Hoe een stoere vent van 8 verliefd werd

Mijn zoon van 8 is een stoere kerel. Zo een met een harde schil maar heerlijk zacht van binnen. Alleen… die zachte binnenkant krijg je niet zomaar. Nee, die moet je verdienen. Na 8 jaar ervaring als zijn moeder kost het mij nog steeds moeite om mij een weg te banen door dit zware pantser. Maar soms gebeurt er iets dat zijn allerliefste en zachtaardige kant naar boven haalt.  Zo ontmoet hij in de krokusvakantie de 9-jarige Lieve.

Zoals een stoere 8-jarige jongen betaamt moet Esper niks weten van meisjes. Meisjes zijn namelijk stom en tuttig.  Ze giechelen en houden niet van voetbal. Daar heb je dus helemaal niks aan. Toch verrast zoonlief mij op zijn 6e verjaardag met de mededeling dat hij maar liefst twee meiden voor zijn kinderfeestje wil uitnodigen. Uiteraard stem ik enthousiast in. Meiden brengen immers een beetje balans in een stuiterende menigte van wilde ongecontroleerde projectielen. Niet dat het feestvarken ook maar enige aandacht schenkt aan de vrouwelijke feestgangers, het feit is: hij wilde dit zélf!

Roze kamer
Ik stimuleer hem een stapje verder te gaan: ‘nodig toch eens een meisje uit om mee te spelen!’ Na lang beraad wordt dat Diede. Diede is een stoere meid. Daar heeft Esper wel oren naar. Enthousiast haal ik hem na een middag spelen op bij Diede thuis. Veel zegt hij niet, maar volgens Diede’s moeder hadden ze het erg naar hun zin. Mooi! Maar al fietsend naar huis komt het hoge woord eruit: ‘Mam, Diede’s  kamer was helemaal ROZE! Zij is écht niet stoer!’ Diede is verleden tijd. Een jaar later zijn Jules en Pepita de gelukkige dames op zijn verjaardagsfeest, maar hier spreken we dan ook over rasechte tomboys. Conclusie: stoere meiden zijn een leuke aanvulling op zijn mannelijke vriendenkring, maar je mag hen in géén geval betrappen op wat voor vrouwelijke eigenschap dan ook.

Romantisch aanzoek
Zo kabbelt er weer een jaar voorbij zonder ander vrouwelijk gezelschap dan zijn zus of haar vriendinnen. Tot afgelopen krokusvakantie. We verblijven in een fantastisch leuke B&B in het Friese Metslewier. Met naast ons drie andere gezinnen met een aantal peuters en kleuters. En Lieve van 9. Qua leeftijd precies tussen Esper en zijn zus in. Ik denk nog: pech voor Esper want nu heeft zijn zus een vriendin gevonden. Maar ze vormen drie echte musketiers. Lieve die al eens eerder in Metslewier was heeft zelfs een geheime hut. Een verlaten kippenhok met voordeur en schattige geblokte theedoeken die fungeren als vitrage. Een heerlijke plek om naast het verstoppertje spelen, tikkertje doen en voetballen je even samen terug te kunnen trekken. Werkelijk geen voelspriet op mijn lijf die ook maar enig vermoeden heeft dat Esper daar zijn eerste romantische aanzoek zal krijgen.

Opname-app
‘Mam!’ Esper en zijn oudere zus stormen naar binnen. ‘Esper heeft verkering!’ ‘Ho jongens, wacht! Wat hoor ik?’ Hier wil ik natuurlijk het fijne van weten. En om dit moment NOOIT van mijn leven meer te vergeten maak ik handig, doch stiekem, gebruik van mijn opname- app op mijn smartphone. Dit wordt uiteraard voor eeuwig vastgelegd! ‘Nou’, vertelt Esper. Lieve vroeg verkering’.  Stil. Ik: ‘Oh wat leuk! En wat zei jij toen?’ Esper: ‘ok’.  Tja, wat meer enthousiasme had ik eerlijk gezegd ook niet verwacht. Mijn hoop is er nu op gevestigd dat dat ‘ok’ niet schouderophalend uit zijn mond kwam. Maar toch minstens met een glimlach op zijn gezicht. En natuurlijk hoop ik ook dat hij hele verhalen vertelt over vlinders in zijn buik, roze brillen en logeren in Bergen op Zoom. Maar nee,  dat is toch écht te hoog gegrepen en alleen besteed aan mijn dochter die haar hart op de tong heeft.

Ubernieuwsgierig
Esper vertaalt zijn gevoelens niet in woorden. De knop ‘übernieuwsgierig en uitvragen’ schakel ik daarom uit. Ik moet het nu hebben van mijn observatie-antenne. Die staat op scherp. En de signalen? Die zijn overduidelijk. Zodra hij ons appartement verlaat draait zijn hoofd steeds ietsje naar links. Daar staat het huisje van Lieve en haar familie. Tijdens een van onze uitjes lopen we een leuk winkeltje binnen. Esper komt wat ongemakkelijk naar me toe. ‘Mama, zal ik een mooi kaarsje voor Lieve kopen?’ Ik geloof mijn oren niet! Nog nooit van mijn leven heb ik zóveel moeite moeten doen om hem niet ter plekke dood te knuffelen en zijn kostbare woorden via Facebook of de microfoon van de kassière te delen met de rest van de winkel en de wereld. Ik voel me letterlijk smelten. Met een prachtig blauw kaarsje met dito vlinder erop verlaten we de winkel. Op de dag van ons vertrek ontneemt Esper mijn allerlaatste restje twijfel: heel cool stapt hij op Lieves moeder af en vraagt haar naar Lieves adres.

Mijn stoere vent is verliefd. Zijn harde schil ligt in de week. Ik geniet ervan. Met volle teugen!

 

Visited 11 times, 1 visit(s) today