In de puberteit zijn kinderen erg vatbaar voor de opvattingen van hun omgeving, maar des te minder voor die van jou. Hoezeer ze je daarmee af en toe ook tot wanhoop drijven: in de puberteit is dit een normaal proces, en voor de puber noodzakelijk om zich los te maken van zijn/haar ouders. Wanneer je kind echter dingen doet die zijn of haar gezondheid ondermijnen of zelfs ernstig in gevaar brengt, is het tijd voor ouders om in te grijpen. De (dreigende) ontwikkeling van een eetstoornis zoals anorexia of boulimia is zo’n moment. Hoe ga je daar als moeder mee om?
Allereerst: herken de signalen
Is je dochter een paar pondjes te zwaar en wil ze op een verantwoorde manier afvallen, dan kan je dat als moeder alleen maar toejuichen. Overgewicht is ongezond, dat staat buiten kijf. Een ander verhaal is het, wanneer je kind gepreoccupeerd raakt met haar lijn en op het punt staat om een eetstoornis te ontwikkelen. Tijdig de signalen herkennen kan veel leed voorkomen. Wees alert wanneer je meisje buitengewoon veel tijd doorbrengt met hardlopen, fietsen en andere bewegingsvormen die vaak dienen om de pondjes te bewerken, zeker wanneer dit zo ver gaat dat ze zich terugtrekt van andere sociale activiteiten (omgaan met vrienden en vriendinnen). Slaat ze voedsel af of werkt ze met zichtbare tegenzin een muizenhapje naar binnen, maar blijkt de dag daarna de gangkast en/of koelkast geplunderd te zijn, dan kan dit een signaal zijn dat ze haar voedselinname niet meer in de hand heeft. Ook lichamelijke signalen kunnen wijzen op eetstoornissen: duizeligheid, een bleek gelaat, snel blauwe vingers en lippen hebben wanneer het kouder is en onverklaarbare wondjes op haar handen zijn zaken om in de gaten te houden.
Volg je instinct!
Heb je het gevoel dat er iets mis is, maar zijn de signalen die je krijgt niet duidelijk genoeg? Volg je instinct en probeer met je dochter in gesprek te raken! Zoals iedereen wel weet, beschikken veel moeders over een feilloos radarsysteem wanneer het hun kind aangaat. Denk je dat er serieus iets aan de hand is, laat je onrust dan niet zomaar wegwuiven. Vraag eventueel advies aan de huisarts of een andere deskundige.
Ga het gesprek aan
Als je het idee hebt dat je dochter moeite heeft met eten, probeer dan om dit gevoel bespreekbaar te maken. Vraag hoe ze zich voelt, wat er in haar omgaat en benoem de signalen die je ziet. Hou er rekening mee dat je dochter in eerste instantie defensief en/of ontkennend kan reageren: een eetstoornis werkt verslavend, en voor verslaafden is het heel bedreigend wanneer je aan hun verslaving dreigt te komen. Reageer in ieder geval niet boos en vermijdt opmerkingen als: ” Doe niet zo belachelijk, stel je niet aan, hou eens op met dat gedoe over je lijn en eet gewoon je bord leeg!” Een eetstoornis draait niet zozeer om voedsel, maar heeft alles te maken met een achterliggend, psychisch probleem. Als moeder moet je een eetstoornis dan ook niet zien als dwarsigheid of rare fratsen, maar als een serieuze aandoening.
Schakel hulp in
Als blijkt dat je dochter anorexia of een andere eetstoornis heeft, laat haar dan merken dat je haar serieus neemt en haar wilt helpen om deze ziekte te overwinnen. Probeer haar in harmonie ertoe te bewegen om deskundige hulp in te schakelen en biedt aan om eventueel mee te gaan naar de huisarts. Ga ook na welke wegen ze op de digitale snelweg bewandelt: er zijn op internet diverse sites te vinden die eetstoornissen, zoals anorexia, toejuichen en verheerlijken. Deze sites worden Pro-Ana sites genoemd. Als blijkt dat je dochter dergelijke sites bezoekt, praat hier dan met haar over en vraag haar wat ze er denkt te vinden. Wijs haar ook op gezonde tegenhangers van Pro-Ana sites, zoals de website Proud2bme. Weigert je dochter om de eetstoornis onder ogen te zien, maak haar dan attent op de risico’s en gezondheidsgevaren en schuw hierbij de keiharde confrontatie niet. Schakel desnoods zelf professionele hulp in.
Heb een lange adem
Als blijkt dat je dochter een eetprobleem heeft, hoop je als moeder natuurlijk dat ze met deskundige hulp snel weer de oude zal zijn. Helaas is eetproblematiek in de regel vrij hardnekkig: gemiddeld duurt deze ziekte zo’n 5 tot 7 jaar. Ook na het volgen van de nodige therapie blijft een terugval nog lange tijd op de loer liggen. Geef haar steun, ga het onderwerp niet uit de weg en laat merken dat je als moeder altijd onvoorwaardelijk van je dochter houdt.
