Als een baby geboren is, heeft het een sterke zuigbehoefte en deze behoefte wordt elke dag regelmatig aangeboden in de vorm van flesvoeding of borstvoeding. Sommige kinderen hebben niet genoeg aan alleen de voedingen om hun zuigbehoefte te bevredigen. Ze willen een speentje of hun duim. Het zuigen is goed voor de ontwikkeling van de kaken en het mondgevoel. Na een maand of zes neemt de zuigbehoefte af, maar een speen of duim is iets geworden wat erbij is gekomen en dat leer je dan niet zo makkelijk meer af. Een kind vindt vaak ook troost of ontspanning in het zuigen op een speen of op hun duim en veel kinderen vallen alleen in slaap als ze kunnen sabbelen.

Wat is beter duimen of speentje?

Waarom de ene baby wel en de andere baby niet gaat duimen, weet men niet. Mijn oudste duimde al in mijn buik (tijdens een echo was dit heel mooi te zien) en ging daar eigenlijk vanaf dag één mee verder. Ik vond het eerst niet echt fijn, want leer het duimzuigen maar eens af, ze hebben hem altijd bij zich. Een speentje zou makkelijker zijn, dacht ik, want die geef je gewoon niet (je hebt dan misschien wel een huilend kind). Naarmate mijn zoon ouder werd en ging spelen, haalde hij zelf z’n duim wel uit z’n mond om allebei zijn handen te kunnen gebruiken en duimde hij voornamelijk op momenten dat hij moe was of als hij ging slapen. Met een speen kunnen kinderen gewoon doorspelen. Dus achteraf heb ik het niet heel erg gevonden dat hij (en later ook mijn dochter) duimde.

Waarom stoppen met duim of fopspeen?

De belangrijkste reden om het duimzuigen of de speen af te leren is wel, dat duimen of zuigen op een speen de stand van de tanden niet ten goede komt, hoewel een speen vaak een aangepaste vorm heeft. De boventanden krijgen niet de kans om goed te groeien, dit kan bij een melkgebit nog wel herstellen, als het duimen stopt. Maar door het duimen kunnen de voortanden ook scheef komen te staan (en ook wordt het gehemelte in zijn ontwikkeling verstoord) en daarom is het heel belangrijk om te zorgen dat een kind stopt, voordat blijvende tanden en kiezen doorgekomen. Het wisselen van het melkgebit begint rond het zesde jaar.

Een kind met een duim of speen in zijn mond, kan ook problemen krijgen met praten en dan voornamelijk met de uitspraak van de ‘s’ en ‘z’ en kan het kind gaan slissen. Verder zijn ze natuurlijk niet goed te verstaan, wanneer ze praten met de duim/speen in hun mond.

Door het zuigen op de duim/speen komt de lucht via de mond naar binnen in plaats van door de neus. In de neus zitten trilhaartjes, die er voor zorgen dat de lucht gezuiverd wordt. Als de lucht via de mond naar binnen komt, kan er een verhoogde kans ontstaan op keelontsteking en oorontsteking. Ook kan een kind vaker hoesten of verkouden zijn.

Hoe leer je het duimzuigen of de fopspeen af?

Het afleren van duimzuigen is moeilijker dan het afleren van een speen. Om te beginnen kan, als het kind in slaap gevallen is, de duim of de speen uit de mond worden gehaald en de mond gesloten om het door de neus ademen te stimuleren. Overdag is een goed moment om te proberen om het duimen of zuigen op een speen af te leren. Wanneer heeft je kind behoefte aan zijn duim of speen? Is hij moe of verveelt hij zich, dan zijn dit momenten om je kind even aandacht te geven en af te leiden met een spelletje of voor te lezen uit een boekje. Bij voorlezen moet je natuurlijk wel opletten, dat je kind niet heerlijk tegen je aan gaat liggen met alsnog de duim of speen in zijn mond. Lees voor uit een boekje, waar je kind dingen aan moet wijzen of uit moet beelden, zodat hij z’n handjes en vingers moet gebruiken.

’s Nachts kan gebruik gemaakt worden van een pleister op de duim of door een wantje aan te trekken.

Mijn kinderen zijn er uiteindelijk vanaf geraakt, hoewel mijn dochter nog vrij lang ’s nachts geduimd heeft. Helaas waren de gevolgen van het duimen voor mijn twee kinderen, dat ze een klant van de orthodontist zijn geworden