Hoe ga je om met grof taalgebruik

‘Kutwijf’, beet de oudste van tien mij oprecht boos toe vanaf de trap. De verbijstering was op mijn gezicht af te lezen. ‘Jezus’, ‘godver’, ‘kut’ en ‘fuck’, had ik al lang langs horen komen in haar tienjarige carrière als mijn dochter. Maar, zo direct, persoonlijk en respectloos als nu, was mijn mooie dame nog nooit van leer getrokken. Uitschelden, vloeken en tieren: hoe ga je ermee om?

Ingrijpen

Het was duidelijk: er moest meteen ingegrepen worden en wel nu. Mijn verbijstering maakte plaats voor woede en ik vuurde de strengste straf ‘ooit gegeven in huize M’ op dochterlief af: vijf dagen om zeven uur naar bed. Geen ‘The voice of Holland’. Geen ‘So you think you can dance’.  De woede van mijn dochter nam per direct nog heftiger vormen aan. Schreeuwen, met deuren slaan: moeiteloos benutte ze haar totale assortiment aan mogelijkheden om haar woede te uiten. Maar, het woord ‘kutwijf’ zat, ondanks haar boosheid, niet meer in haar vocabulaire.

Eigenlijk had ik het grove taalgebruik van mijn dochter al veel te lang door de vingers gezien, realiseerde ik me achteraf. Maar, hoe moeilijk is bijsturen op grof taalgebruik voor een moeder die zelf ook regelmatig ‘fuck’ en ‘kut’ roept, als iets tegenzit. Ik herinner me mijn eigen jeugd, waarin grof taalgebruik gewoon een manier was om erbij te horen. Ik herinner me mijn eigen moeder, die kinderachtig streng op grove taal stuurde: zo’n moeder wil ik echt niet zijn.

Aanpakken

Stap één was gezet: deze moeder was klaar met het grove taalgebruik in haar gezin. Terwijl dochterlief vijf avonden op haar kamer bivakkeerde (lekker rustig) – en geschrokken broertje en zusje liever waren dan ooit (‘Nog een kusje, mama?’) – maakte moeder een plan van aanpak voor de langere termijn. Onder het genot van een theetje ‘benchmarkte’ moeder er rustig op los bij vriendinnen en medemoeders, die unaniem de methode Daphne Dekkers (‘Eén euro in de pot voor elk scheldwoord’) als het meest effectief aanwezen. Argh, wie had ooit gedacht dat ik de raad van Daphne Dekkers zou opvolgen.

Moeder maakte de methode op maat. Het werd een dubbeltje van je zakgeld af voor elke keer dat het woord ‘kut’ of een verbastering daarvan gebruikt werd. De methode sloeg in als een bom. Vier maanden verder staan we in totaal slechts op twee dubbeltjes ingeleverd zakgeld! Game, set and match voor de familie M. Hoewel… In huize Krajicek-Dekkers schenen ze van de pot uit eten te kunnen met zijn vieren. Dat zit er bij ons dan weer niet in.

Doorpakken

Moeder had nog één varkentje te wassen. De aanpak van het woord kutwijf was één. De extreme en vaak langdurige (een dag) boosheid van dochterlief die regelmatig (Lees: wekelijks!) terugkeerde, was twee.

Heel consequent sturen leverde wel verbetering op, maar we waren er nog niet. Twee gesprekken met vriendin en coach Claudia Kooistra brachten helderheid. Ondanks het consequent sturen, gaf ik toch nog te veel ruimte. Huh? Dat zat niet in het rustig en streng handhaven van regels en afspraken. Dat ging prima: doordacht, consequent en rationeel handelen is ‘my middle name’.

Wat ik vergeet als mensen extreem boos op mij zijn, is vertellen hoe dat voelt; aangeven wat het met mij doet; waar het me raakt. Schelden doet pijn! Het bleek een belangrijke sleutel te zijn op veel terreinen in mijn leven; ook in met relatie met mijn prachtige dochter.

Visited 107 times, 1 visit(s) today