Mijn kinderen (ik heb een zoon en een dochter) zijn inmiddels in de twintig, maar gaan nog steeds met veel plezier mee naar de supermarkt. Zodra ze konden lopen, mochten ze om de beurt op vrijdag mee naar de supermarkt. Allebei tegelijkertijd was een crime (nu gaan ze soms samen mee), maar één kind was heel gezellig. Je hebt dan ook gelijk een quality momentje met je kind. Ik had alles van tevoren op een lijstje geschreven, zodat we in de winkel niet al te veel hoefden te treuzelen wat we moesten kopen. Alles wat voor de kinderen te pakken was, dus de onderste twee schappen toen ze klein waren, mochten zij pakken en in de winkelwagen leggen. Elke week kochten we ook twee zakjes snoep en degene die mee was, mocht dan twee zakjes uitzoeken. Ik heb nooit problemen ondervonden, dat ze meer wilden hebben. Ik ben vanaf het begin duidelijk geweest wat wel en niet mocht en ik moet zeggen dat de kinderen zich daar heel goed aan gehouden hebben.
Wat als je kind gaat zeuren?
Je ziet het wel eens in de winkels: een peuter of kleuter die begint te drammen, omdat het niet krijgt wat het wil. Ze gaan schreeuwen of op de grond liggen en daar sta je dan als moeder (of vader). Je voelt je heel ongemakkelijk in die situatie. Het liefst zou je je kind vastpakken en meetrekken, want meer kun je niet doen met allemaal mensen om je heen. Je kind een tik geven op de billen, dat kan niet. Mijn zoon heeft het één keer gedaan. Hij lag te krijsen op de grond en wilde niet mee, voordat hij zijn zin kreeg. In eerste instantie stond ik met een rood hoofd erbij en wist even niet wat ik moest doen. Vervolgens ben ik verder gegaan met boodschappen doen en heb hem laten liggen. Ik negeerde hem en dat werkte. Zodra ik het gangpad uit was en hij me niet meer kon zien, kwam hij achter me aan. Ik heb niets gezegd over het voorval en even later was hij het vergeten en konden we verder gaan. Sindsdien heb ik zo’n situatie nooit meer gehad. De kinderen zeurden wel eens, maar mijn nee was nee en dat accepteerden ze. Nu denken jullie misschien: wat een strenge moeder! Maar ik ben niet streng, maar ik had destijds duidelijke regels. Ze wisten wat ze wel en niet mochten doen en tijdens het winkelen wilde ik dat ze zich daar aan hielden. Niets is vervelender dat schreeuwende of krijsende kinderen in een winkel, alleen maar omdat ze hun zin niet krijgen. Toen mijn kinderen iets groter waren (5-10 jaar) konden ze met grote verbazing staan kijken naar een kind dat zo deed
En nu?
Mijn kinderen zijn nu 21 en 23 en wonen op kamers, maar als ze in het weekend naar huis komen, gaan we altijd samen naar de supermarkt. Ik vind het ook heel gezellig om met hun boodschappen te doen. Niet alleen naar de super, maar ook gewoon even de stad in en naar de markt. Mijn regels van destijds hebben hun vruchten afgeworpen en daar heb ik nu zelf profijt van. Als ik ziek ben en niet naar de winkel kan, gaan zij en komen ze met de juiste spullen (merk, hoeveelheid) terug. Heerlijk!!!! Ik kan het alleen maar aanraden. Begin zo vroeg mogelijk om je kinderen mee te nemen. Ten eerste is het heel gezellig en heb je alle aandacht voor één van je kinderen en ten tweede leren ze ook dat niet alles zomaar kan.
Leerzaam??
Ja, ik denk het wel. Kinderen leren dat ze in een winkel zich moeten gedragen en niet zeuren, dat dat niet helpt om iets voor elkaar te krijgen. Het is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want wat moet je met een peuter, die de hele zaak bij elkaar schreeuwt. Probeer dan maar eens rustig te blijven. Maar toch, kinderen zijn slim. Die hebben snel door dat, als ze zich gedragen, er meer mogelijk is dan als ze zich misdragen. Verder leren kinderen van jongs af aan, dat alles geld kost en dat niet alles zomaar gekocht kan worden.
