Bij Nijntje moet ik altijd aan een stoomwals denken. Eentje die heel langzaam over Nijn en haar vader en moeder heen is gereden. Het hele gezin Pluis bestaat namelijk alleen uit voorkant. Ooit Nijntje naar de horizon zien lopen? Of het gezicht van mama Pluis van de zijkant kunnen bekijken? Door die platheid roept de konijnenfamilie weinig warme moedergevoelens bij me op. Of zin om voor te lezen. En daar zit het probleem. Mijn dochter houdt namelijk heel veel van platte konijnen.
Dick Bruna
Als Nijntje huilt, zie ik een konijn met een druppel onder haar zwarte stipjesogen. Maar mijn dochter ziet een intens verdrietig leeftijdsgenootje dat haar beer kwijt is. Voor mij geldt bij de tekeningen van Dick Bruna: waar weinig te zien is, valt weinig te beleven. Voor mijn dochter geldt: waar weinig te zien is, valt veel te fantaseren. Dat ik aan een stoomwals moet denken, zegt misschien iets over mijn gebrek aan fantasie.
Rijmpje
Bij de laatste bladzijde van Nijntje en Nina zucht mijn dochter tevreden. Ze maakt het rijmpje af. ‘’k kom met een vliegtuig naar je toe hoi-hoi, riep nijn, wat fijn!’. Dit zinnetje zit de rest van de dag in mijn hoofd. Maar daar kan Dick Bruna niets aan doen. Of juist wel eigenlijk. En dat is knap. Het is ook knap dat hij in 1955 een konijn tekende dat in 2012 nog steeds een van de bekendste dieren uit een Nederlands prentenboek is. Al hoef je daardoor niet per se van haar te houden. Het blijft misschien een kwestie van smaak. En fantasie.
3-D
Daarom, voor de vaders en moeders met een hekel aan eendimensionaal, wat tips om Nijntje te ‘ontplatten’. Je kunt haar heel gemakkelijk driedimensionaal maken. Er zijn namelijk pluchen kopieën van Nijn te koop. Maximum hoogte: 1 meter. En je kunt naar het dick bruna huis in Utrecht gaan. Of je eigen kind omvormen tot levende Nijn – met behulp van Nijntje-rompers, Nijntje-T-shirts en Nijntje-badjasjes. En dat dan naar de horizon laten lopen. Of je probeert je eigen fantasie wat op te vijzelen. Hoi-hoi!
