Vruchtbaarheidsproblemen -een nieuwe kijk-
Ze zijn er lang mee bezig geweest, een kindje te hebben samen lijkt hen het mooiste wat er is. Het is op een frustratie uitgelopen. Hoeveel genante en pijnlijke onderzoeken hebben ze al niet achter de rug? Niet alleen haar zelf, ook haar echtegenoot. “U zult zich er bij neer moeten leggen. Ik heb hier een vereniging, waartoe u zich kunt wenden”.
Boos, verdrietig, tekortgeschoten voelt ze zich.
“We kunnen IVF proberen”, maar we wisten allebei wel wat dat betekende van onze vriendenkring. Nog meer onderzoeken, pijnlijk, wiebelig van de hormooninjecties, stress of het zou lukken.
Na vier IVF-pogingen leek het dan eindelijk toch gelukt.
Zij is een wat mollig, gezond kind, kan goed leren, maar heeft vaak hevige depressies. In haar wanhoop zegt ze zelfs: “jullie hadden me niet moeten laten komen; de natuur maakte toch zelf al duidelijk, dat het niks zou worden?” In haar verkeringstijd claimt ze haar vriendje en heeft duidelijke VTS-symptomen. Bij haar geboorte menstrueerde ze reeds. Ook nu loopt ze nog steeds bij een GGZ-instelling.
Ongewenste kinderloosheid is al heel lang een probleem geweest voor de mensheid. Talloos zijn de remedies hiervoor geweest van andere standjes tot kruiden, partnerruil en gebeden tot de goden en heiligen, tot de huidige godsdienst: de wetenschap. Vanuit het principe dat elk echtpaar recht heeft op een kind, is de maakbare wereld er mee bezig kinderen op maat te kunnen bestellen.
Dat lijkt nog steeds grootspraak, want er zijn nog genoeg onvruchtbare stellen.
Zoals genetische manipulatie, is IVF een aanverwante onderwerp van voortdurende discussie. Volgens ons terecht, als we zoals eerder betoogd hebben, het bewustzijn niet afhankelijk is of bevruchte eicellen hersenen hebben om de impact van gebeurtenissen vast te leggen.
Ook de huidige wetenschap weet nog bij lange na niet hoe alleen al ons lichaam in elkaar zit en werkt. De huidige epigenetica is een zich explosief ontwikkelde tak van de genetica, die haar 20 jarige achterstand aan het inhalen is, waarbij alles al weer vele malen ingewikkelder en anders is dan men ooit dacht.
Kunstmest
Ons standpunt is daarom binnen de biologische kaders te blijven, dus van wat er beschikbaar is in de natuur. Buiten het natuurlijke begeven, heeft risico’s , die we vaak veel later pas realiseren. Met de ontdekking van kunstmest bijv. dacht men maakbare opbrengsten te creëren en de honger in de wereld uit te bannen. Uit lucht was kunstmest te maken dus de bronnen waren eindeloos. Na spectaculaire opbrengsten in de eerste jaren door kunstmest, bleek na enkele jaren, de bodem volkomen onvruchtbaar te worden en duurde het jaren voor de bodem weer iets opbracht. Dit had duidelijk met simplificatie en gebrek aan kennis te maken. Bovendien werden gewassen veel gevoeliger voor aantastingen. En nog steeds is er honger in de werelden wordt de aarde vervuild.
Vanuit de wetenschap, dat ook de ontwikkeling van een kind een zeer zorgvuldig, uitermate ingewikkeld systeem vergt, alleen al hormonaal, past het ons er diep respect en ontzag voor te hebben en de grenzen te respecteren.
Wanneer onvruchtbaarheidsproblemen optreden, zullen we moeten zien wat in het natuurlijk programma misgaat, zonder die grenzen vergaand te overschrijden.
Ontdekkingen
Vooral de snel ontwikkelende prenatale psychologie kunnen verbanden leggen tussen ervaringen van voor de geboorte en klachten later. Met de Nucleus methodiek® hebben we ontdekt dat diverse oorzaken van onvruchtbaarheid te herleiden zijn tot eerdere ervaringen. In het artikel hebben we het over de onbewuste herinnering van de moeder van haar eigen zwangerschap gehad. We hebben kunnen constateren, dat bijv. sterk negatieve ervaringen een nieuw kind ‘waarschuwen’ niet in de moederschoot te blijven: een miskraam. Dat alles onbewust, zoals de moeder ook niet altijd weet wat er opgeslagen ligt in haar onderbewuste.
Vanuit de onderzoek van de epigenetica heeft zelfs het louter verplaatsen van eicel gevolgschade voor het aanzetten van genen en ontstaan zeldzame afwijkingen.
Vanuit een bewustzijn na de conceptie, kunnen we er alles bij voorstellen een kind te hebben afgesneden van de moeder in een petrischaaltje met ‘kunstpap ‘, bestraald met kunstlicht, soms zelfs vooraf geprikt om de zaadcel gedwongen toe te laten, waarna de belangrijke eileiderreis en ’ baarmoedermelk’ (suikerkristallen op het baarmoederslijmvlies) heeft moeten ontberen. Bovendien ingebracht in een moeder die gespannen afwacht of het dit keer zal aanslaan.
Daarbij zal het kind bij plaatsen van meerdere bevruchte eicellen het drama van de verdwenen tweeling of meerdere broertjes of zusjes (VTS) moeten ervaren, ook met levenslange gevolgen.
Ethische discussies
Dit alles roept de discussie op van embryo’s , die ‘niet gelukt zijn’, weggooien, invriezen, met welk gevolg later enz. Het lijkt er steeds meer op dat hoe meer we van de natuurlijke grenzen afgaan, hoe minder we de gevolgen nu al kunnen overzien. Simpel, omdat we toch nog maar erg weinig weten, zoals geleerden wel zeggen: “hoe meer we te weten komen, hoe sterker het besef hoe weinig we nog weten”.
De epigenetica is hiervan een voorbeeld, hoe nogal wat oude ideeën in de erfelijkheidsleer toch heel anders blijken te zijn. Maar IVF-technieken zijn nog gebaseerd op die ‘oude genetica’…
Onderzoeken
Tot nu toe lijken de gevolgen van IVF wel mee te vallen. Dit komt mede doordat we vnl. medisch, lichamelijk deze kinderen onderzoeken. Maar wij merken dat diverse klachten en persoonlijkheidsstoornissen alleen al bij natuurlijk verwekte kinderen niet in verband worden gebracht met geboortetrauma’s ed.
Een vergelijk dus met natuurlijk verwekte kinderen is dus nogal lastig, als bijvoorbeeld vroeggeboorten ook bij natuurlijke verwekking door allerlei factoren en zwangerschapshistorie beïnvloed worden. Wel valt op dat er geen positieve verbetering t.a.v. natuurlijk verwekte kinderen is te ontdekken.
Ook doen de onderzoeken positievere uitspraken in vergelijking met verschillende technieken, zoals minder lager geboortegewicht bij ingevroren kinderen t.o.v. ‘gewoon’ IVF. Vroeggeboorten, zeldzame afwijkingen, lager geboortegewicht en hormonale afwijkingen zijn de hoofdmoot.
De onderzoeken gaan tot 30 jaar terug, de jongvolwassenen, waarbij over vruchtbaarheid nog niets te zeggen valt. Dus effecten op lange duur zijn er niet, een enkel onderzoek gaat over cognitieve testen en omtrent de emotionele gezondheid; opvallend zijn wel een lichte toename van depressies bij pubers en hogere bloeddruk bij IVF kinderen in de puberteit
Een blijer alternatief
Alvorens IVF te overwegen, is het goed de alternatieven te bekijken. Soms is dat met voeding, ontstressen en kunstmatige inseminatie alles wat minder ingrijpend. Vooral wanneer geen verdere organische afwijkingen zijn te constateren, kunnen onverwerkte trauma’s uit het verleden een rol spelen. Dit kan variëren van bijna ongelukken en misbruik tot miskramen en abortuspogingen of honger van voorouders. Het alternatief is met de Nucleus methodiek® de effecten ervan te compenseren, wat je al gezonder maakt, je relaties verbetert en de kans op afstoting verkleint. Ofschoon 100% succes niet te claimen valt, is dit alternatief slechts enkele gesprekken, meer niet. En dus altijd eerst te proberen.
Bovendien, als je toch een IVF kind hebt, kunnen de emotionele gevolgen ervan toch nog gecompenseerd worden. We zullen op de langer duur moeten afwachten, welke emotionele gevolgen van IVF door Nucleus zal kunnen worden voorkomen.
Samenvatting
Onvruchtbaarheid heeft een lange geschiedenis en veelbelovend lijken de IVF en verwante technieken voor dit probleem. Maar die behandelingen zijn te vroeg als vanzelfsprekende mogelijkheid aangeboden. Studies over de gevolgen gaan tot maar 30 jaar terug, zijn vnl. lichamelijk met tegenstrijdige uitkomsten; geen enkele studie wijst op een voordeel t.o.v. natuurlijke verwekking. Met zulk vooronderzoek zou IVF niet zonder meer als een veilige mogelijkheid mogen worden aangeboden. Enkele studies zijn te vinden over de emotionele gevolgen, maar dan psychosociale gevolgen. De huidige IVF technieken zijn bovendien op de oude genetica gebaseerd, terwijl de epigenetica hierover vragen moet gaan stellen.
De Nucleus methodiek® is een eerste optie op ongewenste kinderloosheid; en na IVF voor moeder en kind een mogelijkheid de gevolgen te compenseren.
