In mijn vorige bevallingsverhaal schreef ik dat mijn eerste zwangerschap heel goed is verlopen met een zware bevalling daaropvolgend. Mijn tweede zwangerschap was een ander verhaal. Al mijn hele leven heb ik een vreemd gevoel gehad in mijn spieren. Ik heb er nooit echt veel aandacht aan besteed omdat het niet echt hinderlijk was. Tijdens de zwangerschap van de tweede veranderde dat.
Ik begon me zorgen te maken
Ik was superfit en ging iedere week hardlopen. Ook tijdens de eerste weken van de zwangerschap liep ik fanatiek door. Maar bij het thuiskomen na een rondje lopen kon ik bijna de trap niet meer opkomen. Mijn spieren werkten niet mee. Ook kon ik mijn nek bijna niet draaien en mijn handen waren helemaal verkrampt. Erg vervelend en ik begon met best zorgen te maken.
Er werd gedacht aan Multiple Sclerose
Ik ging met mijn klachten naar de huisarts. Deze stuurde mij direct door naar de neuroloog. Een hele rits aan onderzoeken moest ik ondergaan. Er werd gedacht aan MS (multiple Sclerose). Ik moest een MRI scan laten maken, maar er werd aangeraden om hier mee te wachten tot ik 12 weken zwanger was. Nou, dat waren spannende 12 weken.
Wat een opluchting
De uitslag van de MRI toonde aan dat ik geen MS had. Pfff wat een opluchting. Maar wat was het dan wel. Ik had geen controle over mijn spieren. Ik kon ze wel aanspannen, maar vervolgens duurde het soms wel 15 seconden voor ik ze weer kon ontspannen. Vooral lastig bij het traplopen en het wegzetten van een kopje ofzo. Er werd een specialistische neuroloog bijgehaald en deze kwam tot de diagnose “Myotonia Congenita”. Deze diagnose werd bevestigd met een ECG.
De myotonia is nooit helemaal meer weggegaan
Myotonia Congenita
Myotonia Congenita is een zeer zeldzame neuromusculaire aandoening waarbij je je spieren niet snel genoeg kunt ontspannen. Het is erg lastig, maar gelukkig kun je er wel oud mee worden en zijn er medicijen die het draaglijk maken. Helaas mag je deze medicijnen niet nemen tijdens zwangerschap of borstvoeding.
Weer een keizersnede
Maar nu verder met de bevalling. Omdat ik eerder al een keizersnede heb gehad stond ik nu onder controle bij de gyneacoloog. De bevalling kondigde zich aan met 40 weken. Ook deze keer duurde het weer ontzettend lang voordat ik persweeën kreeg en toen ik eindelijk mocht gaan persen lukte het wederom niet om mijn manneke te laten komen. Na twee uur persen en inmiddels helemaal stijf van de myotonie werd besloten om mijn kindje toch maar weer met een keizersnede te laten komen.
Gelukkig ging dit helemaal goed en is mijn zoontje gezond ter wereld gekomen. Ik heb door de myotonia en de zware bevalling wel heel lang last van mijn spieren gehad en omdat ik persé borstvoeding wilde geven ben ik pas na 6 maanden begonnen met de medicijnen. De myotonia is nooit helemaal meer weggegaan, maar het is door de medicijnen beheersbaar.
Dit alles is al weer bijna 8 jaar geleden en inmiddels is ook mijn 3e kindje geboren!
