Iedereen die overweegt om moeder te worden, zou eens een tijdje een puber moeten lenen. Het moet niet moeilijk zijn om er eentje op te duiken, want dikke kans dat de ouders hem of haar best een tijdje willen afstaan. Er zal een wereld voor je opengaan: een wereld van eeuwig rondslingerende kleding, strategisch (want je breekt er altijd je nek over) neergegooide school- en gymtassen, grote monden en vooral: één brok onwil. Een puber, die is kwaad in het kwadraat. Kwaad op de hele wereld, maar op jou in het bijzonder. Niemand voelt zich zo onbegrepen, niemand wordt zo onrechtvaardig behandeld, niemand heeft zulke afschuwelijke ouders als die ene puber van jou! Hoe hou je je staande tussen al die opstandigheid?
- Probeer om niet alles persoonlijk op te vatten. In de ogen van een puber lijken ouders maar één doel voor ogen te hebben: hem of haar verschrikkelijk voor schut zetten. Want waarom anders kleedt z’n vader zich als een hobbezak, lacht z’n moeder met zo’n raar hinnikje, maken z’n ouders van die flauwe grappen, en gaat hij nog liever vrijwilllig op strafkamp naar Siberië dan dat ‘ie met z’n ouders over straat gaat? Wees gerust: het hoort erbij. Je puber maakt zich los van jou, en helaas niet op de meest fijnbesnaarde manier. Wat je ook doet, hoe je je ook gedraagt, je zal het in puberogen niet gauw goed doen. Aangezien je aan dit feit maar weinig kan veranderen, kan je beter proberen om er boven te staan en niet alle op- en aanmerkingen persoonlijk op te vatten.
- Wees consequent. Een puber bewegen tot het door jou gewenste gedrag is vaak een onmogelijke opgave. Je zal niet de eerste (en ook niet de laatste!) moeder zijn die geregeld denkt: “Het is gemakkelijker om een vlo te leren tapdansen, dan om m’n kind zo ver te krijgen dat ‘ie z’n vuile goed in de wasmand gooit!” Gevolg: om een oeverloze discussie en een hok met herrie te vermijden, sta je uiteindelijk zelf maar weer die vuile was van de vloer af te schrapen. Fout! Hoe verleidelijk deze oplossing ook mag lijken, je bereikt het meest wanneer je consequent blijft. Huisregels zijn huisregels, ook al leiden ze bijna tot huisvredebreuk.
- Stel alleen regels voor de zaken die je écht belangrijk vindt. Wanneer je regels stelt, is het uiteraard de bedoeling dat je kind zich er aan houdt (zie vorige tip). Dit zal in de meeste gevallen niet zonder slag of stoot gaan. Om te voorkomen dat het huis iedere dag bol staat, is het handig om alleen regels te stellen waarvan je het écht belangrijk vindt dat ze gehandhaafd worden. Dus wél: je houden aan afspraken, meehelpen in het huishouden, geen brutale monden, eigen kamer schoonhouden. Maar niet: verplicht mee naar ieder familiebezoek, nachtzoen voor het slapen gaan, oma een kaartje sturen voor haar verjaardag.
- Onderhandel. Mijn vader had vroeger één duidelijke stelregel: “Als je je als klein gedraagt, zal je als klein behandeld worden. Gedraag je je verantwoordelijk, dan krijg je ook meer vrijheid.” Voor mij als puber betekende dat, dat mijn gedrag consequenties had: en of deze positief of negatief waren, dat had ik zelf in de hand. En iets zélf bepalen, daar heeft zelfs de meest opstandige puber wel oren naar! Probeer dus met je kind te onderhandelen: als hij of zij nou even het konijnenhok schoonmaakt, dan ben jij vanavond wel genegen om als taxi te fungeren voor dat ene leuke feestje.
- Heb respect voor je puber. Al lezende, is je eerste gedachte waarschijnlijk: “Laat mijn kind alsjeblieft eerst eens respect voor mij hebben!” Daar heb je gelijk in, maar hoe je het ook wendt of keert: jij bent de volwassene in dit geheel. Respect moet je verdienen, en dat doe je niet door je puber te blijven behandelen als het kleine kind dat hij/zij ooit was. Ook jóuw tiener is zich aan het ontwikkelen tot een eigen individu, en daar hoort nu eenmaal bij dat hij/zij ook eigen keuzes wil kunnen maken. Het heeft geen zin om jouw muzieksmaak, kledingkeuze, vrije tijdsbesteding en vriendenvoorkeur op te dringen aan een jong mens dat daar totaal niet op zit te wachten.
- Benoem positieve punten. Het mag dan wel lijken alsof een opstandige puber compleet maling heeft aan wat zijn ouders van hem vinden: van binnen is die grote mond maar al te vaak diep onzeker. Onzeker over zichzelf, school, vrienden, de toekomst, zijn/haar plaats in deze wereld… Kortom, over álles, eigenlijk. Een keer een complimentje of een opsteker krijgen is dus ook (of liever gezegd: juist) voor een puber heel belangrijk. Is je dochter altijd de hort op met haar vriendinnen? Prijs haar dan eens voor haar sociale vaardigheden. Zit je zoon hele dagen de buren te terroriseren met z’n elektrisch gitaar? Geef hem een complimentje voor zijn muzikaliteit. Je zal misschien wel verbaasd staan van de reactie!
Visited 29 times, 1 visit(s) today
