebben er eigenlijk geen kind aan. Ook nooit gehad. Ze vermaakte zichzelf altijd al, kortom, een voorbeeldig kind. Marja is wel anders, altijd obstinaat, slooft zich uit, haalt streken uit en heeft vaak ruzie en vraagt veel aandacht. Dat was al bij de geboorte, toestanden en veel huilen. Hoe kunnen ze toch zo verschillend zijn, vraagt hun moeder zich af, want zij beiden als ouders zijn een beetje doorsnee. Is het soms jaloezie, want er zat wel wat tijd tussen . Hun derde was een nakomertje, een jongetje, ‘de kroonprins’ aangezien het hun eerste zoon is. Maar hij is erg stressy.
Ouders weten hoeveel impact op je gezin een tweede of derde kind is. In zekere zin wordt het gecompliceerder en ingrijpender dan het eerste kind. Ofschoon soms vaders jaloers kunnen zijn op de aandacht die het nieuwe gezinslid van de moeder vraagt, speelt dat bij kinderen nog sterker en is openlijker. Voor vaders is het helpend het eerste kind als een gezamenlijk project te zien, wat het ook bij uitstek is.
Aandacht heeft met diverse dingen temaken . In de eerste plaats met tijd. Aandacht vraagt tijd. Echte, betrokkenheid nog meer. Quality-time is geen vervanging voor tijd die het vergt gevoelscontact te hebben. Hebben we niet veel tijd om dit op te bouwen, het kost al minder tijd als het gevoelscontact snel is. Hoe krijg je dat contact, zodat er direct een verbinding is?
Een relatie beginnen
Ouders moeten zich goed realiseren dat aan een kind beginnen, een relatie beginnen is.
Het is hierbij niet alleen de biologische, ‘chemische’ relatie (hormoonkwesties en zo). Het is de emotionele band, die ook met energie, als warmte in het spreken, om een voorbeeld te geven. Voor ouders is het contact met hun kind natuurlijk en sterk. Voor getraumatiseerde ouders is dat er soms al nauwelijks vanaf het begin en moeizaam.
Je kunt begrijpen, dat een moeder die na bijv. 4 maanden pas merkt in verwachting te zijn, een belangrijke periode gemist heeft om de ‘lijntjes’ aan te leggen. Een der letterlijkste is de navelstreng. Via deze lijn worden de fysieke effecten van emoties en alles wat de moeders reactie is op gebeurtenissen om haar heen, één op één overgebracht op het kind. Zo ontstaat een koppeling tussen bijv. geluid, beweging of druk en de emotie die dan ontstaat.
Als bijv. een schoonmoeder geen goede verstandhouding heeft met haar schoondochter, zal de stem van de moeder een reactie bij de dochter oproepen en koppelt het ongeboren kind die stem, die het later ook zal horen, met onaangenaam gevoel. Met prettige gevoelens geldt hetzelfde. Zoals uit het vorige artikel blijkt, is er vanaf de eerste dag een vastleggen van geluiden.
Het botte rechterbrein
Belangrijk is, dat de rechterhersenhelft, welke voor de geboorte dominant is, deze eerste lessen in relaties nogal ‘bot’, letterlijk opneemt. In het voorbeeld: die stem levert altijd vervelend gevoel op. Klaar. Geen nuancering, maar dat wat het is, ruw, ongepolijst. De lessen dus die met relaties te maken hebben worden dus net zo simplistisch opgevat.
Nu is verbinding met anderen een zeer typische karakteristiek van het rechterbrein. Deze vat tegelijkertijd alles letterlijk op. Dit betekent dat de eerste principiële wetten omtrent relaties simpel, rechtstreeks, omgenuanceerd zijn. In feite is dat ook de oorzaak van de zg. ‘hardheid’ van kinderen onder elkaar, waarvan de rechterhelft nog dominant is.
De opvoeding in relaties onderhouden is daarom een kwestie van leren van het voorbeeld. Wij weten uit de Nucleus-sessies, dat relatieproblemen uit de trauma’s voorkomen. Aangezien iedereen er wel een stelletje van heeft, is er dus een tegenwicht van de linker hersenhelft nodig, die ons een protocol leert: de keurige opvoeding.
Opvoeding door de linkerhelft
Daarom komt het weer neer bij een gezonde relatie met andere gezinsleden op een evenwicht in beide hersenhelften. Het gevoelselement komt van de rechterhelft, het beschermen van de relaties van de linkerhelft. Aangezien deze linkerhelft de karakteristiek van o.a. Planner heeft, helpt het dus elk nieuw gezinslid als een gezamenlijk project te zien.
Dus behalve bewust zwangerschap, waarbij je als moeder een band ontwikkelt, bij voorkeur van het begin af, zijn de banden die er al zijn, sterker, als elk volgend kind een gezinsproject is.
Er zijn specifieke relatieproblemen bij elk volgend kind. Het middelste bijv. valt regelmatig tussen het wal en schip, de eerste wordt nogal eens overvraagd in verantwoordelijkheid. Opvallend is de veel voorkomende onzekerheden bij de eerstgeborene, die het experiment van de ouders is. De onzekerheid en het heel goed willen doen, wordt duidelijk dit eerste kind al voorgedaan door de ouders, evenals verwachtingspatronen.
Verschillen verklaard
Er zijn zovele kinderen in volgorde als allerlei situaties te bedenken, die invloed hebben. De schrik bij de één van een ontdekte zwangerschap, maar de geplande langverwachte andere boreling, kan van dezelfde ouders zeer verschillende kinderen maken, met verschillende temperamenten.
Alleen van eeneiige tweeling kun je grotendeels dezelfde karakterstructuur verwachten.
Maar zelfs hier met een grote Maar: het verschil uit zich het duidelijkst wat bij de geboorte gebeurd. Eén is de eerste. Onverwachts tweede kind, het tweede wordt langs reeds gebaar(n)de weg geboren, alles wordt de tweede min of meer voorgedaan, en druk die een ouder kan voelen bij een tweede als ze dat niet wisten; dit alles veroorzaakt reeds verschillen, die gegarandeerd uitgewerkt worden in het verdere leven. Een twee-eiige tweeling zijn twee verschillende kinderen die wel dezelfde dingen hebben meegemaakt, behalve weer de geboorte. Maar ruimtegebrek, een andere innesteling en andere plek, kunnen al weer verschil uitmaken.
Bij het opbouwen van een relatie met elk volgend kind is immer van belang, daar ook de aanwezige kinderen bij te betrekken, als deel van een gezinsproject. Kennismaken en praten met de ongeborenen door de kinderen leert hen die lessen in relatiekunde ook later zelf toe te passen.
Een kind waar je geen kind aan hebt, kan prima zijn, als ouders evenwichtig zijn en de relatie vroeg begonnen. In een hectisch gezin, waar een kind op die manier er doorheen zeilt, vraagt geen aandacht en moet daarom aandacht krijgen. Het initiatief moet dan echt van de ouders komen.
Samengevat:
De ouders geven door hun eigen voorbeeld het eerst en met de meeste impact, lessen in relaties.
Dit zijn niet alleen biologische, maar ook energetisch –emotionele relaties. Die eerste lessen zijn eenvoudig, rechtstreeks en ongenuanceerd. Door opvoeden leren we onze kinderen een reeks protocollen over wat in de omgang met elkaar wel en niet hoort. Invloed voor en tijdens de zwangerschap is het grootst. Andere gebeurtenissen in die tijd geven soms grote verschillen in temperament bij kinderen; en hoe er op de opvoeding gereageerd zal worden.
Een balans tussen ruimte in gevoel en de sociale regels bevordert de sociale intelligentie. Waarvan een hoofdkenmerk is dat men de behoeften kan uitstellen, impulsen kan beheersen. Belangrijk is dan echter dat er wel uiteindelijk behoeften kenbaar gemaakt kunnen worden. Een kind dat deze nauwelijks uit, is inderdaad ‘geen kind’ en moet daarbij absoluut geholpen worden.
Randy Schmidt nucleuskinderwens.nl
