Mijn dochter woont voorlopig met haar gezin in Panama. Ze wilde me drie weken op visite hebben. Zelf zou ik mijn moeder geen drie weken verdragen hebben, maar ze straalde toen ze het me vroeg en wie weerstaat een stralende dochter. Zij is kostwinster en moet acht uur per dag werken en mijn schoonzoon is voorlopig huisman, wat inhield dat ik die acht uur van de dag met mijn schoon- en kleinzoon moest doorbrengen.
Mijn schoonzoon is Engelsman en spreekt nauwelijks Nederlands. Toen ze de eerste keer met hem bij mij kwam, hadden ze al trouwplannen. Ze woonden toen in Engeland, echt goed heb ik hem dus niet leren kennen voor de bruiloft. Mijn Engels is redelijk, maar echt diepgaande gesprekken kunnen we niet voeren, maar hij houdt van mijn dochter en zij van hem, daar twijfel ik niet aan.
Het is hun gezin
Ik kan mezelf uitstekend vermaken, maar als ik continu binnen gehoorsafstand van hen was, hadden mijn dochter en schoonzoon geen enkele mogelijkheid om kleine problemen uit te praten of als het gezin te functioneren dat ze eigenlijk waren. Ze wonen echt midden in het oerwoud en ik had alle vooroordelen die je maar kunt hebben over de rimboe. Het stikt er van de slangen, gevaarlijke spinnen en roofdieren en alleen buiten zijn, zou wel eens heel gevaarlijk kunnen zijn. Ik kocht een e-reader en vulde die met twintig boeken. Ik zou hen niet in de weg zitten.
De plek innemen die er is
Mijn instelling was in zoverre verkeerd, dat ik er teveel mee bezig was om hen niet in de weg te zitten. Ze vonden het gezellig dat ik kwam en mijn dochter zei zo nu en dan: “Mam, je maakt het soms moeilijk omdat je zo gemakkelijk wilt doen.” Ze wilde dat ik een plek innam in de tijd dat ik er was en dat was even zoeken. We hebben spelletjes gedaan met zijn allen en we hebben moeder-dochter momenten ingebouwd, samen gewinkeld en door het oerwoud gelopen. Mijn schoonzoon heeft heerlijk gekookt en me mee op sleeptouw genomen als mijn dochter werkte, zonder dat ik het gevoel had op sleeptouw genomen te worden. Ik ben mijn vooroordelen over de rimboe kwijtgeraakt. Hij is een uitstekende oerwoudgids geworden in het half jaar dat hij er is. Echt spraakzaam of overdreven hartelijk is hij niet, maar ondanks dat kreeg ik het gevoel dat hij het gezellig vond. Het zijn kleine dingen waar dat uit blijkt, niet altijd de woorden. Een glimlach, rekening houden met mijn tempo, niet de steile hellingen kiezen maar een vlak pad. Dergelijke dingen daar bleek uit dat hij mijn gezelschap best te pruimen vond.
Niet teveel en niet te weinig helpen
Dat ik kleine huishoudelijke taken deed, dat waardeerde mijn schoonzoon. Hij waardeerde het ook dat ik me bezig hield met de tuin en dat doe ik graag. Daar was ik een aanvulling. Andere gezinnen hebben misschien een echte tuinvisie waar je je als ouder beter niet mee kunt bemoeien. Daar zal iets anders op prijs gesteld worden.
Alleen als ik zag dat mijn schoonzoon iets te doen had of even rust nodig had, heb ik mijn kleinzoon onder mijn hoede genomen. Tijdens het middagslaapje van mijn kleinkind heb ik in de tuin gezeten met mijn e-reader, dan kon mijn schoonzoon de dingen doen die hij altijd doet als hij even zijn handen vrij heeft.
Geen partij kiezen
Ik merkte dat ik geen partij voor hem moest kiezen, daar kregen mijn dochter en schoonzoon ruzie van. ‘Je bent wel mijn moeder,’ zei ze dan. Ik heb dus bij kleine discussies maar helemaal geen partij meer gekozen en alleen maar gezegd: ‘jullie komen er wel uit. Ik ga even lezen.’ Kleine dingen, zoals dat mijn schoonzoon een schone luier vergeten was en dat mijn kleinzoon een half uur in de poep heeft gezeten, daar sprak ik niet over. Of ze er nu wel of niet een discussie over gekregen hadden, heb ik me niet eens afgevraagd. Het is aan hem om zoiets aan te kaarten, niet aan mij.
Mijn dochter en schoonzoon voeden het kleinkind op
Mijn kleinzoon zag er prima uit toen ik aankwam, was vrolijk en riep meteen zoiets als “daai’s ama”, wat ik verstond als: Daar is oma. Dat hij uitstekend werd opgevoed, daar was geen twijfel over mogelijk. Ik nam me meteen voor om me daar helemaal niet mee te bemoeien. Wat ik verboden zou hebben, verbieden zijn ouders misschien niet, maar opvoedingsmethoden verschillen nou eenmaal per generatie en de meeste mensen worden groot en nemen de verantwoordelijkheden die daar bijhoren. Met de liefhebbende ouders die mijn kleinzoon heeft, zal hij ook zover komen. Natuurlijk heb ik na vier kinderen meer ervaring dan zij hebben, maar ook ik ben ooit met de eerste begonnen (deze dochter) en ze is nu een gewaardeerd wetenschapper die onderzoek doet in het oerwoud. Ze heeft samen met haar man een visie op de opvoeding. Door de ervaring met vier kinderen zie ik wel eerder dat er iets aan de hand is. Mijn kleinzoon greep nogal eens naar zijn oren. Toen ik daar hun aandacht op vestigde gingen ze naar de dokter met hem en hij bleek vocht achter de trommelvliezen te hebben. Het was opgelost met neusdruppels. Ze waren er zelf ook wel achter gekomen, daar ben ik van overtuigd. Ik voelde me niet ineens onmisbaar in het gezin. Na drie weken zit ik dan ook weer rustig thuis. Bij het afscheid bleek al helemaal dat het goed was gegaan, mijn schoonzoon vond het echt jammer dat ik ging. Ik heb het gevoel dat ik er een zoon bij gekregen heb. Ik verheug me op de volgende keer, dan leer ik hem nog beter kennen.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
