Als moeder zijn wij uiteraard behoorlijk druk. Naast de zorg voor één of meerdere kinderen, het huishouden en onze relatie, verdelen we onze tijd ook nog over vriendinnen, familie, sport en vrijwilligerswerk of mantelzorg. Behoorlijk wat ballen die we in de lucht willen houden. Zolang we fit zijn, is dat geen probleem, maar als onze batterijen geen tijd krijgen om op te laden, ligt vermoeidheid en uitputting, een burn-out op de loer.
Tot een aantal jaar geleden werd burn-out als een werk gerelateerde psychische aandoening gezien met als verschijnselen extreme vermoeidheid, cynisme en een verminderd gevoel van zelfvertrouwen. De laatste jaren wordt meer de relatie gelegd naar gevolg van teveel stress tegenover te weinig ontspanning, ongeacht waardoor die stress wordt veroorzaakt. Daarmee is burn-out een vorm van overspannenheid waarbij ook depressieve klachten kunnen voorkomen. Daar zitten we niet op te wachten. Perfectionistisch ingestelde en loyale personen blijken extra gevoelig voor een burn-out. Hoe kun je die eigenlijk voorkomen?
Allereerst is het belangrijk keuzes te maken in je leven. Als je er bewust voor hebt gekozen moeder te worden, is dat een van jouw rollen waar je je energie in wilt stoppen. Dat houdt tegelijkertijd in dat er ergens anders wat minder energie naartoe gaat. Combineer je moeder-zijn met een betaalde baan, dan is het, als dat financieel haalbaar is, misschien te overwegen die baan niet meer fulltime uit te oefenen. Ook al deel je de zorg voor huishouden en kinderen met je partner, moeder ben je 24/7 en dan is het misschien wel prettig als je bijvoorbeeld maar drie in plaats van vijf dagen werkt.
Is jouw werk juist een grote energieleverancier, dan kun je ervoor kiezen je sociale kring wat kleiner te houden of in plaats van drie keer per week maar één keer naar de sportschool te gaan. Het is echt een kwestie van óf-óf, niet altijd van én-én. Maak hierover duidelijke afspraken met het thuisfront en op je werk. Als je hierover met je manager duidelijk bent, is er in de meeste gevallen veel mogelijk. Is dat niet het geval, dan zou je jezelf kunnen afvragen of deze werkgever nog wel bij je past.
Om dit soort keuzes te durven maken, moet je best stevig in je schoenen staan. Iedereen heeft wel een mening over wat hoort, moet en kan. Alleen jij kunt echter bepalen wat voor jou werkt, waar jij energie van krijgt en hoe je die verdeelt.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zelf ging ik na de geboorte van onze eerste weliswaar parttime werken, maar probeerde uit 24 uur nog steeds de output van een 40-urige werkweek te halen. Daarnaast leverde ik niet in op sociale contacten en deed ook nog vrijwilligerswerk. Ik had ook de neiging alles zelf te willen doen, sprak mijn partner niet aan op zijn verantwoordelijkheden. Een half jaar na de geboorte van onze eerste was ik totaal uitgeblust.
Eerst dacht ik dat het door mijn werk kwam, maar bij nader inzien bleek dat ik toch vooral zelf de organisator van mijn eigen overspannenheid was. Het knopje ‘moeten’ in mijn hoofd was doorgebrand, zogezegd. Door keuzes te maken, herpakte ik mezelf. Ook de periode na de geboorte van onze tweede had ik een soortgelijke ervaring. Toen werd ik weer ziek. Tijdens het herstel daarvan heb ik geleerd beter voor mezelf te zorgen door continu stil te staan bij de verdeling van mijn energie. Iedere nieuwe fase betekent nieuwe keuzes maken. Ik leerde hierdoor de stress voor te zijn.
Naast keuzes maken, is het verstandig stil te staan bij je rustmomenten. Je batterijen af en toe opladen, luisteren naar je lichaam en even niks doen, het schiet er, ook bij mij, te vaak bij in. Ben je een ochtendmens, ga dan niet ’s avonds tot na tienen druk bezig zijn. Begin vroeg en bouw je dag vroeg af. Ben je juist een avondmens, dan verleg je je piekmomenten naar later op de dag. Gebruik maken van jouw kracht en uitgaan van jezelf, dat is de kunst. Geniet je liever van een boek op de bank dan een avondje uit met vriendinnen, doen! Doen wat jij leuk vindt, is namelijk je grootste energieleverancier. Hoezo burn-out?
